14 sept. – Boston

14 sept. – Boston

Vandaag maken we ons – na een wat onrustige nacht door allerlei
tikkende leidingen en krakende vloeren – op voor een dagje Boston.
Ongetwijfeld te kort om deze stad volledig recht te doen, maar dat
krijg je als je zoveel in een vakantie wilt zien. En ach: er is veel te
doen in een dag.

We beginnen met wandelen. Niet alleen op zoek
naar een ontbijtje en koffie, maar ook omdat we zo veel van de stad
meekrijgen. We wandelen achter ons hotel over een soort parkje annex
wandelpad, recht boven de ‘T’, de metro van Boston. Als we het pad
uitgelopen zijn, zitten we eigenlijk al in het centrum. Op een block
afstand zien we op Copely Square (Copely was overigens de schilder van
een beroemd schilderij van de ondertekenaars van de
onafhankelijkheidsverklaring) niet alleen twee kerken, maar ook de
openbare bibliotheek van Boston, waar veel beroemde zonen en dochters
van Boston hebben gestudeerd in de ‘reading room’. We bekijken de bieb
van binnen: een indrukwekkend geheel van marmer en enorme zalen met
traditionele groene lichtjes boven leestafels voor kasten met rijen
boeken… en tegenwoordig Internetaansluiting.

Als we verder
wandelen komen we een Borders tegen, een enorme boekhandel waarvan we
al eerder vestigingen hebben gezien. We trakteren onszelf op een rondje
neuzen (zonder aankopen te doen overigens) en op een koffie en bagel.
 
Daarna
wandelen we naar de Boston Garden, een groot park dat tegen de Boston
Common aanligt. de bedoeling is om er even doorheen te rennen en dan te
beginnen aan de Freedom Trail, de met rode verf of rode steentjes
aangegeven wandelroute langs 17 belangrijke bezienswaardigheden van de
stad. Karin wil alleen nog even het standbeeld ‘Make Way for Ducklings’
zien, van een moedereend en haar kleintjes, naar een kinderboek. Als we
er vlakbij zijn, zien we een filmset en een stapel figuranten. We
wandelen nieuwsgierig dichterbij en staan even te kijken. Als we ons
omdraaien kijken we recht in het gezicht van de hoofdrolspeler van de
serie King of Queens, (Kevin James, met dank aan Karst)! Hij grijnst en
daarna hebben twee andere mensen ineens door dat we niet aan het werk
zijn als figuranten, maar ECHT toeristen zijn! We worden vriendelijk
maar beslist gevraagd door te lopen. Een stukje verderop blijven we
staan kijken hoe het shot geschoten wordt en daarna lopen we door.
High-five: het item ‘spot the celeb’ kan van het lijstje.

Het
standbeeld, dat we uiteindelijk achter de massa vinden, blijkt omver
gelopen te worden door kleuters dus we lopen maar door naar de Boston
Common. Dit met bomen bezaaide (enorme) grasveld is al sinds 1634 een
openbare ruimte, sinds het door gouverneur Winthrope gekocht werd voor
34 pond. Het is sinds 1834 een park en tot op de dag van vandaag mag er
bovendien gegraasd worden…
Op het randje van de Boston Common
begint de Freedom Trail. De komende uren volgen we de red brick road.
Langs het Massachusetts State House, met z’n gouden bolvormige dak,
langs de Park St kerk en de twee oudste begraafplaatsen van Boston (de
Granary en de Old Burying Ground) waar we graven van de ondertekenaars
van de Onafhankelijkheidsverklaring zien, van ‘Moeder de Gans’ (die in
het echt Mary Goose, heette en de inspiratie voor de sprookjes vormde)
en van de eerste Europese vrouw die in Plymouth voet aan wal zette.

We
komen langs de Old Meeting House waar de beslissingen over
theebelasting werden genomen, die leidden die tot de Boston Tea Party.
We komen langs de Old State House waar de Onafhankelijkheidsverklaring
werd voorgelezen en de Boston Massacre plaatsvond, het eerste bloed dat
in de Onafhankelijkheidsoorlog vloeide. En tussendoor zien we de rest
van Boston. Een open stad met een aantal erg hoge gebouwen, maar ook
veel lagere gebouwen, van maximaal 10 verdiepingen.

Na al dat
gewandel zijn we – ondanks een flesjes drinken – dorstig en hongerig.
We halen een broodje in Quincy Market, zeg maar de grootste food court
die wij ooit gezien hebben. Er zijn zo’n 40 tot 50 verschillende
verkopers en ontzettend veel potentiele klanten. We wanelen overal
langs en daarna pikt Karin een bankje in (buiten) en haalt Martijn twee
heerlijke Italiaanse broodjes.
Eigenlijk willen we daarna nog meer
zien, maar We zijn wel een beetje klaar met lopen. We kiezen na wat
getwijfel voor een kaartje voor de Old Towns Trolley, een serie open
busjes die in twee loops door heel Boston rijden. Het leuke gesprekje
met de dame die kaartjes verloopt leveren ons studentenkaartjes op en
daarna doen we eerst de korte loop, naar zuid Boston, naar het seaport
District. Na 20 minuten werkend ‘waterfront’ stappen we over op de
lange tour, die we voor ongeveer anderhalf uur meemaken. Het is
heerlijk: lekker zitten, in de zonnetje dat door de open zijkanten
komt, en de stad voorbij zien komen.

Als we uiteindelijk op Charles St. zijn, stappen we uit. Dit schattige
straatje heeft geweldige winkeltjes, zijstraatjes en restaurantjes. We
dwalen er doorheen en voor we het weten zijn we alweer bij het park. We
maken van de gelegenheid gebruik om het standbeeld van de ‘ducklings’
opnieuw te bekijken, dat nu verlaten is. Als we daarna op een bankje in
onze LP een restaurantje zoeken, schiet Martijn ineens overeind. Hij
gelooft zijn ogen niet: er scheert een grote roofvogel over, die op een
lantaarnpaal een stukje verderop landt! Het blijkt een buizerd, die uit
is op het dode eekhoorntje dat naast een bankje verderop ligt. We
pakken natuurlijk de camera en maken foto’s en een filmpje. We kunnen
heel dichtbij komen: wat een traktatie! Er blijven om ons heen steeds
meer mensen staan kijken. Een dame naast ons vraagt of het beest soms
bij de film ‘ The Zookeeper’ met Kevin James hoort, die ze nu aan het
filmen zijn. Nee, dat niet, maar nu weten we ook nog wat we eerder
zagen.
Na een paar minuten vliegt de vogel weg. We kiezen een restaurantje en
wandelen het park uit… recht tegen de filmploeg aan. We zien opnieuw
‘onze’ celeb en deze keer maken we illegaal snel een aantal (wat
onscherpe ) foto’s. Zo, nu is het bewijs ook geleverd. Tevreden
strijken we neer bij Barlola, opnieuw een tapasbar. Het eten is zo
mogelijk nog lekkerder dan gisteren en we genieten met volle teugen.
daarna is het nog maar 10 minuten lopen naar het hotel, waar we
neerstrijken, iets drinken, de site bijwerken en wat tv kijken voor we
gaan slapen.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.