We zijn weliswaar een uurtje wakker geweest vannacht maar verder hebben we echt HEERLIJK geslapen. We kunnen zelfs maar nauwelijks wakker worden van de wekker. In de overtuiging dat we dan al lang wakker zouden zijn, hebben we die om 7 uur gezet. Misschien is ons lijf toch nog wat teveel in NL-tijd blijven hangen, want het duurt even voordat we onszelf onder de douche geschopt krijgen.

Na een simpel maar goed ontbijt zijn we er klaar voor: Hanoi. We wandelen de mini-straatjes door naar een doorgaande weg. Tijd voor een taxi naar het mausoleum van Ho Chi Minh. De grote roerganger van Vietnam, die in 1969 overleed op 79-jarige leeftijd, wilde gecremeerd worden, maar er is hem geen rust gegund. Hoog in een tempel-achtig gebouw (waarover allerlei lyrische verhalen zijn geschreven, maar dat wij gewoon een voorbeeld van communistische beton-‘kunst’ vinden) ligt hij sinds de jaren 70 opgebaard. Elke dag tussen 8 en 10 kan je hem bezoeken, behalve de twee maanden per jaar dat hij voor onderhoud (…) in Rusland is. En hem bezoeken, dat doen heel, heel veel mensen, voor Vietnamezen. ‘Oom Ho’ is een echte volksheld en zijn gebalsemde lichaam bezoeken is een pelgrimstocht waard. En wie zijn wij om achter te blijven.

We krijgen er geen spijt van: wat een circus! Eerst moeten we onze tas afgeven. Daarna wandelen we door overdekte paden met om de 10 meter een tv-scherm met beelden van groots gevierde feesten ter ere van HCM (er wordt veel gezongen en in elk liedje herkennen we zijn naam…) naar een veiligheidscontrole. Daar krijgen we een speciaal tasje om ons fototoestel. Weer een stuk verder (nog steeds in de rij, tussen giegelende schoolkinderen en nog harder giegelende huisvrouwen) moeten we tasje en fototoestel inleveren en dan is het zover. Het is een fragiele man, die in het zwart gekleed en omringd door in het spierwit geklede wachten, in een glazen kist op en verhoging staat. Je moet blijven lopen, dus het is in een zucht voorbij en misschien wel het meest indrukwekkendst zijn de reacties van de soms zichtbaar geemotioneerde Vietnamezen. Hoe dan ook, we zijn van mening dat we goed begonnen zijn: het item ‘spot the celeb’ kan van de lijst…

We halen onze spullen terug en na nog een aantal plaatjes van de rijen Vietnamezen wandelen we via de drukke straten naar de ‘Temple of Literature’, een templcomplex met 5 binnenplaatsen en oorspronkelijk gebouwd in 1070 door keizer Ly Thanh Tong ter ere van Vietnamese geleerden en literaire prestaties. In de tempel wordt Confucius geeerd en volgens de boekjes is het ‘een oase in het drukke Hanoi’… Nou, dan hebben wij nog nooit zo’n drukke oase gezien!We treffen het: er is een speciale bijeenkomst met kinderen in schooluniformpjes. De binnenplaatsen worden overstroomd door kleine kinderen en op het plein voor de echte tempel (met het beeld van Confucius) zitten hordes kindjes op mini-krukjes van plastic. Er wordt gesproken, er wordt gezongen (vals) en uiteindelijk gaan de groepen om beurt de tempel in. We bekijken het rustig van een bankje en als het weer rustig is, gaan ook wij naar binnen, te midden van een aantal Vietnamezen die ‘bidden’ en nep-geld offeren.

Het is een mooi complex en aan 1001 kleine dingen zien we dat de architectuur bijzonder is. We fotograferen ons (ondanks het matige licht: het is opnieuw grijs, met een zonnetje vlak achter de wolken) suf en we bekijken elk hoekje. Als we alles hebben gezien, wandelen we de straat over (wat spannend bljift, al worden we er beter in) en duiken we KOTO binnen. Deze tent met de volledige naam Know One Teach One, biedt straatkinderen de mogelijkheid op een opleiding en een baan. Bij KOTO of bij een ander restaurant, die allemaal wat blij zijn met deze goedgetrainde krachten. De koks zijn allemaal voormalig leerlingen en aan het gekleurde streepje op de mouw van een ober / serveerster kan je zien of hij / zij een beginner, gevorderde, expert of afgestudeerde is.

De tent is erg leuk en zit bijna altijd vol. We vinden een plekjes op de heerlijk relaxte lounge op de eerste verdieping. We drinken vers sap en koffie en eten een pita-wrap met vegetarische vulling (Karin) en Vietnamese hapjes (Martijn). Het is heerlijk en we zijn onder de indruk van de kwaliteit van de service en het Engels van iedereen. Het is bovendien heerlijk om even uit de herrie te zijn. 

Na anderhalf uur bijkomen hebben we een plan en zijn we er klaar voor. Eerst een kort bezoek aan het museum voor de Hogere Kunsten. Een aantal verdiepingen is niet zo interessant, maar we brengen een uurtje door tussen prachtige beelden (van steen, maar ook gelakt hout) van draken, monniken, leeuwen, goden en keizers. De plaatjes daarvan slaan we op in ons hoofd: we mogen niet fotograferen. Na dit korte maar leuke bezoek wandelen we een minuut of vijf naar de vlaggentoren. Met, jawel, een mogelijkheid voor een plaatje van de vlag! De volgende plaatjes zijn van een Mig voor het oorlogsmuseum. Via drukke wegen en teveel bijzonderheden om op te noemen (huizen vlak langs een spoorweg, met was die uitsteekt boven de rails; verkoopsters met alles dat je kunt bedenken (en meer), eindeloos veel soorten mondkapjes en 1001 dingen op een brommerje) lopen we daarna terug de oude stad in.

Naar het Waterpoppentheater, waar we voor een habbekrats kunnen aanschuiven bij een voorstelling van deze bijzondere theaterkunst. De ‘acteurs’ staan achter een doek tot hun middel in het water en bewegen (via een stok die ze onder water) houden allerlei poppen. Mannen en vrouwen, draken, eendjes, vissen, een kat etc. etc. We zien een aaneenschakeling van simpele verhalen, die we ondanks het Vietnamees prima kunnen volgen. De voorstelling wordt begeleid door live-muziek en duurt (op dit tijdstip, aan het einde van de middag) iets meer dan drie kwartier. Precies goed, want het een heerlijke temperatuur binnen (koeler dan buiten, maar toch een graadje of 22 denken we) en het is donker, dus we dreigen wat te gaan knikkebollen… Nee, het is erg leuk, maar een beetje reis zit nog wel in ons lijf…

Na de leuke voorstelling wandelen we naar het hotel, waar zomaar nieuwe flesjes water voor ons klaarstaan! En het heerlijk koel is, dus een prima plek om even bij te komen, met een vers-gezet kopje thee. We nemen anderhalf uur de tijd om de site wat bij te weken, te lezen en te lummelen. Dan is het half 7 en omdat er vroeg gegeten wordt, vertrekken we daarna naar ’69’ een opnieuw geweldig restaurant. Mini-loempia, curry-met-kip en bief-met-honing-en-lemongrass. Oh en bier en limoensap en daarna koffie-met-rum-en-honing en een meloen-banaan-yoghurt-en-honing smoothie. Heel naar allemaal. 

In het hotel werken we de site verder bij, kijken wat t.v. en daarna zetten we de spullen klaar voor morgen. We worden vroeg opgehaald voor vervoer naar Halong Bay!