Vandaag geen wandeldag, maar een autodag. Eerste stop: de ihop! Al sinds we er een kopje koffie hebben gedronken denkt Karin aan ontbijten met american pancakes en vandaag moet het. We vertellen Foonie waar hij heeft moet, maar voor we er zijn komen er al een andere tegen. Ieieieieie… remmen, parkeerplaats op: hier met die pancakes. Tot onze verrassing hebben ze ook crepes (flensjes) en terwijl Karin de original buttermilk pancakes bestelt, gaat Martijn voor de flensjes. We krijgen een in onze ogen belachelijke portie (die dan ook niet opgaat, maar wel héél lekker is), maar als we om ons heen kijken zien we dat we watjes zijn. Om ons heen bestellen mensen dingen als 2 (of zelfs 4) pancakes, met boter en maple syrup, 2 worstjes, 2 eieren, portie gebakken aardappel, allemaal met saus en een pot koffie. Per persoon dus…. Dan stelt 3 1/2 pancake echt niets voor…

Na het ontbij rijden we via een wat verwarrend geheel van wegen, tolwegen en bruggen naar downtown Tampa. Dat duurt nog best even, maar dan zijn we ook in de parkeergarage tegenover het Flaquarium, het Florida Aquarium. We zijn wel weer toe aan beestjes en dit aquarium schijnt heel goed te zijn. We kopen een kaartje en komen er daarna achter dat het schoolvakantie is… Het is namelijk deze week Thanksgiving, de donderdag voor we terugvliegen… Dat zagen we even niet aankomen; we warenh er allebei van overtuigd dat Thanksgiving altijd begin november is. Niet dus, dus we zullen ons deze week nog even moeten verdiepen in openingstijden van… nou alles eigenlijk. Voor nu zetten we even onze kiezen op elkaar en wandelen we snel voorbij de drommen in de centrale hal. En de eerste helft van het aquarium is meteen het beste. Er is een volledig mangrovebos nagebouwd, waar van alles zwemt èn vliegt! We kunnen de vissen, schildpadden, alligators en vogels van dichtbij bekijken en nemen er ruim de tijd voor. De tweede helft van het aquarium, inclusief haaientank waarin een duiker uitleg geeft, is wat minder. Al met al zijn we best tevreden: minder dan gehoopt, maar beter dan verwacht.

Buiten gaan we in conlaaf. Eigenlijk vinden we Tampa niet zo heel interessant en alle sites die we zouden kunnen bezoeken klinken vandaag minder uitnodigend. We zijn niet zo in de stemming; we willen beestjes. En daarom rijden we de stad uit naar Apollo Beach, aan de andere kant van Tampa Bay. Daar ligt de Tampa Electric Power Plant. Deze reusachtige krachtcentrale scheidt waterdamp èn warm water af, wan een graag of 25. Hemel op aarde voor manatees die in de winter dan ook in grote getalen naar deze warm-water-‘bron’ komen. De krachtcentral heeft een steiger aangelegd zodat nieuwsgierige bezoekers de beesten goed kunnen bekijken. Daar rijden we heen.

De parkeerplats is bijna vol: we zijn duidelijk niet de enige bezoekers. Het is bovendien eigenlijk behoorlijk goed weer, dus we zijn een beetje bang dat het niets gaat worden met die manatees. Maar geod: we gaan het proberen. In de buurt van de eerste steiger zien we alleen (in het zand) een pikzwarte slang liggen. Maar: geen manatees, alleen wat vissen die voorbij schieten. We drinken een kopje thee, gaan even naar het toilet en besluiten dan ook nog even de lange steiger af te lopen. Die loopt van de parkeerplaats, dooe het groen, door een dikke strook mangrovebos naar het open water. De lelijke krachtcentrale torent aan de overkant van het water boven ons uit; dikke wolken waterdamp worden uit de schoorstenen gespuugd. We zien wat mensen kijken, kijken naar beneden en onze monden vallen op. Er liggen zeker 30 tot 50 manatees in het water! Door de wind en het spiegelen van de zon zijn ze vooral met gepolariseerde zonnenbril goed te zien (die we allebei op ons neus hebben). We pakken haastig een fototoestel tot Karin zich realiseert dat de polarisatiefilter in Nederland ligt… Grrr, daar hebben we niet aan gedacht natuurlijk, dus op de foto’s zal niet veel te zien zijn. Gelukkig kunnen we ze wel heel goed bekijken en we genieten.

Als we even pauze nemen van het manatee-kijken en iets dichter bij de steiger in het water kijken zijn we zo mogelijk nog dieper onder de indruk. Wauw, dat zijn ENORME vissen. Er zwemmen tarpons van 30 centimeter tot ongelogen twee meter voorbij! daarnaast zien we een kleine haaiensoort, springt er af en toe een rog (spotted eagle ray, volgens de bordjes) boven water en zien we snoeken, forellen en (springende) harders. Er vligen twee soorten pelikanen (de witte en de bruine) en we zien een aantal reigerssoorten. Wat een geweldige traktatie! We brengen uiteindelijk bijna een uur door op de pier, voor we dfe auto weer ingaan. Het is dik drie uur en langzaam hebben we ondanks het enorme ontbijt weer behoefte aan iets te eten.

We vinden een stukje verder een Panera Bread, een keter (uiteraard) met allerlei broodsoorten. Lekker: Martijn neemt een klein kopje soep en een klein broodje; Karin een sesambagel met een beetje cream cheese. Iets te drinken erbij en lekker napraten over die superstop!

We pakken de weg langs het zuiden terug naar St. Petersburg. Een stuk rustiger dan dwars door Tampa en bovendien kunnen we dan over de Sunshine Skyway brug. Deze brug is 6,6 kilometer lang en is gebouwd nadaat een schip tegen de oudere burg aanvoer. Stukken van deze oudere brug staan aan beide kanten nog en worden nu geroemd als ‘de langste vispier ter wereld’. En daar kunnen we ons iets bij voorstellen, als we er op neer kijken vanaf de nieuwe brug. Een echt heel mooie brug kunnen we het niet noemen, deze nieuwe, betonnen kolos, maar het is wel indrukwekkend om er overheen te rijden. Dat doen we dan ook met plezier en de brug brengt ons uiteindelijk ‘thuis’ in St. Petersburg. Daar drinken we een drankje en gaan daarna eten bij Bella Brava, een prima Italiaan, waar we met een pizza en een pasta, een lekker glas wijn en een prima huisgebrouwen biertje, een prima avond hebben. we gaan vroeg slapen: morgen naar Naples!