Heel tevreden worden we uit onszelf wakker om kwart over 7. De zon straalt de kamer in, het bed ligt nog steeds heerlijk en we hebben vandaag ‘echt’ vakantie, in de zin dat iedereen anders aan het werk is. We wandelen onder de duche door, pakken de tassen in en om 8 uur zitten we aan het opnieuw geweldige ontbijt. Nigel vertelt dat het weer de hele dag goed blijft en dat ook de voorspellingen voor morgen prima zijn. Tijd om te vertrekken dus.

Na een hartelijk afscheid door Paula en Nigel vertrekken we met enige spijt in ons hart van The Langbury. Het is goed vakantievieren in deze prachtige B&B. Maar: de verten roepen en eenmaal in de auto hebben we er meteen helemaal zin in. We rijden vandaag allereerst helemaal naar Ifracombe, langs de prachtige kustroute. Onderweg stoppen we af en toe voor foto’s en in Lynmouth, waar het gisteren te druk was om te parkeren, vinden we zonder enig probleem een plekje aan de haven en drinken we een kopje koffie op het piertje van het miniscule en oh zo schattige haventje.

Vlak voor we echt in Ilfracombe zijn (en na een plasstop natuurlijk) programmeren we Het Wijf om ons naar Hartland Abby te brengen. Daarmee verlaten we definitief The (Ex)Moor en rijden we Somerset uit en Devon binnen. De weggetjes veranderen er niet door: smal, met prachtige doorkijkjes, met metershoge heggen langs beide kanten en bedoeld voor mensen met stalen zenuwen zorgen ze voor boeiende ritten.

Hartland Abby is een klooster-annex-landhuis, vooral bekend van de film Pride&Prejudice. Het huis ligt op een mooie landpunt, omgeven voor tuinen. Gezien het werkelijk geweldige weer (ok, in de wind en uit de zon is het niet heel warm, maar in het zonnetje voelt het heerlijk) hebben we vooral zin in de tuinen, dus op wat foto’s van de buitenkant na, slaan we het huis over. De tuinen zijn behoorlijk de moeite waard, vooral The Shrubbery, een strook land met bomen, enorme berenklauwen en enorme struiken paarse, roze en witte hortensia’s, en The Walled Garden, een ommuurde siertuin uit de 18e eeuw. We wandelen, maken plaatjes en genieten van de kleuren en het weer.

Na deze stop is het dringend tijd voor lunch. We besluiten daarvoor nog een stukje te reizen, Devoon uit en Cornwaal in, naar schattig kustplaatsje Bude. Helaas valt de daar geplande (late) vislunch in het water, maar een echte specialiteit uit de regio, een Cornish Pastie (een soort ragoutbroodje), is een aardige vervanger. Bude loopt trouwens over van de mensen: zoals we al zeiden is het een Bank Holiday en in Bude wordt het zoveeljarig bestaan van de Coast Guards gevierd, met een enorm festival, dat duidelijk ook bedoeld is om geld op te halen. We wandelen over het terrein en eigenlijk is het wel leuk: een beetje kneuterig, echt Engels en mooie oude auto’s (die om onduidelijke reden ook tentoongesteld zijn) op de koop toe.

Als we klaar zijn is het kwart over 3 en we dubben een beetje over wat we nog gaan doen. Uiteindelijk kiezen we voor een fotostop in Tintagel, waar we Tintagel Cstle, beter bekend als Camelot, willen fotograferen. De sprookjesachtige ruines van het kasteel op de rotsen zouden de resten van het kasteel van Koning Arthur zijn. Nu is het kasteel zelf uit de 13e eeuw (te laat dus), maar er zijn recent resten gevonden van een nog ouder kasteel. De lokale middenstad vaart er wel bij. Als we na een half uurtje in Tintagel zijn vluchten we weg van dingen als Camelot Amusements en Merlin’s Pasties. Een eindje wandelen brengt ons naar de plek waar we willen zijn: op de rotspunt met een prachtig uitzicht op de ruines. Het is een machtig gezicht, al is er niet veel meer over, en we kunnen ons de legende van Artur en zijn Ridders goed voorstellen. Wat ons betreft is dit het echte kasteel en als het niet zo is, kunnen we met de illusie prima leven!

Na alle smalle weggetjes en de fotostop is het nu de hoogste tijd voor Newquay en zonder verdere stops rijden we naar Bedlam House, onze B&B van vanavond. We worden wat verwarrend, maar hartelijk welkom geheten (er blijken nog meer Nederlanders, met ongeveer dezelfde naam als Karin) en krijgen een klein, maar prima kamertje toebedeeld. We dumpen onze spullen en wandelen in 2 minuten naar de boulevard. Ook Newquay heeft een rotskust blijkt, maar met een aantal baaien met prachtige zandstranden, zeker 50 meter lager dan de boulevard. Een strandwadeling slaan we gezien alle trappen maar over. Een drankje en hapje in de plaatselijke pub gaan er wel in. Moe maar voldaan lopen we daarna terug naar onze kamer, waar we op het bed en met gratis Internet de site bijwerken en lekker een beetje lezen.