Och dat was een fijne nacht slaap! Uitgerust worden we rond 8 uur wakker en na een rondje opfrissen gaan we naar de ontbijtzaal. Daar hebben we accuut keuzestress! Wat een mogelijkheden. We besluiten tot een yoghurtje met museli en daarna nog een broodje met wat boter en beleg, maar als we zouden willen kunnen we zelfs kiezen voor pistachenootjes! Om maar eens iets te noemen. Het lekkerste is de heerlijke versgemaakte cappucino. Laat dat maar aan Italianen over!

Als we onze zooi bij elkaar hebben gegraaid wandelen we naar de ‘hoofdstraat’. Bedrijvigheid alom: winkels zijn open, de ramen van restaurants en winkels worden gewassen en als we even staan te kijken bij een etalage mogen we meteen proeven van een Mirto, een lokale likeur. Sterk spul! Vriendelijke bedanken we en wandelen door naar het archeolgische museum, waar Karin zich al een paar dagen op verheugd. Om te ontdekken dat dat niet op zaterdag en zondag dicht is, zoals Blauw ons vertelde, maar op maandag en dinsdag… Karin is teleurgesteld en ook Martijn vindt het een behoorlijk suffe actie. Grumbel! Tijd voor een nieuw plan.

Uiteindelijk, na wat frustratie uit ons lijf te hebben gewandeld, besluiten we om de Costa Smeralda te gaan verkennen. Dat was al het plan, alleen nog niet meteen. Maar goed: koffie in Golfo Aranci it is! De weg er naar toe is wat verwarrend (ze doen hier af en toe heel vreemde dingen met combinaties van rotondes, flyovers en zijwegen), maar de route is erg mooi en als we hoger komen hebben we een prachtig uitzicht. Het is meteen duidelijk waarom deze kust de Costa Smeralda (de smaragdkust) heet: het water is een prachtige kleur groen-blauw.
Golfo Aranci heeft eenb prima koffietentje aan een van de vele lokale stranden en ‘natuurlijk’ is ook hier de cappucino zalig. En niet duur: zelfs in dit toeristische oord is de prijs van een cappucino 1 euro. Daarkan je nog eens wat bakkies van drinken!

Na de koffie rijden we na enig overleggen nog even verder naar Alpha Diving Centre. Karin heeft thuis, bij wat uitzoekwerk, op hun website gezien dat ze dolfijnentripjes organiseerden in 2011, dus we gaan even kijen of ze misschien in 2012 die goeie traditie voortzetten…? We worden hartelijk ontvangen en de enthousiaste dame die ons te woord staat vertelt ons dat ze elke avond het water op gaan, als onderdeel van hun onderzoeksprogramma. Voor 25 euro mogen we mee, vanavond om zes uur? Daar hoeven we geen twee keer over na te denken en we spreken af dat we vanavond rond 6 uur terug zijn.
Helemaal vrolijk rijden we weg: at is een bonus waar we niet meer op gehoopt hadden! Het volgende onderdeel van ons masterplan is om een picnic-lunch in te slaan. Hoewel de plaatselijke supermarkt wat te lijden heeft gehad onder Pinksterzondag, lukt het ons om iets te drinken, een lokale zachte kaas en Sardijns ‘flatbread’ (een flinterdun knapperig gebakken broodsoort, denk een fractie van de dikte van een crepe) in te slaan, samen met wat plastic bestek om plastic en kaas de baas te kunnen.

Met onze inkopen rijden we naar Spiaggia Licia Ruia, een prachtig strand net voorbij het uitzicht op Porto Rotondo, waar Berlusconi zijn vakantievilla heeft. De villa IS het dorp en ervoor liggen enorm pasterige motorboten. Costa Smeralda is duidelijk de speeltuin van de rich & famous. Het strand is gelukkig zoals we gehoopt hebben: prachtig wit zand, schitterend groen-blauw water, weinig mensen en een prima rotsige rand om onze lunch op op te knagen. De kaas en het brood zijn heerlijk en we genieten van de rust en het uitzicht.
Na een uurtje is alles op en dreigen we bovendien wat op rood te springen, dus we zoeken de auto op en rijden tevreden in een half uurtje terug naar Olbia waar we tussen half 3 en half 5 lekker lummelen.

Om half 5 graaien we een fleece en overige zooi bij elkaar en rijden we terug naar Golfo Aranci. Daar zijn we om 5 uur en drinken we in de haven, met uitzicht op het water en de vissen, een heerlijk drankje. Er zijn wat meer wolken dan vanmiddag, maar wij zitten nog steeds (of weer) heerlijk in de zon, dus wat ons betreft gaat het prima op deze manier!
Om kwart voor zes open we naar Alpha Diving Centre, waar de crew hun spullen staat te pakken. De enthousiaste dame van vanmiddag en een stille, maar vriendelijk glimlachende schipper gaan mee op ons tripje. En verder niemand! Erg tevreden lopen we naar de enorme rubberen speedboot en binnen een paar minuten zijn we de haven uit. Het is heerlijk rustig en zonnig op het water en onze gidse vertelt honderduit.
Als eerste varen we naar de viskwekerij. De dolfijnen hebben geleerd dat het voer dat door de kooien heen naar buiten stroomt vissen aantrekt en komen daar regelmatig om te jagen. Als we aankomen zien we meteen een dolfijn! Hij zwemt rondjes rond de circkelvormige kooi en duikt regelmatig met een zwiep van zijn staart. We maken plaatjes en kijken onze ogen uit. Wat een geweldig gezicht en nog geen 5 minuten varen buiten de haven.

Als we daar liggen te draaien zien we uit onze ooghoeken iets opspringen uit het water. Het blijkt een enorme tonijn, die zich nog een paar keer goed laat bekijken. We maken grapjes (‘kom dan, ik heb wel zin in tonijn’) maar ondertussen zijn we behoorlijk onder de indruk. Wat ee joekel!
Als de dolfijn weg is varen we naar Isla Tavolara. Daar zien we een zeer zeldzame meeuw van erg dichtbij. De mouflons blijven helaas buiten beeld.

De rest van de tijd krijgen we veel informatie over de omgeving, maar blijven alle beesten verder buiten beeld. Jammer, maar het tripje was wat ons betreft een succes; hetr is echt heerlijk en bruingebrand en uitgewaaid zijn we rond 8 uur weer op de kade. We betalen, bedanken en rijden terug naar Olbia. Een maaltijd met lokale vis en wijn maken de vaond af. Tevreden rollen we in ons bed.