Uitgeslapen zitten we om half 9 buiten in de zon aan een glaasje water… Het winkeltje een stukje verderop gaat om 9 uur open, dus tot die tijd vermaken we ons met zeehondenspotten. Het jammere is dat als je er een paar gezien hebt elke golf op een zeehond begint te lijken, dus het is een kunst om geen `valse` melding te doen. Om iets over 9 staan we bij het winkeltje waar we ontbijt scoren. Dat nemen we mee waarna we in één keer naar de noordelijke ingang van het park rijden.

We betalen de toegang (sinds vandaag laag-seizoen prijzen, dus dat scheelt per persoon een paar dollar) en rijden naar Cap Bon-Ami, waar we vanaf de picknickplaats een schitterend uitzicht op de kust en het park hebben. In alle rust eten we in het zonnetje ons ontbijtje op. Daarna rijden we terug naar vlak voor de ingang, waar we het visitors center bekijken. We hebben (al tijdens onze vorige Canada trip) geleerd dat er echt altijd veel te leren en te zien valt en dat de mensen er bovendien erg aardig en behulpzaam zijn. Ook deze keer klopt dat idee: het center heeft zelfs een aantal aquariumbakken en bovendien veel informatie over de vissers die hier tot de jaren 70 de zee bijna leeg visten. Tegenwoordig zijn er strenge regels en beginnen de meeste soorten weer op te krabbelen.

Binnen 10 minuten zijn we ook aan de praat met een erg aardige meid die net als wij in 2003 aan de westkant van Canada was: zij voor haar proefschrift-onderzoek. We staan zeker een half uur te kletsen en als we daarna zijn uitgekeken krijgen we nog een boekje van haar met allerlei tips en bezienswaardigheden in de regio. Buiten lopen we daarna de boardwalk, met veel informatieborden en mooie uitzichtjes. Daarna is het tijd voor wat meer wandelen. We rijden naar de zuidkant van het park, waar we als eerste een fort bekijken. Fort Ramsay  werd in de 2e Wereldoorlog gebouwd en bestaat vooral uit een soort enorme loopgraaf met twee joekels van schietapparaten. Met die dingen en een soort enorm net om onderzeeërs te vangen schermden ze effectief de baai van Gaspé af, ter bescherming en zodat Canada van daaruit haar troepen kon laten oversteken. Tegenwoordig is vooral het uitzicht op de baai en een in de zon badende zeehond erg leuk. Na dit stukje geschiedenis brengen we nog een bezoekje aan Pernouille, het zuidelijke strand van het park, dat op een soort schiereiland ligt. Het blijkt een forse wandeling, maar het is erg leuk: langs het water verzamelen we restjes krab en genieten we van de zon, het water en de vogels. 

Daarna is het wel klaar met de activiteiten van vandaag. We pakken de auto en rijden naar Gaspé waar we de plaatselijke supermarkt `overvallen` en inkopen doen voor vanavond en morgenochtend. Kaasjes, hammies, een stokbroodje, sap, wijn, chippies en een salade… Het doet ons er aan denken dat we nog niet geluncht hebben. Na de boodschappen zitten we dus om half 4 aan een wat late lunch en een rustige kop koffie. Terug in het hostel brengen we de rest van de middag door met wassen en in de zon genieten van chipjes en een boek. Met uitzicht op het water, in de zon. Heel naar.

Om 18 uur staan we klaar bij de receptie van het hostel waar we worden opgehaald door Gilles, de eigenaar. Hij organiseert dagelijks, als er belangstelling is, tripjes, naar bevers, zeehonden en soms beren. Gratis, gewoon omdat hij dat leuk vindt. Vanavond zijn de bevers aan de beurt. Samen met een vrouw en twee jongens stappen we bij Gilles in de auto, die ons in een minuutje of 10 naar een beverburcht rijdt. Langs de weg, dus Gilles maant ons voorzichtig te zijn, maar als we uitgestapt zijn horen we ze al. Ze zijn – waarschijnlijk doordat ze gewend zjin aan de auto`s – helemaal niet schuw en we hebben een perfect zicht op het echtpaar met tiener-bever. We kunnen ze aan alle kanten fotograferen en Gilles vertelt – afwisselend in Frans en Engels – honderduit over deze erg hardwerkende beesten.

Na ongeveer een kwartier neemt Gilles ons mee naar een andere parkeerplaats. We mogen nu niet praten. Hij gaat ons meenemen naar een inmiddels verlaten beverburcht, maar hoopt dat hij ons Рbehalve een mooi uitzicht Рook elanden kan laten zien. We lopen ongeveer 5 minuten over een minipaadje door het bos en zijn zo stil mogelijk. Helaas hebben we pech: bij het meer geen elanden en ook geen beren (Gilles vertelt ons als we er zijn achteloos dat hij er een paar dagen geleden nog ̩̩n zag op die plaats). De plaats is wel erg mooi. Het water is een spiegel en de kaalgevreten en dode bomen spiegelen er prachtig in. Gilles laat ons zien hoe de bevers te werk gaan en we raken erg onder de indruk van de kracht van deze beesten. Na opnieuw een kwartier lopen we terug naar de auto. Gilles rijdt langzaam terug naar het hostel, maar ook onderweg zien we geen Moose. Toch vinden we het een erg geslaagde trip en we bedanken een wat verbaasd kijkende Gilles. Voor hem is het normaal: maar voor ons is dit toch wel heel bijzonder!

In het hostel eten we en genieten we van een glaasje wijn spelen we een paar potjes Yathzee. Na nog wat lezen vallen we relaxed in slaap. Morgen Jan van Genten!