11 sept. – uitstapje Boothbay Harbor

11 sept. – uitstapje Boothbay Harbor

Na onze verkenningsactie gisteravond in Portland, zijn we in dubio. Het is absoluut een leuke stad, maar we hebben allebei niet echt de dringende behoefte om er nog een volle dag rond te dwalen. De omgeving en eventuele beesten trekken veel meer… Uiteindelijk besluiten we om niet in de stad te blijven, maar er op uit te gaan. We pakken na het (goede, maar door statafels wat ohandige) ontbijt de auto en stellen SopSop in op de haven van Booth Bay Harbor. Dit schattige kustplaatsje schijnt de-kust-van-Maine-ten-voeten-uit te zijn en wordt ‘s zomers overlopen door toeristen. We hebben goede hoop dat het zo na het seizoen een stuk beter te doen is.

De route er naar toe (ongeveer anderhalf uur rijden) is in ieder geval prachtig. De snelweg loopt grotendeels langs en over het water en als we vnaf de doorgaande weg de ‘scenic route’ 1 op rijden, wordt het alleen maar beter. Uitzicht over modderige inhammetjes (het is laag water) wordt afgewisseld met uitzicht over snelstromende, brede rivieren of zee-armen (afwisselend) of met uitzicht op schattige dorpjes met houten huizen.
Booth Bay Harbor voldoet volkomen aan ons idee van een schattig, maar over-the-top dorpje langs de kust van Maine. Het is duidelijk veel te opgepoetst, maar als je goed kijkt, zie het het echte dorp nog tussen de hoogglans door. Er varen nog steeds kreeftenbootjes af en aan en er liggen veel kleine (zeil)bootjes te wachten op een eigenaar.

Omdat we behalve voor sightseeing ook vooral voor een walvistripje komen,lopen we eerst door naar de pier, waar we uiteindelijk een kaartje kopen voor een tochtje aan boord van de Pink Lady II. We hebben er meteen zin in en hopen dat het weer een beetje goed blijft. Het is weliswaar zonnig, maar er komen steeds meer wolken. Om te zorgen dat we straks goed voorbereid aan boord kunnen, wandelen we na een stevig ommetje omlopen (langs schattige huisjes, de pieren – waar we zowaar een minikreeft over de bodem zien scharrelen – en verschillende prijzige B&B’s) bij een ‘diner’ naar binnen. Daar delen we een ‘stack of pancakes’. Anderhalf van die dingen is stevig genoeg voor een hapje vroege lunch! Daarna zijn we om half 12 klaar om aan boord te gaan.

De trip is leuk, maar het aantal walvissen valt erg tegen! We zien nog voor we de haven goed en wel uit zijn een stel bruinvissen voorbij komen (als altijd te snel om goed te volgen) en snel daarna een hele korte glimps van een Minke whale (dwergvinvis). Maar daarna is het erg lang stil. De golfslag is behoorlijk en een aantal mensen kan daar slecht tegen! We blijven uit de buurt van deze arme bleekneuzen maar met ons gaat alles gelukkig prima. Na een tijd zien we iets springen. Het lijkt op een zeehond, zo groot, maar dat zal toch niet? Het blijkt een jagende tonijn! Het enorme beest komt nog ongeveer 5 keer boven water springen en een aantal keer zien we hem perfect afgetekend tegen de lucht, Het is een schitterend en enorm groot beest. Wat een bijzonder gezicht!
Ook het aantal vogels is erg groot. We zien Jan van Genten en nog een groot aantal andere zeevogels waarvan we de (Nederlandse) naam niet weten. Het is wel een mooi gezicht. Ze komen erg dicht bij en scheren soms maar een paar centimeter boven het water. Helaas zijn ze wel zo’n beetje het enige dat we nog zien, behalve nog een keer wat bruinvissen en nog een keer een Minke whale. De zon is bovendien inmiddels helemaal verdwenen en het is behoorlijk koud. We zijn blij met alle lagen kleding die we aangetrokken hebben en als het echt te gek wordt warmen we even op in de kajuit. Onderweg vaart de boot langs allerlei eilandjes, met oude houten vuurtorentjes en mooie houten huizen, die we soms als stipjes, soms dichtbij zien. Het uitzicht is in ieder geval nooit saai!

Moe en lichtelijk teleurgesteld (maar ach, it’s all in the game) staan we rond kwart voor 4 weer op de kade. Nadat we onze landbenen weer terug hebben, wandelen we naar een ‘lobster shack’ die de LP aanraadt. Daarvoor lopen we via een houten brug naar de andere kant van de haven. Daar eten we met uitzicht op de bootjes een warm broodje: Martijn met gefrituurde vis, Karin met verse kreeft. En dan is het wel klaar. We pakken de auto terug naar Portland over de nog steeds prachtige route en parkeren bij ons hotel. Na een korte opfrissessie wandelen we naar Bonobo, een pizza-tent een paar straten verderop. Dat blijkt een geweldige keuze. De tent zit stampvol en tussen de locals genieten we van een prima pizza, lekkere salade, heerlijke wijn en een prima toetje. Tevreden rollen we daarna ons mandje in. Life is good, at the coast of Maine…

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.