Terugreis

Terugreis

Het is wel de vakantie van het veel te vroeg opstaan! De wekker gaat op
het echt onmogelijke tijdstip van 5 uur. Als Karin slaapdronken naar de
badkamer strompelt en de deur open doet, schiet iets enorms, iets
donkers met teveel poten onder de deur vandaan. Gelukkig rent het bij
haar vandaan: zonder lenzen was het waarschijnlijk niet gelukt te
“ontsnappen” aan dit enorme beest. Tot haar verdediging: ze heeft niet
gegild… niet echt althans…
Gelukkig komt stoere held Martijn om de hoek kijken! Hij werpt er één
blik op, doet een snelle stap achteruit als het dichterbij komt en
besluit dat het eigenlijk geen kwaad kan. Wat een helden zijn we ook,
maar het is dan ook wel een JOEKEL van een kakkerlak.

Tijdens het wassen, aankleden en laatste spullen pakken blijven het
vrolijk rondrennende beest met een half oog goed in de gaten houden.
Muur, kast, weer muur, plafond… jieks en ineens op de grond! Als het
veelpotige ongedierte naar de deur rent, zwiept Martijn hem met de
deurmat soepel naar buiten. Zo, opgeruimd staat netjes!

Inmiddels moeten we toch weg, naar het vliegveld. Dat is veel minder
spectaculair. We gooien onderweg de tank vol en aangekomen checken we
in. Als we daarmee klaar zijn is Ilha Verde (verhuurbedrijf) open en
leveren we de sleutels in. Daarna gaan we door de douane. De luchthaven
van Sao Miguel blijkt groter dan we dachten en Martijn neemt dankbaar
een kopje koffie.
De vlucht verloopt zonder problemen. De luchtvaartmaatschappij van de
Azoren heeft onze bagage niet kunnen doorlabelen voor de vlucht naar
Nederland, dus we pikken onze tassen op, lopen naar buiten en door een
andere ingang weer naar binnen en checken in. Daarna zien we een
mini-café aan de overkant, waar we iets drinken.

Dan maar door de douane. Inmiddels wil Karin ook koffie, dus in de rij
voor het echt vreselijk trage koffie-apparaat dat bediend voor door een
aardig meisje dat zichtbaar is geintimideerd door die rij
over-kritische Nederlanders. Als de officiele boardingtijd nog lang
niet is aangebroken, wordt er ineens omgeroepen of alle overgebleven
passagiers zich OOK willen melden. Een beetje schuldig en met nog net
een flesje water, haasten we ons door de incheck heen. Hup aan boord en
uiteindelijk gaan we drie kartier voor de geplande tijd de lucht in! De
vlucht verloopt soepel. We zitten in een enorme kist (767-300) waar
nauwelijks mensen in zitten, dus we verkassen vrolijk naar het raam.

Ruim een uur voor officiele aankomsttijd landen we en binnen no-time
hebben we onze bagage. Dan blijkt ook nog dat we een welkomstcomitee
hebben dat ons ophaalt! Helemaal tevreden slapen we ‘s avonds weer in
ons eigen bedje!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.