Vandaag vertrekken we richting Seward, een van de belangrijkste havens van Alaska. Klinkt heel groots natuurlijk, maar in de praktijk is het stadje niet meer dan een dorp. In de zomer komen er wel een groot aantal toeristen, vooral vanaf het grote aantal cruiseschepen wat hier voor anker gaat.
We beginnen met pancakes en stapelen zoals elke dag weer het dak van de bus vol met onze spullen. Het is wat dat betreft wel te merken dat je in berengebied zit: Iedere keer als we vertrekken moeten vrijwel alle spullen het dak op, inclusief al het kookmateriaal. Ook ‘s nachts mag er niets buiten of in de tenten blijven liggen wat maar enigszins ruikt alsof het eetbaar is (en daar vallen ook spullen als tandpasta etc onder). We zijn dus zo’n beetje de hele dag met spullen aan het zeulen.
Hoewel de meeste mensen wel eerder met zo’n groep hebben gereisd, is het zeker niet de vlotste groep: Iedereen doet het een beetje op het gemakje en het complete ochtendritueel met ontbijt kost dan ook al snel zo’n twee uur. We passen ons maar snel aan het ritme, en Harro vermaakt zich met spullen versjouwen.
Onderweg naar Seward maken we twee korte stops om te genieten van de prachtige uitzichten. Spiegelende meren en zwemmende zalmen in kristalhelder water zorgen voor mooie plaatjes on voordat we het weten zijn we al in Seward. We beginnen met een kort bezoek aan een van de vele gletsjers die de omgeving rijk is. Boven Seward ligt het Harding Ice Field, een enorme ijsvlake waar aan alle kanten gletsjers naar beneden komen. Exit Glacier is een van de weinige gletsjers die goed via land bereikbaar is en we besluiten hier onze lunch stop te houden. Met de hele groep wandelen we naar de voet van de gletsjer waar we op de rotsen lunchen. Terwijl we zitten worden we geattendeerd op een aantal beren die heel in de verte op een bergwand te zien zijn. Eerst twee en later drie beren lopen bij elkaar in de buurt. Na een korte uitwisseling van onvriendelijkheden tussen wat blijken de mannetjes te zijn blijven er nog maar twee beren over… die prompt overgaan tot het produceren van meer beren.
Na dit schouwspel rijden we het stadje in en krijgen kort de tijd om langs wat winkeltjes te slenteren, terwijl Kris de boottocht voor morgen boekt. We genieten van een ijsje en een drankje en kijken naar de enorme hoeveelheid vissen die door de sportvissers worden binnen gebracht.
Een uurtje verder rijden we nog zo’n 4 kilometer verder naar Miller’s Landing, de plek waar we de komende nachten zullen bivakkeren. Een prachtige camping, met warme douche en werkend sanitair en een ‘office’ met internet toegang en nog veel belangrijker: Stroom! De laatste dagen waren een redelijke aanslag op onze batterijen, en vrijwel alles is leeg: camera’s, telefoons, laptop… Een echte reiziger vertrekt niet meer zonder 5 kilo elektronica.
Die avond eten we spaghetti. Harro zit in de kookploeg en komt er tot zijn grote schrik achter dat dit een vegetarisch gerecht is! Gelukkig hebben we nog een complete zalm om op de grill te leggen om dit voor de carnivoren weer een beetje goed te maken. Na een paar biertjes duiken we redelijk op tijd onze tenten in: Morgen met de boot!