We staan vandaag voor de verandering maar weer eens vroeg op want het is weer tijd voor een uitje! De nacht was frisjes, zelfs koud te noemen… het heeft vannacht gevroren! Vandaag reizen we naar Skagway, een stadje aan zee, 160 mijl van Whitehorse en startpunt van de smalspoorlijn door de ruige bergen en de White Pass naar Whitehorse in het binnenland. Skagway ligt in de VS, dus we hebben een beetje het heen en weer qua grensovergangen, maar dat mag de pret niet drukken.
De reis gaat in etappes plaatsvinden, eerst per bus zo’n 130 mijl richting een station voor de trein, dan een dik uur in de trein dwars door de bergen en later die dag per bus terug naar Whitehorse. De trip schijnt een van de mooiste treinreizen ter wereld te zijn, dus we zijn erg benieuwd.
Om half zeven worden we op de camping opgepikt door de bus (nadat de chauffeur eerst zijn ramen heeft mogen krabben). De chauffeur fungeert tijdens de trip ook als gids en begint al snel enorme verhalen op te hangen. De gepensioneerde slager/kok/hotelmanager van Zwitserse afkomst heeft er duidelijk lol in en doet het duidelijk vaker. Gepassioneerd vertelt hij over de natuur, het leven vroeger en nu in deze omgeving. Tijdens de verhalen worden we door hem dwars door prachtige natuur gereden, langs meren, bergen en verlaten zilvermijnen. Halverwege de trip worden we ook nog even getrakteerd op een enorme zwarte beer langs de kant van de weg. Helaas kunnen we dit keer vanwege de verkeersveiligheid niet stoppen of foto’s maken, maar omdat we hem snel zagen en aan de goede kant van de bus zitten zien we de beer wel erg goed.
We maken wat korte fotostops langs meren en na dik 2 uur rijden komen we aan bij onze eerste wat langere stop, het dorpje Carcross. Dit dorpje wat vroeger Caribou Crossing (maar daar waren er wat veel van…) heette is een oud stadje waar de goudzoekers hun eerste stop hadden na hun vaak barre tocht door de White Pass. Met vroeger meer dan 2000 inwoners een voor die tijd grote stad maar met zijn huidige 200 inwoners niet echt indrukwekkend groot meer. Wel zijn er in dit dorpje veel van de originele blokhutten en ook het originele station bewaard gebleven. De moeite waard dus om even te gaan bekijken, en het feit dat ze er koffie verkopen is ook niet geheel onbelangrijk. We slenteren nadat we de brochure hebben opgepikt wat door de straatjes en genieten van het vandaag heerlijke weer.
Een klein uurtje verder zitten we weer in de bus en komen al vrij snel aan bij het station waar we op de trein zullen opstappen. Hoewel het spoor tot aan Whitehorse loopt hebben we uit kostentechnische overweging gekozen om alleen de White Pass per trein te doen. Dit is ook veruit het mooiste gedeelte van de reis en de reis per bus verloopt een stuk vlotter.
We wachten bij het station totdat de bomvolle trein aankomt en alle cruiseschip passagiers zijn uitgeladen: Skagway is een van de belangrijkste aanloophavens voor alle Cruise liners die in de omgeving rondvaren en tot wel 5 van deze schepen met zo’n 5000 passagiers elk leggen hier elke dag aan. Veel van deze mensen doen de trip omgekeerd, van Skagway naar het binnenland.Men speelt ook met het idee de trein uit te breiden van de huidige 20 wagons en 3 locomotieven naar een trein met 100 wagons en zo’n 7 locomotieven. Een klein half uurtje verder heeft de Canadese douane alle mensen gecontroleerd en kunnen wij instappen in een nu vrijwel lege trein. We hebben met onze groep zo ongeveer een treinstel voor ons zelf en kunnen dus lekker allemaal aan het raam zitten om te kunnen genieten van de spectaculaire uitzichten. Als de trein eenmaal begint te rijden kunnen we ook buiten op de platforms aan het einde van ons treinstel staan. Dat laten we ons natuurlijk geen tweede keer zeggen en al vrij snel staan we buiten en hangen we uit de trein om mooie plaatjes te kunnen schieten. Ze hebben ons niet teveel beloofd: De uitzichten zijn prachtig en de over het bochtige spoor rijdende trein die over houten bruggen rijdt met op de achtergrond imposante besneeuwde bergen leveren prachtige plaatjes op. We genieten van elke minuut en naar voor ons gevoel veel te snel voorbij gevlogen anderhalf uur staan we in Skagway. Hier is het dan tijd voor een ander hoogtepunt van onze reis: de Amerikaanse douane… wonderwel zijn we in luttele minuten gecontroleerd en mogen we uitstappen en ons een paar uur vermaken in de Amerikaanse versie van een ‘origineel’ stadje uit het eind van de 19e eeuw. Waar Dawson ons een gevoel gaf over hoe het erin die tijd uit kan hebben gezien is Skagway het toonbeeld van hoe het niet was: Een grote rij van souvenirwinkels, vreettentjes en her en der wat goedkoop vermaak laten weinig heel van het beeld wat wij eerder hadden. De drie cruiseschepen in de haven en bijbehorende 15000 veelal Amerikaanse toeristen voegen er weinig aan toe. Op aanraden van onze buschauffeur, die ons bij aankomst in Skagway al weer netjes staat op te wachten, struinen we richting de haven en eten daar bij een visrestaurantje prima zalmburgers. Daarna komen we er niet onderuit en gaan toch maar wat souvenirwinkels af en kijken we wat bij het beekje wat langs Skagway stroomt en waar de zalmen elkaar verdringen.
Na drie uur komt iedereen weer bij de bus en komt ook de chauffeur aan met zijn hengel en een vuilniszak waar een 8 kilo zware zalm in ligt. Terwijl wij ons aan het vermaken waren in het stadje stond hij vlak naast de bus zijn hengel uit te werpen en zijn avondmaal bij elkaar te sprokkelen. Hij vertelt ons dat dit zijn normale dagelijkse gang van zaken is en hij vrijwel altijd met een vers zalmpje thuis aankomt. De rit terug met de bus is bijna net zo indrukwekkend als de heenreis met de trein en onze chauffeur vertelt nog steeds honderduit. Vlakbij Carcross maken we nog een korte stop bij de kleinste woestijn ter wereld: een zandvlakte die ons meer doet denken aan de Drunense duinen maar die wel compleet uit de toon valt in dit zeer vochtige en groene gebied. De op de berg gespotte Bighorn Sheep blijken tot groot vermaak van onze chauffeur gemaakt te zijn van hout en te horen bij een museum verderop.
Rond 7 uur komen we dan weer aan op de camping waar een gedeelte van de mensen die niet mee waren op deze trip een enorme vismaaltijd aan het voorbereiden zijn, We doen ons tegoed aan garnalen, zalm en wat witvis en sluiten met een biertje en wijntje de dag af.