Zolang we onze oordopjes in hebben genieten we in zalige rust van ons bed, de kamer, zonnestraaltjes die door het rolluik piepen… Zodra we de oordopjes uitdoen zijn we in 1 klap wakker: een schonmaakwagentjes staat met enorme herrie de rioolgaten schoon te maken, er ruist water, er klinkt een ondefinieerbaar gebonk (nee, echt indefinieerbaar) en er tetteren zo’n 100 vogels tegelijk. Goedemorgen Cala Gonone…

Als we zijn gedouched en aangekleed ontbijten we op het terras. Uitzicht op zee, in de schaduw… en als de herrie is verdwenen (schoonmaakkarretje weg, geen kamer-herrie en de vogels zijn gewoon leuk als je wakker bent) is het een prima plek. Het ontbijt is eenvoudig maar prima en we nemen er rustig de tijd voor. Daarna wandelen we naar de haven. Er zou rond 11 uur een boot moeten zijn naar de grot (‘Bue Marino’) en die willen we wel halen. Dat geeft ons genoeg tijd om nog even langs de supermarkt te gaan enzo.

Bij de haven helpt een vriendelijke dame ons in het Engels. We kunnen een kaartje kopen voor boot en grot tegelijk, we zijn ongeveer 2 uur weg en we kunnen NU mee: de boot vertrekt om 10 uur! We kijken elkaar aan: dat supermarktbezoekje kan straks ook wel! We kopen een kaartje en gaan aan boord van Margharite, een klein bootje dat na een paar minuten, als het is volgeladen, op volle snelheid er van door stuift.

Het is heerlijk op het water! De lucht is strakblauw, het water is echt schitterend blauw en volkomen doorzichtig en de rotsen zijn indrukwekkend grijs en geel met veel groene bosjes. Ze worden steeds indrukwekkender als naarmate we verder van Cala Gonone afvaren. We zien verschillende strandjes, eigenlijk alleen per boot bereikbaar. we zien rotsklimmers, kanoers, duikers en snorkelaars. En we varen met een grote grijns op ons gezicht in 20 minuten naar de Bue Marino grot.

Het is bijzonder om een grot binnen te varen, zeker als daarin zulk mooi blauw water glinstert als in deze grot. De Bue Marino grot is genoemd naar de zeehonden die hier tot 1982 voorkwamen; bue marino betekent ‘zee os’ de naam die de vissers aan de zeehond gaven, door het geluid dat ze maakten. De grot is 2 miljoen jaar geleden gevormd door een ondergrondse rivier, die er nog steeds in terecht komt en in de winter er soms voor zorgt dat de hele grot onder water komt te staan! Het hele stelsel is ongeveer 16 kilometer lang: wij kunnen ongeveer 900 meter bekijken. We lopen op stalen roosters, ongeveer 1 a 2 meter boven het water. Voorbij de ingang mogen we niet meer fotograferen en dat is erg jammer. Het is echt een heel mooi gezicht: geel-wirt en rood zijn de overheersende kleuren en alle mogelijke vormen buitelen over elkaar heen. Het geheel is mooi verlicht en onze Engelssprekende gidse vertelt van alles. De stalagmieten en stalagtieten weerspiegelen in het zeewater, waar we af en toe een verdwaalde vis in ontdekken. De ondergrondse rivier zien we alleen in de laatste kamer, waar zout en zoet water elkaar ontmoeten.

We brengen alles bij elkaar ongeveer een uur door in de grot en de tijd vliegt. Voor we het weten staan we weer bij de ingang. Daar zijn nog in de rosten gekraste afbeeldingen te zien die daar in de oudheid zijn achtergelaten. Meerdere poppetjes die om een zon (?) heen bewegen. Een ceremonie? We vragen ons stiekem af of er in de oudheid niet ook af en toe mensen waren die grafiti achterlieten om een minder verheven reden…

We worden weer opgehaald door een bootje, waar eerst zeker 50 schoolkinderen uitstappen. De gidse onderdrukt een zucht. We hebben met haar te doen, maar wat een werelds schoolreisje! De terugtocht bevalt al net zo goed als de heenreis (we fotograferen het dorpje en ons hotel vanaf het water) en helemaal tevreden komen we weer in Cala Gonone aan. Missie geslaagd!

We ploffen op een terras waar we flink wat water en een bakkie achterover slaan. Daarna haalt Martijn bij de supermarkt alsnog de gewenste anderhalve liter sap en vervolgens wandelen we naar Road House Cafe waar we, met uitzicht op het water heerlijk lunchen. We delen verse gebakken garnalen (waar Karin het meeste van eet) en een soort vers gebakken pizzadeeg dat na het bakken is belegd met rauwe ham, parmezaanse kaas en verse tomaatjes (waar Martijn het meest van eet). Drankje erbij, uitzicht op het strand en het water en na het eten zijn we niet meer te houden. Strand! Water! Zwemmen! En wel nu!

We wandelen 50 meter en op een verlaten stukje strand spreiden we ons handdoekje uit en om kwart over 2 liggen we heerlijk in de plomp. Er door gaan is frisjes, maar daarna is het heerlijk (voor mensen met voldoende lichaamsvet: we kennen wat mensen die bevroren zouden zijn) en we moeten erg lachen om de minivisjes die aan onze benen en voeten knabbelen. Fish spa!
Tot half 4 wisselen zon (met of zonder boek) en water elkaar af en daarna moeten we echt dringend uit de zon. We grabbelen onze spullen bij elkaar en wandelen naar het hotel. Daar spoelen we het zout van ons af en gebruiken de tijd om even te ‘tutten’ (haren wassen, tas opnieuw inpakken etc.). Om kwart voor 5 wandelen we naar de pinautomaat en nadat we voor voldoende cash hebben gezorgd landen we op hetzelfde terras als gisteren. Cocktail, biertje, gratis lekkere hapjes, gratis Internet… en die spat regen die ineens uit het niets kwam opzetten is alweer verleden tijd. Nog maar 1 moeilijke vraag te beantwoorden vandaag… waar gaan we vandaag eten?!