We waren eigenlijk van plan erg vroeg op te staan want ze beginnen om half 8 in Discovery Cove met inchecken en ontbijten. Maar: we liggen zo lekker dat we wat rustiger aan doen. Uiteindelijk kleden we ons aan (zwemspullen eerst) en checken uit: op naar Discovery Cove. Dit park is één van de meer uitzonderlijke van Orlando. Het is een waterpark, zonder achtbanen en andere ‘onzin’, met maximaal 1300 gasten per dag en volledig gericht op watervermaak. Geen zwembaden en glijbanen, maar een nagebouwd rif om in te snorkelen, een enorme warm water ‘rivier’ en een dolphin cove. We kijken er naar uit, ondanks het matige weer. Het is warm (zoals altijd), maar een stuk bewolkter dan we hadden gehoopt. Afijn, het is in ieder geval droog dus we gaan ervoor.

We hebben in Nederland al kaartjes geregeld. Als we aan de beurt zijn krijgen we een pasje met onze foto (waaruit blijkt dat we een dagarrangement hebben zónder extreem dure dolfijnen-knuffel-sessie èn dat we boven de 21 zijn, zodat we alcohol kunnen bestellen) en wandelen naar binnen. Complimentary photo en dan eerst ontbijt. Al het eten en drinken vandaag is inclusief en te bestellen  bij een restaurant of kleine barretjes door het hele pakr heen. We eten een prima ontbijtje, in een vriendelijk speciaal-voor-ons voorbijkomend zonnetje, en wandelen daarna verder het park in. Het is prachtig: overal bloemen, vogels, zandstranden, palmbomen… We dumpen onze tassen in een locker en wandelen als allereerste naar de voliieres. Daar stikt het van de bijzondere vogels en de ruimtes zijn erg mooi. Veel groen, bloemen, groot en er loopt zelfs een rivier door heen! We kunnen er bakjes krijgen en daarmee de vogels voeren. Karin heeft binnen no time een enorme sierduif op haar arm, voert in de volgende volliere een prachtige toekan-achtige en in de laatste volliere een aantal zangvogeltjes. Martijn schiet plaatjes en we amuseren ons prima.

Als we uitgekeken zijn wandelen we terug naar onze tassen. We zoeken een wetsuit uit, laten al onze zooi in de locker en wandelen met snorkel en masker naar het rif. We zijn wat sceptisch, maar dit enorme bad heeft echt een nagebouwd rif zo blijkt. Het is behoorlijk fris (de wetsuit is niet voor niets), maar al heel snel erg de moeite waard: we zien allerlei prachtig gekleurde vissen en zelfs ENORME roggen (het is even wennen om die zonder terugdeinzen langs je te laten zwemmen). De maskers en snorkels zijn niet geweldig, maar goed genoeg om ons lekker te laten genieten. Aan de andere kant van het rif is een glazen wand en aan de andere kant daarvan zwemmen enorme haaien voorbij. Dat is ehm… even wennen als je eerst niet door hebt dat daar een glazen wand zit!

Als we eigenlijk net iets teveel zijn afgekoeld gaan we iets drinken en daarna naar de warm-water rivier. Dat is echt heerlijk. Varierend in diepte tussen de halve meter en de twee-en-een-halve-meter en slingerend door een groot deel van het park is het stiekem een enorm eind. We laten ons meedrijven: door een grot, door een diep stuk, onder een waterval door… en hee, we zijn ineens in de volliere! Dat hadden we vanochtend niet gezien, dat we er ook doorheen konden drijven. Het is een gaaf gezicht: al de planten en de vogels die over ons hoofd vliegen. Als we er weer uit drijven komen we nog langs een lang, bochtig stuk, een grote ruimte waar een kanon onder water staat (waar allerlei mensen omheen snorkelen) en langs allerlei stroomversnellingen, tot we weer terug zijn waar we opstapten. Tijd voor lunch.

