Archief van
Categorie: Rondje Oostzee

Rondje Oostzee

Rondje Oostzee

Deelnemers: Karen en Alex
Duur: een dikke maand
Datum: 5 juni – 8 juli 2005
Omschrijving: Een huwelijksreis via Polen naar Litouwen, Letland en Estland en dan via St. Petersburg, Helsinki en Stockholm naar Kopenhagen!

Route

Route

MEDEDELING: HELAAS MOETEN WE DE REIS OP 22 JUNI ONDERBREKEN. IN VERBAND MET FAMILIEOMSTANDIGHEDEN KEREN WE MORGEN TERUG NAAR NEDERLAND.

Den Haag – Utrecht – Duisburg – Warschau
verblijf in Warschau
Warschau – Sestokai – Vilnius
verblijf in Vilnius
Vilnius – Klaipeda
verblijf in Klaipeda
Klaipeda – Siauliai – Riga
verblijf in Riga
Riga – Tallinn
verblijf in Tallinn
Tallinn – St. Petersburg
verblijf in St. Petersburg
St.Petersburg – Helsinki
verblijf in Helsinki
Helsinki – Turku – Stockholm
verblijf in Stockholm
Stockholm – Malmo – Kopenhagen
verblijf in Kopenhagen
Kopenhagen – Duisburg – Utrecht – Den Haag
weer thuis!

Warschau

Warschau

Met de trein naar Warschau, een hele belevenis!
Het eerste stuk is gesneden koek: van Den Haag naar Utrecht CS. Daar overgestapt op de trein naar Duisburg: broodje bratwurst en patat als avondeten gehad en vervolgens op de nachttrein naar Warschau. Erg spannend en errug romantisch (je bent op honeymoon of niet).
‘s Nachts wakkergeklopt door Poolse en Duitse douaniers voor de paspoortcontrole. De controle verliep soepel. Geen gedoe en jammer genoeg ook geen stempel (we zijn immers een Europa).

Verder lekker geslapen dus we kwamen uitgerust in Warschau aan. Onderweg veel groen en dorpjes met onverharde wegen gezien. Ook werken er veel mensen op het land.
Na te hebben ingescheckt in het hotel zijn we meteen het centrum ingegaan. Vooral de zogeheten oude stad is erg mooi. Heel veel kleurige oude huizen, steegjes en pleintjes. Veel toeristen en schoolreisjes!
‘s Avonds kennisgemaakt met de Poolse keuken: pizza en spaghetti bolognese voor nog geen 6 euro.

De volgende dag hebben we kennisgemaakt met het oorlogsverleden van Warschau. We hebben een gevangenis bezocht waar tijdens WOII veel Joodse en Poolse mensen zijn omgebracht. Ook hebben we een monument gezien dat is opgericht ter nagedachtenis aan de 400.000 Joden die tijdens WOII zijn omgekomen. Vanaf dat monument zijn we via ” het pad ter nagedachtenis van de Joden” naar het monument voor de helden van het getto gelopen.
Vervolgens hebben we naar de zogeheten nieuwe stad bezichtigd. Veel kerkjes en paleizen gezien maar die vielen een beetje in het niet bij al het moois in de oude stad.
Op straat zie je heeeeeel veel mensen eten en roken. Veel meer dan in Nederland. Vooral kebab is erg populair. Hebben wij dus ook geprobeerd. Was inderdaad erg lekker. IJsje als toetje bij de Mac Donalds, ja die hebben ze hier ook. Wat ook opvalt is dat Warschau erg schoon is: geen afval op straat. De sfeer is relaxed alhoewel de mensen soms wel een bedrukte indruk maken.
Op onze laatste dag in Warschau zijn we naar het Lazienki park geweest. Het park is vooral bekend om het paleis op het water en het permanente openluchttheater. Het park was erg mooi: veel watertjes, een Chopinmonument, orangerieen en veel dieren zoals spechten, eekhoorns en allerlei vreemde eenden. Helaas zat het weer niet mee: veel regen en daardoor was het ook koud. Afzien dus.
Na het park zijn we naar het Centrum voor de Hedendaagse Kunst geweest. Volgens de reisgids wordt daar het werk van kunstenaars uit de hele wereld getoond op een schaal die zijn weerga niet kent in Europa.
‘s Avonds in een zeer hippe Poolse tent gegeten. Vroeg naar bed want de volgende dag vroeg op: om 07:10 uur gaat de trein naar Vilnius (Litouwen).

