We hebben echt zalig geslapen. De bedden zijn uitstekend, het is heerlijk stil en we hebben voor het slapen gaan beestjes kunnen tellen. Wat wil een mens nog meer?!

Een douche bijvoorbeeld en als we dat en een kop koffie achter de rug hebben, besluiten we meteen uit te checken (door de sleutel af te geven aan de voorbij lopende eigenaar) en op pad te gaan. We slaan het ontbijt over en rijden als eerste de Kangamagus Highway (Hw 112) af, een van de mooiste wegen van New England, zoals alle boekjes roepen. De weg is inderdaad mooi: hij slingert langs bergtoppen en idyllische meertjes, langs uitzichtspuntjes en langs allerlei wandelpaden. Helaas is het inmiddels ruim te laat voor moose, maar we genieten wel van al het moois.
We rijden de weg uiteindelijk in een keer uit en als we aan het einde aankomen, in North Conway, is het 11 uur. Tijd voor ontbijt. Volgens onze trouwe LP moeten we dat doen bij Peach’s en dat blijkt een geweldige tip. Het is opnieuw zonnig, dus we kunnen buiten zitten. Er is keus te over en uiteindelijk gaan we voor de bijl voor de omelet met kaas en tomaat, met toast (Martijn) en de ‘French Open’, wentelteefjes, yoghurt, vers fruit en cruesli (Karin). Het smaakt heerlijk en we genieten van het bijtank-momentje.

Daarna stappen we opnieuw in de auto en via de in onze ogen ook erg mooie H 302 rijden we naar Portland. Onderweg zien we veel water: het heet hier niet voor niets de Lake Region! In de buurt van Portland wordt het drukker en ook weer voller, al blijft alle bebouwing beperkt tot 1, 2 hooguit 3 verdiepingen. We vinden uiteindelijk met dank aan SopSop ons hotel, de Inn at St. John, waar we de dag voor vertrek met korting een kamer hebben geboekt voor 2 nachten. De receptionis is buitengewoon vriendelijk en geeft ons niet alleen een sleutel, maar ook veel informatie over het centrum (op ongeveer 20 a 30 minuten wandelen), restaurantjes (we moeten kreeft eten bij J’s Oyster) en onze kamer (gratis Internet, eigen badkamer op de gang, de hele dag koffie, thee en cookies en morgenochtend complimentary continental breakfast).
We brengen de spullen weg naar onze kleine, maar keurige en stille kamer en en na even opfrissen wandelen we rond 3 uur richting centrum. Na ongeveer 25 minuten zijn we in het centrum beland en het uur erna dwalen we door de straten met huizen uit de 19e en begin 20ste eeuw en langs allerlei galerie’tjes, barretjes en restaurants. We landen in the Crooked Mile cafe, waar we iets drinken en een heerlijk chocolade cokkie verslinden. Hij is zo lekker dat Karin er nog een haalt (he, het is vakantie!).

Daarna dwalen we richting de kade. Die bestaat uit verschillende pieren waar allelei kreeftenbootjes af en aan varen om de ‘lobesterpods’ (de fuiken) te legen. De meeuwen vinden het een feest zodra er een stapel buiten wordt gezet en aan de voorkant van alle hallen zijn winkeltjes waar levende kreeften en schelpdieren worden verkocht, aan restaurateurs, maar ook mensen die thuis eens echt verse kreeft willen maken. Maine is beroemd om de kreeft en Karin heeft er nu al zin in!
We lopen, ondanks het verbodsbord, maar met toestemming van de visser die het wel leuk vindt dat we zo nieuwsgierig zijn, naar het einde van een van de pieren. Hij roept ons na dat we goed moeten kijken: er zijn vaak zeehonden. En jawel, we zien meteen een zeehond, hoewel op een forse afstand. Met een verrekijker is ie goed te zien en hij komt nog een paar keer boven water. Op de andere pieren liggen allerlei boten en bootjes voor cruises en privevaarten: het is duidelijk dat het leven in Portland zich ook voor een belangrijk deel op het water afspeelt!

Van al dat gewandel zijn we behoorlijk hongerig geworden en hoewel het nog vrij vroeg is, zijn we klaar voor een maaltijd verse zeebeesten! We krijgen nog net een tafel bij J’s Oyster. Het zit er vol locals en het is duidelijk een populaire tent! We watertanden al van de kaart en uiteindelijk bestellen we de special (Karin) en een caserole (Martijn). Er belandt een ovenschotel met krab, spinazie, peterselie en roomsaus op het bord van Martijn. Karin krijgt een bord met een stapels ‘clams’, een kreeft en een maiskolf. Het volgende half uur is het erg stil aan tafel… We genieten van het eten: het is heerlijk, de receptionist heeft niets teveel gezegd!
Na het eten wandelen we nog even door de stad en drinken nog een drankje in een leuke bar. Daarna vertrekken we naar het hotel, waar we de sitie bijerken, snode plannen voor morgen smeden en op tijd gaan slapen!