De weerberichten in het zuiden beloven werkelijk niets goeds meer, dus het is tijd voor ons om onze biezen te pakken en verder naar het noorden te verkassen. Na lang wikken en wegen besluiten we richting de Loire vallei te rijden, met als reisdoel het dorpje Chinon.
We staan om half acht op, dwalen kort over een overdekte markt waar Harro snel een bakkie koffie drinkt en zitten om half negen in de auto. Karin voelt zich niet zo goed, de verkoudheid lijkt nu meer op een griepje, en ze is maar wat blij dat ze de hele dag in de auto mag zitten… De rit is zo’n 550 kilometer, en de verwachtte aankomsttijd is rond 3 uur.
Als we eenmaal de ring van Toulouse die helemaal vol staat achter ons hebben gelaten, schiet het lekker op. We pakken lekker de tolwegen, zeker niet goedkoop, maar wel heerlijk rustig. Onderweg stoppen we een paar keer voor wat eten en drinken en worden we getrakteerd op een paar korte buitjes. Hoe verder noordelijk we komen, hoe beter het weer wordt, dus het ziet er naar uit dat we de juiste keuze hebben gemaakt door naar het noorden te vertrekken.
 
Iets na drieen komen we aan op een keurige camping in Chinon, het weer laat het eindelijk weer eens toe om te gaan kamperen, dus daar maken we dankbaar gebruik van. Op de camping zoeken we snel een lekker rustige schaduwrijke plek op, want het is hier tegen de 30 graden. We staan vlak aan het water met een prachtig uitzicht op het kasteel van Chinon. Het water is de rivier de Vienne, normaliter een rustig stroompje waarop volop wordt gekanoed. De enorme hoeveelheid water heeft dit stroompje echter omgetoverd tot een grote bruine rivier, die behoorlijk buiten zijn oevers is getreden. Ook hier weinig activiteiten op het water dus.

Karin voelt zich nog steeds niet opperbest, dus we besluiten op de camping te eten. Harro gaat op zoek naar een supermarkt, en na een complete verkenning van het dorp weet ‘ie er dan ook een te vinden. Kaasjes, stokbrood, vooral veel fruit en voor de zekerheid een flesje wijn en we hebben weer een complete maaltijd. We eten terwijl we een boekje lezen en zelf vormen we ook een behoorlijke maaltijd voor de alom aanwezige muggen.
We zij ook een leuk spectakel voor onze buren. Schijnbaar doen we iets niet helemaal zoals de rest van de mensen verwacht…  De normale toegangsweg naar ons (door de eigenaar van de camping aangewezen!) stekkie is afgesloten met een lint, dus enig omrijden tussen de andere campingplekken is dan nodig. Zodra Harro terugkomt van de supermarkt wordt de weg richting onze campingplek geblokkeerd door een engels stel met een aantal enorme honden. Enig soepel stuurwerk verder is ook dit obstakel genomen, wat toch leidt tot enige afkeurende blikken. Onze Duitse buurman en bijbehorende buurvrouw (die natuurlijk keurig aan de ‘goede’ kant van het lintje staan) zijn ondertussen ook al een paar keer komen kijken of het wel allemaal goed gaat bij ons, wij staan immers aan de ‘foute’ kant van het lintje… Ondertussen hebben meer mensen besloten dat we toch wel een erg mooie stek hebben gevonden en wordt het langzamerhand een stuk drukker om ons heen.

Nadat we onze heerlijke maaltijd hebben verorbert, besluiten we nog kort het dorp in te lopen voor een kop koffie. Op een heerlijk zonnig terrasje drinken we een bakkie, en dan zijn we er wel klaar mee voor die dag. Terug naar de camping en na het bewonderen van de dierentuin die zich in onze tent heeft gevormd liggen we rond 10 uur in onze slaapzakken.