Na een heerlijke nacht slaap, zitten we
al om half 9 in de auto. We willen vandaag vogels zien, op zoveel
mogelijk verschillende manieren. Het weer is vandaag weer prima: zon
en zo’n 22 graden. Heerlijk! We rijden eerst met behulp van SopSop
naar Sanlucar de Barrameda, aan de monding van de rivier die
Nationaal Park Donana afscheidt van de rest van de wereld. We hopen
voor vanmiddag een boot te kunnen boeken. Het is alsnog even zoeken
naar het kantoor en als we het gevonden hebben blijkt dat we alleen
‘nu’ (tocht van 10 uur) nog maar mee kunnen: die van 4 uur is vol. Op
dat moment komt er achter ons een schoolklas binnen (groep 5 gokken
we) , met een juf die in rap Spaans praat en met een briefje wappert.
We kijken elkaar aan, bedanken vriendelijk en maken dat we weg komen.
Als we na het kopje koffie en het broodje langs de boot komen, zien
we de schoolklas over het dek rennen…

We stappen in de auto en denken SopSop
te programmeren om ons naar een natuurreservaat onder Sevilla te
brengen. Helaas, SopSop crasht…. en blijft crashen. Uiteindelijk
zetten we hem uit (die gaat terug voor reparatie als we in Nederland
zijn) en bedanken in gedachten de vrienden die de prima kaart van het
gebied aan Karin cadeau hebben gedaan. Die komt nu extra van pas! Met
wat hulp van de kaart, aanwijzingen van Karin en stuurmanskunst en
richtingsgevoel van Martijn rijden we in 1 keer Sanlucar d. B. uit en
zitten we in no time op de weg die we willen hebben.

Daarna scheuren we in ongeveer
anderhalf uur naar natuurreservaat Canada de Parajos, ongeveer 20
kilometer onder Sevilla. Een tip van Juanita (de LP) en nog voor we
de auto uit zijn zien we al ooievaars en roofvogels (een soort
kiekendief) hoog boven de weg zweven! We kopen een kaartje van een
dame die een ‘pocito’ Engels spreekt (om vervolgens alleen maar
Spaans te spreken, afgewisseld met af en toe ‘ okay?’) en waarvan we
niet mogen fotograferen. Een verbod waar we ons keurig aan houden…
zolang ze ons kan zien. Een regel die de paar mensen die we
tegenkomen allemaal hanteren zo te zien.

Het is geweldig. Op een oppervlakte van
ongeveer een vierkante kilometer zitten zo’n 150 soorten vogels.
Sommigen in hokjes, maar de meesten vliegen, zwemmen, lopen,
waggelen, piepen en toeteren gewoon vrij rond. We zien zeker 60
soorten (zo niet veel meer) en genieten met verrekijker en het blote
oog en af en toe het fototoestel van al deze verenbaaltjes. Ooievaars
(twee soorten), flamingo’s, roofvogels, zeker 20 soorten eenden, 6
soorten reigers, 2 soorten pauwen (waaronder een volledig witte!), 3
soorten ibissen, kraanvogels en verder lepelaars, boomklevers,
plevieren, sterntjes, eindeloos veel stelt- en wadlopers: eigenlijk
teveel om op te noemen. We kijken onze ogen uit en genieten met volle
teugen: ook van de wat verdwaalde struisvogel (de enige semi-tamme
vogel) die bij het kantoor rondhangt en ons gezellig een tijdje
gezelschap houdt.

Na anderhalf uur ploffen we tevreden op
het terras: tijd voor een drankje. En daarna is het tijd voor lunch.
Op nog geen 2 kilometer zuidelijker vinden we een restaurant, dat
bomvol zit met locals. Duidelijk: daar moeten we zijn. We eten
vervolgens de lekkerste lunch in tijden! Op goed geluk bestellen we
wat dingen en de heerlijke viskroketjes, de gefrituurde gamba’s en de
uitstekende kip zijn werkelijk om je vingers bij op te eten. We nemen
nog een drankje en als om half 3 de tent leeg loopt rekenen we af met
de vriendelijke rap Spaans pratende barman.

De rest van de middag besteden we aan
het rondtouren door de omgeving (langs de randen van het moerasland)
en het wandelen door een tweede natuurgebiedje waar het opnieuw stikt
van de (broedende) ooievaars, de roofvogels, de flamingo’s en
kleinere watervogels. We genieten met volle teugen en de tijd vliegt.

Rond half 6 schoppen we onszelf
richting huis, na een kort bezoek aan een supermarkt. We nemen brood,
kaas, chips, wijn, yoghurt en fris mee. Diner op ons eigen terras en
morgen een ontbijtje in de zon op datzelfde terras, dat lijkt ons wel
wat. En verder lezen en ‘nietsen’… zalig!