Heerlijk rustig (hoewel wel een beetje vroeg) worden we uitgerust
wakker. Slapen zonder oordopjes! Er schijnt een zonnetje door de
gordijnen, de eerste auto’s beginnen te rijden en we doezelen nog wat
voor we onder de douche duiken. Daarna besluiten we dat we wel in het
hotel willen ontbijten. Dat blijkt een geweldig idee: er staan drie
tafels vol met vers eten. Eieren, worstjes en spek, 3 soorten bagels,
mini muffins, verse chocolade scones, warme wafels, yoghurt, cornflakes
en melk, een enorme bak met verse fruitsalade, pap, koffie, thee en sap
en nog veel meer. We laden ons bordje vol en dan nog een keer. Heerlijk!

Na
het eten checken we uit en beginnen we aan de route van vandaag. Het
einddoel is Lincon, een klein plaatsje in New Hampshire, net onder het
Franconia Notch state park. We hopen daar vanavond een moose-tour te
kunnen boeken en willen de rest van de dag besteden aan het rijden van
mooie routes en het bekijken van bezienswaardigheden in de omgeving van
het park.
De route die we kiezen gaat eerst naar het oosten, dwars
door de Green Mountains, dan (via een kleine omweg) naar het noorden
langs de …. rivier en vervolgens via een kort stukje naar het oosten
weer zuidelijk door het Franconia Notch State Park. De omgeving is
adembenemend. In een aantal uur rijden we door rollende velden, langs
schattige dorpjes met houten witte huizen met veranda’s vol bloemen,
door langzaam al geel en rood verkleurende bossen en langs kleine
rivieren en meertjes richting Franconia. We stoppen af en toe voor een
plaspauze en in Hanover (een leuk universiteit stadje) doen we een
uitgebreide koffiestop.

Uiteindelijk lunchen we in Franconia,
bij ‘Wendle’s cafe & then some’, waar je zelf kan kiezen (uit een
lijst ingredienten) wat je op je broodje wil. We eten alles op in de
schaduw op de veranda.
Daarna rijden we het park in. Franconia Notch
was vroeger vooral erg beroemd vanwege het ‘mannengezicht’ in een van
de bergen, the old man of the mountain. Helaas stortte de rots in 2003
in, dus het bekendste symbool van New Hampshire, of in ieder geval van
the White Mountain area is niet meer! Er is nog wel uitzicht op een
schattig meertje (om onduidelijke reden Echo Lake geheten), een klein
wandelpad naar The Basin, een door water en rotsen gevormd basin in de
rotsen (10 meter breed en 5 meter diep), en The Flume, een soort spleet
in de rosten waar je overheen kunt lopen.

We bekijken het
meertje en het basin, maar daarna twijfelen we wat. We willen eigenlijk
vooral moose (elanden) kijken en een reservering bij de tour company
waar we over gelezen hebben, is nog niet gelukt. We slaan de Flume
daarom over (in ieder geval tot morgenochtend). We rijden door naar
Lincon, het plaatsje waar we vannacht ook een motel hebben, en na enig
speurwerk vinden we Pemi Tours. Zij organiseren al 10 jaar Moose Tours,
met deze zomer een succesrate van 99%! Ze hebben gelukkig nog wat
plaatsjes over voor vanavond in hun wel wat forse bus (33 man): we kunnen mee!
We moeten om half 7 terug zijn; tijd om in te checken in het Franconia
Notch Motel. De eigenaar is een beetje een engerd, die bovendien
ondanks dat Karin geboekt heeft, het woord doet en betaald, consequent
tegen Martijn blijft praten, zo erg dat hij eerst zelfs Karin’s credit
card negeert! Martijn blijft zwijgen en trekt alleen een wenkbrauw op,
waarnaar de man eieren voor zijn geld (creditcard) kiest en snel alles
met Karin afhandelt.

De kamer is wel helemaal prima: schoon, heel groot, twee geweldige
bedden en met een prima ligging aan een riviertje (Pemiwassert River)
en een nu al steeds stiller wordende weg. We gooien onze tassen in de
kamer en rommelen een half uurtje. Daarna stappen we opnieuw in de auto
om iets te gaan drinken en eten in Truants Bar, een soort pub in North
Woodstock, het zusterpaatsje van Lincon. Het eten is prima, kost
‘niets’ en we genieten van de Amerikaanse gewoonte dat ze je glas vol
blijven gooien met cola (light) als je het leeg hebt. We hadden iets te
weinig gedronken, dus dat vocht gaat er wel in! Om kwart over 6 rekenen
we af en stappen in de auto voor de laatste 5 minuten rijden naar Pemi
Tours.

We zijin er keurig half 7, samen met nog ongeveer 6 andere mensen. De
chauffeur, Larry, geeft ons de tips om rechts te gaan zitten. Dat zijn
de beste plaatsen en hij zegt dat we die ‘verdient’ hebben door zef op
te komen dagen. We moeten namelijk nog 19 mensen ophalen in een motel
verderop!
Als die aan boord zijn rijden we eerst naar het noorden, opnieuw het park door. Daarna slaan we af en begint het zoeken. We checken steeds een ‘wallow’, een kleine, moerassige verdieping langs de kant van de weg waar planten groeien, maar vooral ook alles erg zout is (door het strooizout van de winter dat in de berm spoelt in het voorjaar). Moose hebben veel zout nodig in de zomer, omdat ze dat ‘s winters niet binnen krijgen. De bus heeft lichten op de zijkant om iets te kunnen zien in het toenemende duister en Eric, onze gids, zoekt daarnaast met een schijnwerper.

De eerst anderhalf uur hebben we pech. Daarna stoppen we voor een korte plas- en drinkpauze. Tijdens die pauze (keurig getimed) zien we de spaceshuttle en het ISS overkomen, met maar een (relatief!) korte afstand ertusen! Ze zijn net ontkoppel vertelt Eric. We vinden het een machtig gezicht en een bijzonder idee dat er mensen zo hoog in de ruimte zijn!
Na de pauze gaan we verder. We vinden eerst een hertje, maar ja, daar kwamen we niet voor. Een zwarte beer die Eric ziet rommelen in een container schiet ervan door als we terugkomen, dus die missen we helaas (we wisten niet dat ze zo dichtbij waren, ook hier!). Uiteindelijk vinden we onze moose. De eerste gaat er snel vandoor, maar de tweede (en derde een moose met jong!) blijft keurig staan voor fotos en filmpjes! De vierde moose is eigenlijk het mooist, op nog geen 4 meter van de bus. Ze blijft niet heel lang staan, maar we maken opnieuw filmpjes en wat foto’s.

En daarna is het op. We hebben genoten. De beide heren verstaan duidelijk hun vak. Tijdens de ritten van de ene weg naar de andere vertelt Eric 100-uit, geven ze voorwerpen door (een kaak, een hoef en een stukje gewei) en laten ze een filmpje over de beesten zien. Ok, natuurlijk is het ook Amerikaans, met ‘Moosic’ (flauwe liedjes over elanden) en flauwe grappen. We doen vrolijk mee en vermaken ons prima. En we hebben moose gezien!
Terug bij de auto rijden we in een paar minuten naar ons motel, waar we in de doodstille kamer in een paar minuten in slaap zijn!