Hmmm, het regent nog niet… Over het meer dan smakelijke ontbijt (joehoe, ongezoete yoghurt en veel fruit!) maken we plannen voor vandaag. We hadden gisteren eigenlijk besloten dat we rechtstreeks naar Portland zouden doorrijden, maar eigenlijk willen we nog wel wat verder noordelijk gaan kijken nu het droog is.

We checken uit (de receptioniste van dienst is vriendelijker, maar minstens net zo onverschillig: dit zijn geen bonuspunten voor het hotel) en pakken daarna de ‘Scenic 1’. We rijden via Bath naar Boothbay Harbour. Onderweg zien we de mist in flarden over het schilderachtige landschap trekken. Boothbay Harbour wordt in de zomer volkomen overlopen, maar nu – door de week, nog net geen hoogzomer en mistig – is het er nog lekker rustig.

We parkeren na enig zoeken (nee dank u, we hoeven niet de hele dag te staan voor 20 dollar als we ook twee uur gratis kunnen staan) en gaan dan een kop koffie drinken bij Red Cup Coffee House. Wauw, straffe bak, maar heel erg lekker en we zijn meteen weer super-scherp. Het uur daarna zwerven we door Boothbay Harbour. Het ligt er in de mist schilderachtig bij en Karin grapt dat de mist haar ‘laten-we-een-boottocht-doen-om-puffins-te-spotten-kriebels’ in toom houdt. Als we zijn uitgekeken stappen we weer in de auto en na een korte stop op een eerlijk gezegd nogal suffe farmers  market rijden we naar het zuiden. Via wat tolpoortjes, een stop bij Harraseeket (meer kreeft voor Karin en garnalen voor Harro) en een stop bij een grote Sketchers outlet in Kittery (die allerlei leuke schoenen hebben, maar geen enkel paar in Karin’s maat) rijden we naar POrtland. Onderweg trekken de eerste buien over. Ok, het zat er in, maar beetje jammer is het wel.

De ontvangst in La Quinta is een heel stuk beter dan in Brunswick. De receptioniste is weg van Karin’s creditcard (met een panda er op) en geeft ons meteen een andere kamer ‘want op de die verdieping zit een complete schoolklas en dat willen jullie vast niet’. Eh, nee, liever niet: wat attent! We krijgen een uitstekende kamer en zelfs het feit dat de airco niet werkt (terwijl het raam niet open kan) vinden we niet zo erg. What a difference a smile makes 🙂 We trekken regenkleding aan en checken het weerbericht. Prut, gevolgd door meer prut en oh ja, daarna nog wat prut. Hmmmm, tijd voor plan B.

Dat bestaat uit een autoroute naar het centrum (waar we een behoorlijk eind van af zitten) en het kopen van twee kaartjes voor MIB 4 International, een actiefilm. Daarna is er nog behoorlijk wat tijd voor een rondje stad (leuk!), winkeltjes (nog leuker: Karin koopt zelfs een t-shirt), een koffiehuisje en om 4 uur zitten we er dan klaar voor.

We hebben ons ingesteld op: het is droog en wie weet valt het mee, maar we vermaken ons echt uitstekend bij de film. Flinterdun verhaal, goeie grappen, leuke cast en vermakelijke actie. Dat is heel wat beter dan ‘wie weet valt het mee’ en tevreden verlaten we het kleine biscoopje (ieuw, echt alle snacks zijn zoet, de zoete popcorn klein is groter dan onze grote maat en er hangt een zoete walm in de lobby). Tijd voor iets te eten…

We keuren twee opties af (‘te Amerikaans’ en ‘te ver weg’) maar nummer drie, BaoBao Dumplings, klinkt uitstekend. We moeten nog even lopen (het regent nog steeds) maar we krijgen dan het laatste vrije tafeltje. En het is echt geweldig. Leuke tent, uitstekende sfeer, fantastische cocktail voor Karin (‘it’s not easy being green’) en verrukkelijk eten. We eten onze vingers bijna op bij de komkommersalade en de verschillende soorten dumplings. Varkensvlees, kip, krab en garnalen… en dan om het af te leren nog een rondje. Wauw, dat was echt top!

En zo wordt een verregende middag in Portland alsnog een prima middag en avond! Blij pakken we de auto. De receptioniste straalt ons weer welkom. Slapen!