Gisteravond aten we bij pizzeria Elio, nadat we van de hostess ons
geld terug hebben gekregen en de bevestiging dat de walvisexcursie
verzet is naar zondag. De lunch kunnen we gebruiken op een dag dat ons
uitkomt: bij aankomst zal er een brief liggen bij de autoverhuurder
Ilha Verde (groen eiland). Terug in het hotel checken we vast uit: de
sleutel kunnen we gewoon op de kamer laten. Vroeg slapen.

De wekker gaat op het vrij verschrikkelijke tijdstip van half 7. Dat
lijkt op gewone werktijden, dus niet echt een succes. Het helpt dat er
gewoon warm water is en dat er in de gang een eenvoudig ontbijt
klaarstaat. Keurig om half 8 rijden we richting de luchthaven. Ondanks
tanken onderweg zijn we er binnen een half uur. We herhalen: het zijn
niet echt de afstanden!

Auto inleveren, inchecken en in een doodstille boardingruimte zitten
we vervolgens te wachten op onze vlucht naar Ponta Delgada op Sao
Miguel. Er druppelen meer mensen binnen en het wachten duurt wat langer
dan gepland. Uiteindelijk lopen (jawel lopen) we een half uur later dan
gepland nmaar het vliegtuig. We zuchten wat: de vertraging is nu al
begonnen. Voor we uitgezucht zijn zitten we al in de lucht: 10 minuten
nadat we mochten boarden. Kleine vliegtuigjes en binnenlandse
vluchten hebben hier zo hun voordelen!

35 minuten later zijn we op Sao Miguel en nog een half uur later
zitten we in de auto naar het plaatsje Santana (vlak bij Ribeira
Peixa), waar we logeren in Quinta de Santana. Het hotel bestaat uit een
enorme tuin en verschillende appartementachtige kamers, die in huisjes
verspreid over het terrein liggen. Onze voucher wordt weggewuifd, het
ontbijt is van 8 tot half 11 en als we ´s avonds willen eten dan moeten
we voor 13 uur onze bestelling opgeven. We krijgen een apparaatje
waarmee het hek open gaat waarachter we de auto kunnen parkeren en als
we nog vragen hebben moeten we maar langskomen. We voelen ons erg
welkom en de kamers zien er leuk en zonnig uit.

Op de kamer lezen we de welkomstbrief van de hostess. Bij onze
pakketreis hoort een lunch en we moeten bellen als we er zijn, om het
restaurant te reserveren. We willen eigenlijk vandaag wel
lunchen in Ribeira Granda, bij restaurant Alabote. De hostess
regelt het terwijl we aan de telefoon zitten en 10 minuten later zitten
we in de auto. In Ribeira Grande zoeken we ons in eerste instantie
helemaal suf in het overiges meer dan schattige dorpje: waar ZIT dat
restaurant?! Tot er een lichtje opgaat: alabote, ala bote… bij de
bootjes? En inderdaad: vlak bij het water is het raak.

De lunch is uitgebreid en ´vissig´. Karin geniet van grote garnalen
in knoflook en zwaardvis met een wat vage saus. Martijn heeft een
beetje pech met een vage carpaccio en een erg droge viscombi. Het
uitzicht is wel geweldig en we nemen er de tijd voor. Uiteindelijk
vertrekken we rond kwart over 2.

We besluiten tot een rondje gedeelte-van-het-eiland. Om te beginnen
rijden we naar een spectaculair uitzichtspunt bij een vuurtoren,
iets ten noordoosten van Ribeira Grande. Daarna slingeren we over de
hoofdweg (zo mogelijk nog mooier dan op Terceira, hoewel iets verder
van de zee) verder naart het oosten. Het weer is redelijk: het is droog
en heeeeeel af en toe is er even zon. Een stukje verder komen we
bij de enige theeplantage die Europa rijk is, Cha de Gorreana! De
rijen theestruiken zijn een volkomen onverwacht gezicht en we maken
vanaf verschillende plaatsen vanaf de weg plaatjes. Daarna besluiten we
toch ook maar even in de fabriek te kijken. We kunnen alle apparaten
bekijken en gratis thee proeven. Hoewel er drie smaken zijn en ijsthee,
proeven we eerlijkheidshalve eigenlijk nauwelijks verschil, hoewel de
thee wel lekker zacht is.

Na deze stop buigen we iets verder oostelijk af naar het zuiden,
richting Furnas. De weg is ineens beroerd, al zijn ze hard aan het
werk (zelfs op zaterdag) om daar verbetering in te brengen. Een paar
kilometer voor Furnas staat een afslag naar een uitkijkpunt. We zijn er
al bijna voorbij (toch niets te zien door het weer), als we besluiten
alsnog een gokje te wagen (wie weet). Het uitzicht is fenomenaal. We
zien Furnas (per verrassing in de zon) en het enorme kratermeer ernaast
en zelfs de pluimen van de stoom die uit de grond komt. Dat willen we
wel van dichtbij bekijken!

Door Furnas heen rijden we naar het meer, waar over de
oppervlakte van ongeveer 200 vierkante meter borrelende
modderpoelen, stoompluimen, superhete grond en kokend water te zien
zijn. Het is niet heel groot, maar wel spectaculair. We bekijken en
fotograferen alles uitgebreid en eten dan een ijsje.

Inmiddels is het al half 6, dus tijd om even gas te geven. De
zuidkust trekt aan ons voorbij. We rijden uiteindelijk – met de nodige
fotostops – door naar Lagoas waar we boodschappen doen. We
slaan stokbrood, wijn, kaas, fruit en nootjes in, in een enorme
supermarkt. Daarna zijn we in ongeveer en half uur terug in het hotel,
waar we uitgebreid genieten van het eten, het drinken en een aantal
potjes Yathzee.

De eigenaresse van het hotel is zo vriendelijk om haar pc af te
staan, zodat we deze lange dag kunnen beschrijven. Daarna is het
tijd om te gaan slapen: morgen hopelijk walvissen en dolfijnen!