We starten de ochtend met een rustig ontbijt in het hotel. Nadat we het gebruikelijk karige franse ontbijt en voldoende koffie hebben weggewerkt gaan we weer op pad. Eerste stop is onze parkeerplaats om alle spullen vast in de auto te gooien en daarna richting het musee oceanographique dat om half 10 opent. Plan is om het museum te bezoeken, nog even het paleis te bekijken en daarna de auto te pakken richting het 300 km verder gelegen Arles.
Iets voor tienen staan we voor de deur en bekijken we als eerste de enorme aquaria in het heerlijk rustige museum. Dit is echt een van de momenten dat je merkt dat je in het voorseizoen op reis bent.
De Aquaria zijn indrukwekkend, maar mischien nog wel indrukwekkender is de hele indruk die het museum op je achterlaat. Je waant je echt een ontdekkingsreiziger in de prachtige zalen met oude en nieuwe tentoonstellingen. Helaas hebben we niet de hele dag de tijd voor dit bezoek en na een paar uur en een kop koffie gaan we op stap richting het paleis. De planning is dat daar om half twaalf de wacht wordt gewisseld en Karins interesse in mannen in uniform is dermate groot dat het bijwonen daarvan verplichte kost is. Helaas hebben ze niet met ons gecommuniceerd dat ze die dag (en elke volgende dag) de wisseling pas om 5 voor twaalf doen, dus enigzins teleurgesteld lopen we terug richting de auto. We hebben immers nog een forse rit te gaan richting Arles.
Tot onze grote verbazing zien we als we aan de voet van het paleis lopen, grote rookwolken boven het dak uitstijgen. De rook wordt steeds dikker en, papparazzi als we zijn, beginnen we  er lustig op los te klikken. We zien steeds meer mensen naar boven loeren met enigzins verschrikte gezichten en even later horen we de eerste sirenes aan komen janken. Harro hoort naast zich ‘ eindelijk uniformen…’ mompelen en Karin wordt op d’r wenken bedient: alles wat sirenes heeft of een uniform draagt rept zich richting het kasteel. Politie, brandweer, burgerauto’s met blauw licht en zelfs een verhitte postbode. Het tevreden gezicht van Karin spreekt boekdelen: Harro durft haar niet te vragen wat ze eigenlijk precies van die brand afweet…

Om iedere vorm van speculatie te voorkomen, besluiten we met op de achtergrond steeds meer sirenes en steeds minder rook Monaco via de kortst mogelijke route te verlaten. Gelukkig gaat het sneller dan op de heenweg en al grappend dat waarschijnlijk alle korpsen uit de buurt zijn uitgerukt voor de inmiddels gebluste brand, staan we binnen een kwartier bij het eerste tolstation. We komen echt niet meer bij als we aan de andere kant van het tolstation drie brandweerwagens met loeiende sirenes voorbij zien komen…

De rit naar Arles is prachtig en de tolwegen zijn weer heerlijk rustig. Het weer ziet er prima uit en het besluit om te gaan kamperen is dan ook snel genomen. Onderweg rijden we langs de eindeloze rhone- wijnvelden en prachtige natuur. Alleen de rit zelf is al de moeite waard.
In Arles aangekomen is het dan tijd voor de gebruikelijke Harro-postduif acties. Binnen mum van tijd staan we in de buurt van de Tourist information geparkeerd om daarna acuut op aanwijzing van Harro de verkeerde kant op te lopen. Gelukkig weet Karin deze keer vrij vlot in te grijpen en met een vertraging van slechts 5 minuten staan we in het plaatselijke VVV. Arles blijkt te beschikken over een camping aan de rand van de stad en we besluiten dat die het maar moest gaan worden. Aangezien een ezel zich niet twee keer aan dezelfde steen stoot, besluit Harro gewapend met het adres van de camping het ultieme strijdmiddel in te zetten: de Tom-Tom. Afijn, 15 minuten later staan we in een ander dorp, zonder camping, en met hulp van een kaart en Karin-Karin wederom 10 minuten later op de camping. Die ziet er prima uit en een half uur verder zijn we geinstalleerd.
Het weer ziet er prima uit, weliswaar wat wolken in de verte, maar dat mag de pret niet drukken. We gaan op zoek naar een hypermarche die volgens karin uit bij de camping naar links is. Onverschrokken draait Harro naar rechts en staan we in de spits in het centrum van Arles, natuurlijk zonder een hypermarche in zicht. Een toeristisch rondje stad verder staan we eindelijk bij de hypermarche en gooien het karretje vol met kazen, brood, wijn en ander lekkers. We eten die avond heerlijk op de camping en lezen wat. Hoewel de wind steeds heftiger wordt, blijft het droog en rond een uurtje of 10 duiken we onze slaapzakken in.