Vandaag hebben we weer een lange reisdag voor de boeg met weinig tijd voor uitstapjes. We staan op tijd op en beginnen vlot de weer eens zeiknatte tenten in te pakken. De kookploeg tovert een ontbijtje op tafel en een aantal mensen begint vast de spullen op de bus te gooien. De spullen moeten trouwens iedere dag meerdere keren worden opgeruimd om er zeker van te zijn dat er geen beren worden aangetrokken door het eten. Het klinkt ons af en toe wat mal in de oren, maar we horen toch te vaak dat er op de campings waar we zitten in de afgelopen jaren wel degelijk beren zijn gezien! Dat betekent dus dat iedere keer als we met de bus weg willen of gaan slapen de spullen moeten worden ingepakt en alles wat maar ruikt in of op de bus moet, inclusief onze eigen toiletspullen, snoepgoed etc.
Gelukkig worden we steeds geoefender met het inpakken, en anderhalf uur nadat de wekker klonk zijn we op weg. De tocht van 560 kilometer dwars door Yukon over de Alaskan Highway brengt ons naar Whitehorse, de hoofdstad van dit gebied met zo’n 120.000 inwoners. Deze highway werd tijdens de oorlog in 1942 aangelegd uit angst voor een Japanse invasie en de noodzaak om voorraden naar Rusland te sturen. Binnen 7 maanden werd deze bijna 2000 kilometer lange weg onder de meest barre omstandigheden aangelegd.
Na een dikke twee uur rijden houden we onze eerste stop bij een roadhouse ergens midden in de wildernis. Voor de zekerheid hebben ze hier maar een bord opgehangen met het huidige aantal inwoners van deze drie huizen: Op het moment dat wij arriveren zijn dat er zes, en drie honden.
We gaan weer verder en het valt ons op dat er overal aan de weg wordt gewerkt, iets dat volgens Kris te maken heeft met de vier seizoenen in dit gebied: Bijna winter, winter, nog steeds winter en het road repair season. Het maakt onze reis er niet vlotter op, maar gelukkig is de natuur om ons heen prachtig. We staan telkens in de bossen te turen of we ergens een glimp op kunnen vangen van de grote kariboe kuddes die in deze omgeving te zien moeten kunnen zijn. Helaas is het weer zodanig dat ook de beesten het maar voor gezien houden en niet even langs de weg komen paraderen.
Ergens in de middag hebben we een korte stop langs de Yukon rivier, ter hoogte van de 5 finger rapids. Deze stroomversnellingen zijn het moeilijkst te navigeren gedeelte van de rivier, waarop vroeger de raderboten voorraden naar de mijnwerkers in het gebied brachten.
Na deze stop is het tijd voor het hoogtepunt van de dag: Een roadhouse waar ze de grootste Cinnamon Buns ter wereld maken! Natuurlijk gaan ook wij voor gaas en bestellen een van deze enorme kaneelbroodjes. En of het nou echt de grootste zijn of niet, ze zijn  in ieder geval gigantisch. De meeste mensen delen er een met zijn vieren een en laten het zich goed smaken.
Tegen het eind van de middag komen we dan aan in Whitehorse. In het laatste gedeelte van onze rit is het fors opgeklaard en we genieten van de uitzichten op de bergen en de vele meren die dit gebied rijk is. In Whitehorse rijden we eerst naar de supermarkt waar we boodschappen voor de komende twee dagen doen. Volgende stop is het Pioneer RV camp, even buiten Whitehorse. Hier slaan we voor de komende twee nachten ons kamp op. Tot onze grote verrassing hebben we ook hier weer een overdekte plek voor onze ‘keuken’ en eettafels. Terwijl een aantal heren zich ontfermt over het kampvuur, maakt de kookploeg weer een prima maaltijd klaar. We sluiten de avond af met een biertje rond het kampvuur en kijken hoe de lucht opentrekt en hopen op mooi weer morgen.