Vilnius

Vilnius

Met de trein van Warschau naar Vilnius met een overstap in Sestokai. Dat schept een band want we hadden al meteen contact met een meisje uit Canada die naar Europa is gekomen om informatie over volksdansen te verzamelen. Samen opgereist. Veel gekletst over onder andere de uitbreiding van Europa, de Europese Grondwet en de wens van het franstalige deel van Canada (Quebec) om zich af te scheiden. Zij was daar een groot voorstander van.
Het laatste deel van de reis door Polen was erg mooi: veel meren, bossen en heuvels. Railaway is er niks bij. Zodra je de grens met Litouwen over gaat, is het landschap vlakker. Wederom een soepele grenscontrole, weer geen stempels. Wij moesten met lede ogen aanzien hoe het paspoort van onze Canadese reisgenote volgestempeld werd…
Het hotel ligt in een vage buurt. Een echte stationsbuurt, een beetje achteraf met vage mensen op straat en sexshops enzo. Het hotel zelf is verder wel oke.
Het is hier trouwens een uur later dan in Nederland.
De volgende ochtend hebben we ontbeten in misschien wel het kleinste ontbijtzaaltje ter wereld: drie tafeltjes, 12 stoelen en een serveerster die in dezelfde ruimte de afwas deed en het ontbijt voorbereidde. Erg knus, dat wel.
De eerste dag hebben we de oude stad bezocht. Vergeleken met Warschau is die veel uitgestrekter. Waarschijnlijk mede doordat die in WOII gespaard is gebleven. De oude stad van Vilnius staat overigens op de UNESCO Werelderfgoedlijst. En dat is helemaal terecht. Vilnius is mooi, sfeervol en vol met bezienswaardigheden. We hebben heel veel kerkjes bezocht, katholiek, orthodox, etc. De meeste kerken zijn rijk versierd met goud en allemaal kleuren. We hebben ook veel pelgrims gezien die onder andere afkomen op de zwarte madonna. Dat is een afbeelding van Maria met een donker gezicht waaraan helende krachten worden toegeschreven. Die afbeelding bevindt zich in een kapelletje boven de stadspoort. Als je daar onderdoor loopt komt het gezang van de pelgrims je tegemoet.
Via het presidentieel paleis zijn we een berg opgeklommen met een mooi uitzicht over de stad.
Vergeleken met Warschau lijkt Vilnius armer: er zijn meer zwervers en bedelaars en mensen die op straat hun waren proberen te slijten. De mensen lijken wel vrolijker.
‘s Avonds heeft Alex zich aan een typisch Litouws gerecht gewaagd: met vlees gevulde dumplings in een saus van zure room met ham en een kaaskorst uit de oven. Hij vond het heeeerlijk!
De tweede dag zijn we opnieuw Vilnius ingeweest. We hebben de universiteit en het Vilnius kasteel bezocht en nog meer kerkjes. Verder hebben we ons vooral beziggehouden met het zoeken van een internetcafe. In tegenstelling tot Warschau waar je ze op elke straathoek tegenkwam, zijn ze hier zeer schaars. Maar toe maar, we hebben er nu toch een gevonden, zoals jullie merken!
‘s Avonds wederom een kijkje in de Litouwse keuken genomen: met vlees gevulde aardappelpannenkoeken met creme fraiche en een of andere ovenschotel met vis, aardappelen, wortels, champignons en natuurlijk kaas en creme fraiche gegeten. Creme fraiche en kaas zijn onmisbaar in Litouwse gerechten. Je komt ze echt overal tegen, ook bij het ontbijt…
De derde dag zijn we met de trein (derde klas!) naar Trakai geweest. Trakai is de oude hoofdstad van Litouwen en telt niet meer dan een paar duizend inwoners. Trekpleister is een kasteel op een eilandje dat met het vaste land is verbonden door middel van voetgangersbruggen. Al met al een sprookjesachtig tafereel: een kasteel bestaande uit rode stenen en rode daken op een groen eiland midden in een super helder meer omgeven door bossen. We waren er net op tijd. Nadat we het kasteel bezocht hadden, stroomden de toeristen binnen, met busladingen tegelijk. Toen hebben we maar besloten om een stukje langs het meer te gaan lopen en van de rust te genieten. Daarna met de bus terug naar Vilnius. En wat voor een bus… Hij was groen, versierd met nep bloemen en er zaten barsten in de ramen, hingen allemaal draden uit het dashboard en de versnellingspook zat los. De chauffeur rookte en belde er op los maar reed wel veilig zodat we via een scenic route weer bij het hotel kwamen.
En ‘s avonds weer Litouws gegeten (dumplings, dit keer met champignons gevuld).
Op tijd naar bed want morgenochtend vroeg op voor de grote reis naar Klaipeda.

