Op aanraden van de hoteleigenaar (!)  skippen we ook dit keer het ontbijt in het hotel en lopen rond een uur of half tien het dorp in op zoek naar een bakker en een kop koffie. Ook dit keer slagen we vrij snel en onder het genot van de kop koffie leggen we de laatste hand aan de plannen van vandaag.
Het plan is een rit naar het 45 kilometter verder gelegen dorp Moustiers Ste-Marie. De tocht daarheen leidt ons dwars door de Gorge du Verdon, met een lengte van 25 kilometer de langste kloof in Europa.
De rit is prachtig en duurt door de vele foto-stops die we maken werkelijk uren. Al bij de eerste stops merken we dat het verbod op watersport activiteiten niet overdreven is: Het water staat erg hoog en is erg ruig.
Keer op keer worden we verrast door nog mooiere uitzichten, maar het Point Sublime, halverwege de tocht is absoluut het meest indrukwekkende. Het weer valt niet tegen, de bewolking trekt steeds verder weg en het wordt langzamerhand echt warm.
Na een tocht van 3 uur komen we aan in Moustiers, waar een lokaal dorpsfeest aan de gang blijkt te zijn. Door het hele dorp zien we marktkraampjes waar oude ambachten worden uitgeoefend en lopen er mensen in kleding uit de 18e eeuw rond. Erg toeristisch, maar wel vermakelijk. Na een tocht door het dorp genieten we van een broodje en een crepe op het dorpsplein, waar de lokale dansvereniging ons vermaakt met dansen uit e 18e eeuw.
Rond half vier gaan we op weg terug. We hebben een korte alternatieve route gepland over de route des cretes om nog meer te kunnen zien van de prachtige omgeving. Hier hopenwe ook iets te kunnen zien van de enorme gieren die dit gebied bevolken.
De rit blijkt meer dan de moeite waard: Enorme kliffen die honderden meters stijl naar beneden gaan met helemaal beneden een in onze ogen piepklein stroompje wat zich door de kloof wurmt. We hebben de stroom van dichtbij gezien en weten wel beter… wat een prachtig uitzicht! Als toetje worden we ook nog getrakteerd op twee gieren die rustig tegen de wind in zweven. Nadat we op een groot aantal uitzichtpunten letterlijk uit ons hemd zijn gewaaid (naar onze schatting windkracht 10) rijden we terug naar Castellane. Wat een prachtige dag!
Op het terras genieten we na met een drankje, een hapje en een laptop.