Na weer een lekker nachtje slaap poetsen we onszelf schoon en genieten daarna van een prima ontbijtje. Bijna jammer om weg te gaan: ook hotel Panorama en Olbia zijn fijn. Maar: iedereen tegen wie we tot nu toe zeggen dat we naar Cala Gonone gaan zegt jaloers ‘oh, but that is very beautiful’. Dus daar moeten we toch gaan kijken zou je zeggen.

Na het ontbijt checken we uit (we krijgen een hand van de enthousiaste en vriendelijke receptioniste) en met tassen en al vertrekken we richting het zuiden. Het weer is perfect: zonnig en nauwelijks een wolk te bekennen, dus de kleding (respectievelijk korte broek en jurkje) is er op aangepast. Kom maar op met dat strand!

Zonder problemen rijden we het stadje uit (de rare bochten en eh… overenthousiaste rijstijl van de Italianen begint al te wennen) en een half uurtje later zijn we in San Teodoro, een badplaatsje waar we even de benen strekken, wat plaatjes schieten en ons opnieuw verbazen over hoe mooi de omgeving is. Daarna scheuren we verder naar het zuiden door een steeds bergachtiger / rotsiger landschap. Het is prachtig en we kijken onze ogen uit: het leven moet hier niet makkelijk zijn, op een boerderij bijvoorbeeld, maar wat een spectaculair uitzicht!

Rond half 1 zijn we in Dorgali en daar begint het meest spectaculaire stukje van de route: de bergweg naar Cala Gonone. Met maximaal 40 kilometer per uur slingeren we de berg af en na ongeveer 10 minuten krijgen we onze eerste glimp van een spectaculair mooie baai. Martijn betoont zich de meester van de bochten en weet zelfs op een veilige manier te stoppen voor een foto. We kijken onze ogen uit en binnen no time zijn we in Cala Gonone, waar we een prima gratis parkeerplaats weten te vinden. Eerst maar het hotel vinden, dan halen we auto en bagage wel. We stappen uit, lopen 50 meter richting water en struikelen bijna over het hotel!

Hotel Miramare geeft ons ook al een gratis upgrade (lang leven het laagseizoen): een kamer met een balkon met een glimps zee en vooral ruimte . Simpel maar helemaal goed en op een fantastische locatie. Haven is op 3 minuten lopen, strand op 2 en barretjes en restaurants op 1 tot 5 minuten lopen. Wij zijn verkocht!

Als we de spullen hebben gedumpt (de auto laten we staan) eten we een broodje in een broodjestent en daarna wandelen we een uurtje rond. Het is een schattig en vooral relaxed dorpje! We hebben nog wel wat plannen voor morgen, maar voor nu willen we eigenlijk vooral heel even het stand op. Dus trekken we zwemspullen aan, wandelen 2 minuten en ploffen op een schitterend strandje. Martijn betoont zich een held en gaat zwemmen! ‘Frisjes’ is het antwoord op de vraag hoe het water is: Karin houdt het bij pootje baden. Ook al leuk: met minivisjes die binnen een minuut langs haar benen en voeten zwemmen.

Na het zwemmen lezen we een uurtje en daarna trekken we ons terug in het hotel om even te douchen en ons te verkleden. Keurig aangedaan vertrekken we voor een borrel (gratis wifi bij de cocktail: ideaal) en daarna gaan we een hapje eten bij een restaurant met tafeltjes aan het water. De serveersters hebben lol in onze pogingen Italiaans en praten rustig en duidelijk Italiaans en verbeteren onze pogingen. We kunnen niet elk woord volgen, maar zijn trots ophet feit dat ze geen een keer terugvallen in een andere taal. Het eten is bovendien zonder meer verrukkelijk: tonijn en gemengde antipasto vooraf en als hoofdgerecht gnocchi met cottage chees en een soort dikke macaroni met crabsaus. Toe hebben we semifreddo en chocolademouse met een glaasje dessertwijn. Heel vervelend allemaal.

Als het te koud wordt wandelen we terug naar het hotel waar we ook Internet blijken te hebben. Onder genot van een kopje thee werken we de site bij en maken we plannen voor morgen.