We schieten recht overeind in ons bed. Er krijst een afschuwlijk gepiep keihard door de kamer. BIEp! BIEP! BIEP! Brandalarm? We schieten wat kleren aan, grissen een tasje met paspoorten en dergelijke mee en schieten de gang op. Daar is het stil. Het is kwart over 2 ‘s nachts en we hebben niet echt een idee wat er aan de hand is. Waarom gaat er een alarm alleen in onze kamer af? Karin ‘rent’ naar beneden naar de balie en vraagt of er iemand kan helpen; het brand alarm gaat af. Een jongen staat op, kijkt haar aan en zegt: “Brandalarm? Ik neem aan dat je rookmelder bedoeld”. Ehm, geen idee, whatever? “Het brand alarm zou ik hier moeten kunnen horen, dus wat bedoel je?”. Nou, iets met een keihard gepiep, geen idee, of hij nu kan komen helpen. Hij beweegt niet “Maar dat zou betekenen dat ik misschien je rookmelder moet loskoppelen… is dat ok?” Zullen we nu eerst proberen dat gepiep te laten ophouden en als dat betekent de rookmelder weghalen, dan zal dat moeten?! “Ok, maar ik wil dat je akkoord gaat”…

Karin verliest haar geduld: “gast, ik vind het best, maar als je nu niet snel meekomt is het hele hotel wakker en dan leg ik ze uit waar ze jou kunnen vinden”. De jongen komt in beweging, al mummelend over het voorkomen van schadeclaimes. Karin neemt hem mee via de trap naar de kamer waar Martijn nog steeds voor staat te wachten. Uiteindelijk moet hij het hele apparaat meenemen en voor het eerst klinkt hij wat verontschuldigend als hij zijn excuses aanbiedt. Als hij een praatje dreigt te beginnen kappen we hem af en werken hem de kamer uit. Terwijl de adrenaline wegtrekt duiken we weer in bed.

Echt slapen lukt de rest van de nacht maar matig en uiteindelijk zijn we er erg vroeg helemaal klaar mee. We douchen, kleden ons aan, ontbijten, pakken onze tassen en checken uit. Dag dag Cocoa Beach: op de afgelopen nacht na hebben we ons hier prima vermaakt. In de omgeving dan vooral.
We rijden in één keer naar Orlando. Foonie blijkt een prima hulp: heel veel plaatsen en adressen staan er niet maar door als we Internet hebben via Google Maps een adres op te zoeken en dat via zoeken op de kaart in Foonie te zetten, rijden we over het algemeen keurige naar waar we willen zijn. Wel zo rustig rijden in het toch behoorlijk drukke verkeer van Orlando en omgeving. Martijn rijdt weer eens alsof hij zijn hele leven al op drukke Amerikaanse snelwegen heeft gereden (met een automaat) en zonder problemen rijden we na een korte stop bij een Starbucks (jaaaaa, echte koffie, in plaats van slootwater) naar Winter Park.

Deze ‘buitenwijk’ in het noorden van Orlando is een heel schattig plaatsje zo blijkt. Het doet erg Europees aan, met een winkelstraat, café’s, restaurantjes… En een boottour; deze keer eentje die wel gaat. We winkelen eerst een uurtje en dan gaan we, om 12 uur, aan boord bij Hank, een gepensioneerde kerel, die zo te horen al 100 jaar dezelfde grapjes vertelt, maar daar zelf ook de draak mee steekt. Hij neemt ons mee op een klein, plat bootje, over drie meren via schattige kanaaltjes en waterweggetjes. Onderweg zien we de huizen van de welgestelde inwoners van het plaatsje, Rollins College (een bescheiden maar succesvolle school) en allerlei planten en dieren. Hank vertelt over al die dingen en het uur dat we onderweg zijn vliegt vootbij. Het is bewolkt, maar het blijft droog en hoewel iedereen lokaal foetert op het weer zitten wij lekker buiten zonder jas op een bootje, dus ons hoor je niet klagen!
Na de boottour lunchen we bij Bosphorous, een Turks specialiteitenrestaurant en dat blijkt een goede keuze. We eten Lavash (een versgebakken ‘hol brood’ dat opblaast door de hitte van de oven) en humus en daarna delen we een schotel kip adane (gegrilde kip, met kruiden en knoflook). Heerlijk: verse lemonade erbij en we zijn helemaal blij. Na een laatste rondje door het schattige plaatsje pakken we de auto. We zijn nog niet helemaal klaar met vandaag: er moet nog meer worden geshopt!

We hebben gelezen dat er verschillende outlet-malls zijn en daar hebben we er één van uitgekozen. Net als ongeveer de helft van de bevolking van Florida zo lijkt het… Het is ENORM druk op het parkeerterrein, maar als we na drie rondjes de moed willen opgeven vertrekt er vlak voor ons een mevrouw. Hoepla, we staan. En nog wel voor de North Face Outlet Store…. Als we daar weer uitkomen (fleecesjaal en wandelsokken voor Karin; sportsokken voor Martijn) is de rest van het complex aan de beurt, wat ons nog twee spijkerbvroeken (Martijn) en een paar zwarte, héél erg lichte, zomerschoenen (Karin) oplevert. Dan is het wel half 5 en zijn we dringend toe aan het hotel.
Dat blijkt niet belachelijk ver rijden meer en na ongeveer 10 à 15 minuten staan we voor de deur. Het is behoorlijk de middle of nowhere, maar er zitten verschillende restaurants en een enorme supermarkt binnen vijf minuten rijden èn het is vijf minuten rijden van Seaworld (morgen) en Discovery Cove (overmorgen). Het blijkt nog stil ook binnen en we krijgen een mooie kamer met opnieuw twee joekels van bedden.

Voor we daar op neerploffen besluiten we – als we alle zooi in de kamer hebben en zijn geinstalleerd – eerst maar te gaan eten. Eén of andere pizzatent besluiten we. Die zit weliswaar in een hotel, maar de reviews zijn zo juichend dat we er voor gaan. We pakken de auto, volgen Foonie en wijzen onderweg nog even naar een JOEKEL van een hotel dat we zien. We giechelen: daar hadden we ook kunnen zitten, samen met tenminste 500 van onze beste vrienden! … Ehm, wáár stuurt Foonie ons precies heen?! Juist, naar dat hotel. We rijden de oprijlaan op, maar als we vlak bij de parkeerplaats zien dat we 16 dollar (!) moeten bestalen om te kunnen parkeren (!!) is de maat vol. We keren om en rijden naar de parkeerplaats van de Publix, de grote supermarkt vlak bij ons hotel.
De bedoeling is om even na te denken wat we willen doen, maar als we de supermarkt èn een NY Pizza zien weten we het eigenlijk wel. Morgen gaan we boodschappen doen en vanavond eten we alsnog pizza!

Er zit van alles bij NY Pizza en de pizza’s zijn verrassend lekker. We eten, we kletsen en dan rijden we terug naar het hotel. Bekaf na een beroerde nacht een lange, leuke dag, vallen we vroeg in slaap.