Klaipeda

Klaipeda

‘s Ochtends om half zes opgestaan, snel ontbeten en om 06:45 uur zaten we in de trein naar Klaipeda. Die trein werd steeds voller, dus op een gegeven moment zaten we met z’n achten in een coupe (vergelijkbaar met van die hokjes waar je in Nederland met z’n zessen in zit).
Na 5 uur treinen door een afwisselend landschap van bos, dorpjes, steden en het Litouwse platteland kwamen we aan in Klaipeda. Een wereld van verschil met Vilnius. Klaipeda is minder groot en druk en een echt vakantieoord. Die sfeer ademt het ook uit. Er zijn ook veeeeel Duitsers. Dat heeft onder andere te maken met het verleden van Klaipeda. Tot 1923 is het Duits geweest en heette het Memel.
In Klaipeda is niet zo veel te beleven. Het heeft een klein oud centrum dat je in een kwartier hebt gezien. Er is een plein met een theater waar Hitler op het balkon heeft gestaan om net voor WOII de Duitse Anschluss van dat gebied uit te roepen. Klaipeda heeft wel een grote haven. Klaipeda is een beetje het Rotterdam van Litouwen. De buurt waarin ons hotel ligt (erg groot en luxe overigens) is erg gezellig: vol eettentjes enzo. Die eettentjes zijn wel minder op buitenlandse toeristen georienteerd dan in Vilniuw. Ze serveren bijna alleen maar typische Litouwse gerechten. Niet alleen de dumplings waar wij het al eens over gehad hebben, maar ook gekookte of gebakken varkensoren, varkensnek, tong, lever et cetera. Geen paradijs voor vegetariers dus (arme Karen).
De eerste hele dag in Klaipeda zijn we met het pontje naar de overkant van de lagune geweest. Daar begint de Curonian Spit, een nationaal park. De Curonian Spit is een 2 kilometer brede strook die van Smyltine naar Kaliningrad, de Russiche enclave tussen Litouwen en Polen, loopt. De Curonian Spit ligt tussen de lagune en de Baltische zee. Hij bestaat uit bossen, strand en heel veel duinen. Met name om die duinen staat de Curoninan Spit bekend.
Vanaf het pontje zijn we met de bus naar Nida, tegen de Russische grens, gereden. Daar zijn we naar een uitkijkpunt over de zandduinen gelopen. Een behoorlijke klim! Het uitzicht is geweldig. Je kijkt uit over enorme zandduinen, zover het oog reikt. Vervolgens zijn we door de duinen richting de Russische grens gelopen. Totdat we plotseling een fluitsignaal hoordden: een Litouwse grensbeambte die ons met heftige handgebaren terugmaande. Braaf als wij zijn, hebben we rechtsomkeerd gemaakt (wel eerst stiekum gefilmd) en zijn door de bossen naar de Baltische zee gelopen. In de duinen gelunchd en daarna nog even Nida ingeweest: souvenirwinkeltjes bezocht en ons internetdagboek bijgewerkt. Zometeen terug naar Klaipeda.
De volgende dag hebben we het rustig aangedaan. We zijn weer met het pontje naar de overkant naar Smiltyne gegaan, hebben daar een beetje rondgeslenterd langs de haven, wat oude schepen en een nagebouwd vissersdorpje bekeken en lekker aan het strand gezeten. Heerlijk relaxed! Verder niet zo bar veel gedaan. ‘s Avonds nog wel zogeheten zeppelins gegeten: aardappeldeeg gevuld met vlees in dit geval in de vorm van een zeppelin, een andere Litouwse lekkernij.
De laatste dag in Klaipeda hebben we een auto gehuurd om op zoek te gaan naar de roots van Karen (de Jakstassen). Eerst naar Girininkai gereden. Dat moet het geboorteplaatsje zijn van de betovergrootvader van Karen (dus de opa van haar opa), Kazimiras Jakstas. Girininkai is een heel klein, schattig dorpje in een mooie landelijke omgeving. We zijn de plaatselijke kruidenier binnengelopen om te informeren naar de naam Jakstas en de aanwezigheid van een kerk/begraafplaats. Dat veroorzaakte enige opwinding. Mensen kwamen uit alle hoeken en gaten aanlopen om zich ermee te bemoeien. Van de naam Jakstas hadden ze nog nooit gehoord en een begraafplaats was er niet. Nog een beetje rondgereden en foto’s gemaakt en toen doorgereden naar Vainutas. Vainutas is het dorp waar de overgrootmoeder van Karen is geboren en gedoopt. Tot onze grote vreugde hebben we kerk gevonden waar dat laatste is gebeurd. Dat weten we zeker want de pastoor die in de dooppapieren staat, ligt er begraven. Vervolgens nog even op het kerkhof rondgekeken. Wel een Jakstas (misschien familie?) gevonden (ze hebben hier trouwens alleen maar familiegraven) maar geen Kazimiras. Toen door naar Naumiestis ofzo iets. Dat moet indertijd de woonplaats zijn geweest van de betovergrootouders van Karen. Die Kazimiras en zijn vrouw dus. Ook daar op de begraafplaats rondgelopen. Die was echter zo groot dat we de hulp hebben ingeroepen van een mevrouw die daar werkt. Zij kende wel Kazimirassen en een Jakstas maar geen Kazimiras Jakstas. Helaas pindakaas. Toen hebben we het zoeken opgegeven, blij dat we toch nog iets gevonden hebben.
We zijn doorgereden naar Nemunas Deltas Regional Park, een waterrijk gebied met veel vogels helemaal in het zuid-westen van Litouwen. Heel erg mooi, maar ook heel ontoegankelijk. Het informatiecentrum was verdwenen en bijna alle toegangswegen waren afgesloten. Toen zijn we maar teruggegaan naar Klaipeda. Lekker uit eten geweest om onze laatste dag in Litouwen te vieren.

