Het is koud geweest vannacht; niet in onze kamer, maar via het open raam hebben we de ijzige lucht af en toe gevoeld. De heldere lucht kreeg de gelegenheid om af te koelen en het schijnt maar een graad of 4 te zijn geweest. Die heldere lucht zorgt er ook voor dat de zon nog steeds schijnt als we wakker worden. De lucht voelt krakend vers aan en de kleine witte wolkjes maken het af. Ondanks dat het bed voor Martijn wat te kort was, hebben we lekker geslapen en na een korte verblijf onder de indrukwekkende waterstraal van een regendouche (ooit onder gestaan: probeer je haar maar eens droog te houden!) schuiven we om 8 uur aan, aan het ontbijt.

Karin zegt gelukkig nog net op tijd dat ze niet een heel grote eter is en dat blijkt maar goed ook. Full English breakfast betekent echt een FULL ontbijt. Op de tafel staan verse jus d’ orange, fruitsoorten, cereal en melk. Warm gebakken krijgen we bacon, worst, tomaat, champignons, gebakken ei… en natuurlijk krijgen we bij dat alles ook toast en thee. Karin krijgt een halve portie en dat gaat eigenlijk best goed; Martijn geniet van een volledige versie (net als Karin minus de cereal enzo). De kwaliteit is prima en het gesprekje met de erg Nederlandse ‘buren’ weten we tot een minimum te beperken.

Na het ontbijt checken we uit en vertrekken we naar Padstow. Dit schattige maar een beetje kunstmatige dorpje heeft maar liefst ergens tussen de 6 en 10 Rick Stein … zaken. Voor wie hem niet kent: Rick Stein is een wereldberoemde kok, die regelmatig zijn gezicht laat zien op de BBC in kookprogramma’s en vooral bekend is van zijn visgerechten. In Padstow zitten zijn visrestaurant en zijn bistro, maar ook zijn cafe, zijn 2 fish&chips shop, zijn bakkerij en zijn winkel… en dan hebben we nog wel wat gemist waarschijnlijk. Ja, natuurlijk is het nogal commercieel, maar als er een kok is waarvan we denken dat het terecht is… Het visrestaurant en zijn bistro zijn een beetje TE, maar het cafe klinkt geweldig.

Maar eerst willen we het water op! De kust van Cornwall (of zitten we nu toch in Devon) is prachtig en het is zoals gezegd heerlijk weer. De Jubilee Princess doet tochtjes van een uur en hoewel het nogal eh… gericht is op families, besluiten we toch mee te gaan. Na een kop koffie zitten we om 11 uur aan dek.

Het tochtje is prima, maar we moeten helaas concluderen dat wij verwende nesten beginnen te worden. We zien een prachtige ‘kust, twee zeehonden en een aantal Jan-van-Genten en we willen meer! Grijnzend bekennen we elkaar dat we ‘helaas terug moeten naar Canada, Amerika, Zuid-Afrika of Nieuw-Zeeland. Cornwall is echt prachtige en kan zich meten met de mooiste gebieden op aarde, maar de beestenwereld valt vandaag tegen. We genieten van de zon en na een ruim uur zijn we weer terug in Padstow.

De anderhalf uur daarna brengen we door in Rick Stein’s cafe en we genieten werkelijk van het eten. Vers brood, met olie en zout. Verse jus. Verse fishcakes, met waterkers en tartaarsaus (Karin) en een volledige schol, met knoflook, oregano en geroosterde paprika (Martijn). En koffie toe. Het eten en de ontspannen sfeer zijn erg de moeite waard en voor het geld hoeven we het niet te laten. Tevreden vertrekken we na het eten uit het cafe en uit Padstow.

Na wat overleggen besluiten we de rest van de middag een half uurtje rijden verderop door te brengen, in The Lost Gardens of Heligan. Deze tuinen uit de 19e eeuw raakten na WOII, toen het meeste personeel stierf, in verval. De tuinen werden in de jaren ’90 van de vorige eeuw teruggevonden en worden sindsdien gerestaureerd. Als we aankomen krijgen we van een vertrekkende gast zijn stickertjes die ‘bewijzen’ dat we de toegang van 10 pond p.p. hebben betaald. Aangezien we de afggelopen dagen al parkeerkaartjes die nog behoorlijk wat tijd geldig zijn uitdelen, besluiten we ze aan te nemen en met een uitgestreken gezicht lopen we naar binnen. De tuinen zijn echt enorm en prachtig om te zien. Er is een ommuurde siertuin, een enorme ommuurde groentetuin, een echte junglevallei, met allerlei exotische planten, een bosrand, weidegronden etc. etc. etc. We brengen een paar uur door in de tuinen en als we versleten zijn vertrekken we naar Penzance.

Onderweg hebben we zowaar een beetje file! Belachelijk natuurlijk, maar gelukkig hebben we geen haast. De route is prima en na een uurtje zijn we in Oenzance. De Guest Lodge Penzance blijkt precies zoals verwacht: simpel, schoon en met een prima locatie aan zee. We gooien de tassen op de kamer en wandelen het schattige dorpje in. Daar eten we een op zich prima, maar wel wat te duur hapje eten en rond een uur of half 9 zijn we terug op honk waar we de verhalen van de dag aan het ‘toppie toevertrouwen en plannen smeden voor morgen.