 

Die valt een beetje tegen; hij is eigenlijk niet erg lekker en Karin laat die van haar voor een groot deel staan. Bij één van de kraampjes halen we een pretzel en iets drinken en op een rots aan de rand van het water kijken we naar de dolfijnen die voorbij komen zwemmen op een paar meter afstand. De groepen die het water in gaan krijgen uitleg, mogen de dolfijn laten springen en geluid maken (al hebben we sterk het idee dat de dolfijn alleen reageert op zijn trainster) en hem OF een kusje geven OF zich laten voorttrekken OF hen omhelzen voor een foto. Hmmm, we weten het nog niet zo, wat we hier van vinden. De dolfijnen lijken het vooral leuk te vinden overigens: tussen de sessies door plagen ze de trainers, spelen met een bal, duiken af en toe zelf op een vlot en springen wat in de rondte.

Als we zijn uitgekeken gaan we voor nog meer snorkelen, voor nog een rondje warm-water-rivier, voor wat dommelen in een strandstoel (de zon laat zich heel af en toe zien, maar we hoeven niet bang te ziijn voor verbranden) en nadat Martijn nog één laatste rondje heeft gesnorkeld gaan we nog één keer een rondje drijven. Dan zijn we klaar. We leveren ons pak in, douchen, kleden ons aan, halen onze complimentary photo op (er is er in het water nog één gemaakt, die erg leuk is, maar 25 dollar (!) voor een foto vinden we te gek) en wandelen rond vier uur het park uit. Zodra we één voet op de parkeerplaats zetten breekt de zon door om de rest van de dag niet meer te verdwijnen… Hmm, beetje flauw….

 

We hebben Foonie geprogrammeerd om ons naar Crystal River te brengen en die doet dat soepeltjes. Het rijdt lekker door (ook Orlando uit) en omdat we vanochtend al getankt hebben (per ongeluk bij het goedkoopste tankstation dat we tot nu toe hebben gezien (37 dollar – dat is ongeveer 28 euro – voor een volle tank…) kunnen we in één keer door. Na een paar tolwegen (75 cent, drie dollar, 1 dollar 25) zijn we in wereldstad Crystal River. Genoemd naar de kraakheldere bronnen die hier uit de grond komen, die zorgen voor kraakheldere rivieren. Bronnen die het hele jaar 20.7 graden zijn. En dat vinden de manatees fijn. Die komen hier in de winter massaal. Het seizoen is van begin november tot begin april. We zijn er dus precies op het goede moment. Nu alleen nog een tour boeken, maar gezien de relatieve rust overal hebben we er alle vetrouwen in dat dat ook last minute lukt. Als we zijn ingecheckt heeft de receptioniste ons de tip om te boeken bij River Adventurers. We kunnen met de kamertelefoon gratis lokaal bellen en dat doen we ook meteen. Ze hebben twee tours. Hoewel eerder meestal meer manatees betekent, vinden we kwart over 6 echt te vroeg. We willen bovendien niiet zwemmen. Dat kan, zegt de dame aan de telefoon, kwart over 9 kan ook en je kunt gewoon aan boord blijven. Maar weten we het zeker? We kunnen ons tot de laatste minuut bedenken: gewoon om kwart over 9 verschijnen en dan kiezen. Nou vooruit, we slapen er nog even over.

Nu dat geregeld is willen we nog maar één ding en dat is lekker eten. Aangezien hokkie niet veel tekst kwijt is aan Crystal River (er worden drie tourcompanies genoemd en dat is het) gebruiken we Tripadvisor om Dan’s Clam Stand te vinden. Op een paar minuten rijden van het hotel levert Dan ons een prachtige locatie (het ziet er echt niet uit: het lijkt nog het meest op aan elkaar geplakte RV’s, met een echte small town American vibe), een hilarische serveerster en het belangrijkste: prima drank (wijn en icte tea), zalige garnalen (Karin) en crab cakes (Martijn) met een gedeeld stukje Key Lime Pie toe, koffie en thee. Na het betalen van het shockerende bedrag van ongeveer 40 dollar lopen we meer dan tevreden weer naar buiten. In het hotel zijn we zo onder zeil. Morgen manatees, hopen we!