Nog even een paar opvallende dingen uit Litouwen: buitenlandse televisieprogramma’s worden niet ondertiteld maar live van commentaar voorzien. Dat komt erop neer dat een persoon alle personages continu live vertaalt. Mannen en vrouwen tegelijk dus. Wat ook opvalt is dat bijna alle vrouwen hun haar verven en hun wenkbrauwen in extreme mate epileren, op het enge af bijna.

Riga

Riga

Om 5 uur op om de 06:45 trein naar Siauliai te halen. Siauliai ligt nog in Litouwen en staat bekend om de Hill of Crosses. Op die heuvel staan, hangen en liggen miljoenen kruizen die mensen daar hebben neergelegd ter nagedachtenis aan overledenen. Voor velen is de heuvel een bedevaartsoord, daarom wordt hij ook wel het Mecca van Litouwen genoemd. De kruizen werden in de Sowjettijd steeds weggehaald door de Russen. Maar de Litouwers legden ze steeds terug als een daad van verzet tegen het Sowjetregime. De heuvel heeft dus ook een grote emotionele betekenis. Wij vonden hem in ieder geval zeer indrukwekkend.
Na het bezoek aan de Hill of Crosses hebben we nog een poosje rondgelopen in Siauliai. Daarna hebben we de bus gepakt naar Riga (Letland). Net als in Litouwen merk je onderweg dat er relatief grote welvaartsverschillen zijn tussen stad en platteland, alhoewel dat op het eerste gezicht in Letland minder erg lijkt te zijn. Rond 18:00 uur kwamen we aan in Riga. Dat was even wennen. Van de rust in Klaipeda naar de drukte en hectiek van een grote stad als Riga. Riga bruist, leeft en heeft veel sfeer. In vergelijking met de Litouwse steden die wij hebben bezocht is Riga ook veel westerser. Mensen spreken beter Engels (misschien omdat het Lets meer op Scandinavisch lijkt?) en zien er minder Oost-Europees/Russisch uit. Letland is overigens minder (of helemaal niet?) anti Russisch dan Litouwen. In Litouwen zag je bijna nergens Russische menus/wegwijzers/boeken enzo, maar in Letland wel. Daar zijn veel menus bijvoorbeeld zowel in het Lets, Engels als Russisch vertaald.
Ons hotel is oke. We hebben een enorme kamer. Of eigenlijk twee kamers: een aparte slaapkamer en een zit/lees/tv-kijkkamer. Wel een beetje ouderwets meubilair, maar dat maakt verder niet uit.
Even wennen aan weer een nieuwe munt: in Polen moesten we delen door 4, in Litouwen door 3,5 en in Letland vermenigvuldigen met 1,5.
De volgende ochtend een beetje uitgeslapen alhoewel dat niet echt lukt door de korte nachten (het is hier maar 4 uur donker). ‘s Ochtends wat praktische zaken geregeld: wasje gedaan, boodschappen gedaan et cetera. Tegen de middag zijn we naar het oude centrum gelopen via de centrale markt van Riga. Dit is de op een na grootste overdekte markt van Europa die is gevestigd in 5 oude zeppelin hangars. Op de markt is echt alles te krijgen en er is een enorme bedrijvigheid. Heel erg leuk om doorheen te lopen.
Het oude centrum van Riga is erg gezellig: veel oude kleurige gebouwen, pleintjes met terrasjes, kerkjes en trouwerijen. Overal in de stad waren volkszangers en -dansers. Die bleken zich later te verzamelen in het park waar wij zaten uit te rusten. Een feestelijk geheel. Volgens de aanplakbiljetten vond dit plaats in het kader van het jaarlijkse zang en dans festival in de Baltische landen. Er zouden de hele middag en nacht optredens zijn. Met als afsluiting van het festival een hommage aan de mythologische en folkloristische roots onder de nachtelijke sterrenhemel.
Het weer zit trouwens enorm mee: het is al een paar dagen zomer, dus we lopen in korte broek.
De tweede dag in Riga zijn we wederom het oude centrum ingegaan. De laatste dingen bezichtigd, een kerk beklommen, van een mooi uitzicht genoten en wat gewinkeld. Vanmiddag zijn we naar de bioscoop geweest, naar de Interpreter. De film werd vertoond in het Engels en in het Lets ondertiteld, dus hij was goed te volgen.
De laatste dag in Riga zijn we met de trein naar Gauja National Park geweest. Helaas hebben we net de 09.35 uur trein gemist. Omdat de volgende trein pas om 11:51 uur zou vertrekken, bedacht Karen dat ze wel even naar de kapper kon gaan. Na door een nerveuze, nauwelijks Engels sprekende kapster te zijn geknipt, kwam ze met een heus Baltisch kapsel (= heel plat kort haar zonder gel) naar buiten. Effe wennen, maar op zich wel leuk. Gelukkig duurt het nog even voor we weer thuis zijn, zullen we maar zeggen.
De 50 km per trein hebben we in 5 uur afgelegd, kun je nagaan hoe snel de treinen hier rijden. In Gauja National Park hebben we de ruines van kastelen, een rivier door een mooie beboste vallei, steile heuvels en grotten gezien. Omdat we het lopen en vooral alle trappen (enkele honderden treden) een beetje beu waren hebben we de terugtocht deels met een kabellift gedaan. Best wel spectaculair en gelukkig minder eng dan dat het er uit zag. Nog even gerelaxed en toen terug met de trein naar Riga.
‘s Avonds Mexicaans gegeten. Erg bijzonder want ze gebruiken hier geen bonen en gesmolten kaas. Desondanks smaakte het goed.

Tallinn

Tallinn

We zijn in Tallinn! Daarvoor hebben we 300 km in 5,5 uur afgelegd met een bus die op verzoek van passagiers overal stopte. Tallinn is weer een hele andere stad dan de steden die we tot nu toe bezocht hebben. Het oude centrum staat op de Werelderfgoedlijst dus dat is beschermd, maar daarbuiten wordt volop gesloopt en gebouwd. Dat lijkt zo op het eerste gezicht niet echt gestructureerd of met een bepaalde visie te gebeuren. Alles staat kris kras door elkaar: oude en nieuwe gebouwen, hoge en lage et cetera.
Verder valt op dat Tallinn duurder is dan Riga en Vilnius en een hele andere sfeer heeft. Het is moeilijk aan te geven waardoor dat komt. Het Ests lijkt heel erg op het Fins. Ook hoor je veel Russisch; 40 procent van de inwoners van Tallinn is namelijk Russisch. In de andere Baltische hoofdsteden was dat percentage veel lager.
‘s Avonds bij de MacDonalds gegeten. We wagen ons voorlopig maar even (?) niet aan de Estse keuken die bekend staat om zeer bloederige gerechten.
Onze eerste dag in Tallinn hebben we het oude centrum bekeken. Veel oude kerkjes, smalle steegjes en de Middeleeuwse stadsmuur die nog voor een groot deel intact is. Wat heel leuk is en ook het gezicht van het oude centrum van Tallinn bepaalt, is dat er op de stadsmuur nog heel veel oude torens staan. Je kunt merken dat het toeristenseizoen nadert. Overal waren grote groepen toeristen die door gidsen werden rondgeleid… Dat zijn wij niet gewend.
‘s Middags nog even op de centrale markt geweest om fruit in te slaan. Verse aardbeien gekocht die we meteen hebben opgegeten: jammie!