Op een korte stop na om 4 uur, weten we het te rekken tot een uurtje of zes. Hoewel we graag een keertje van de wekker wakker willen worden, vinden we het eigenlijk wel prima. ‘s Ochtends is de beesten-wereld lekker actief. Zo zegt Karin vannacht al een paar apen te hebben gehoord. We lezen nog wat, kleden ons aan (zwemspullen onder de normale kleding), pakken een tasje in en zitten om 7 uur aan het ontbijt. Wat een mooie plek: we zien in de bomen bij het water groene en rode papegaaien zweven, er komen allerlei vlinders en vogels voorbij en het uitzicht op de oceaan is prachtig. Het is opnieuw schitterend weer en het water is vlak. Fijn, aangezien we zo een rondje gaan varen!

Na het ontbijt (uiteraard met de onvemijdelijke eieren, maar ook met cereal met melk) en een rondje door de tuin (daar willen we eigenlijk wel meer van zien) halen we onze spullen op en om iets voor 8 staan we bij de receptie. Op dat moment breekt er in de bomen een stukje verderop een enorm kabaal uit. De naam zegt het al: een aantal brulapen zit naar elkaar te schreeuwen. Ze zijn wat ver weg, maar we Martijn spot er een aantal en wijst ze aan. We gaan er zo in op, dat we aanvankelijk de dame die achter ons staat even negeren. Tot blijkt dat zij ons komt ophalen voor de excursie! Oeps, sorry, we komen al!

Ze rijdt ons in hoog tempo naar Dolphin Tours Uvita, waar we een zwemvest krijgen en door een vriendelijke gids meegenomen worden naar het strand. Hij blijft een praatje maken tot de rest van de groep (een Spaans stel en een Zwitsers stel dat vloeiend Spaans spreekt) zijn gearriveerd en hij ons kan overdragen aan onze gids voor de ochtend. Die neemt ons mee het strand op. En dat is verrassend mooi: palmen, rotspartijen overgroeid door de jungle… We lopen stevig door en een plaatje zit er niet in, maar we geven onze ogen goed te kost. Op het strand trekken we onze slippers uit en als de boot in het water ligt waden we tot onze knieën de plomp in om aan boord te klimmne. Het bootje is klein, maar heeft een ENORME motor èn een zonnendakje. ALs iedereen zit, scheuren we er vandoor.

We varen op het ‘parque national Marino Ballena’, een beschermd natuurgebied dat om twee redenen genoemd is naar de walvis (Ballena): enerzijds omdat hier twee keer per jaar bultruggen voorbij trekken en anderzijds omdat de landpunt die er in uitsteekt, van bovenaf gezien de vorm heeft van een walvisstaart. Het park bestaat sinds 1989 en beslaat ongeveer 5500 hectare zee en en 110 hectare kust. En daar mogen wij vandaag van genieten. We beginnen met een rondje snorkelen. Het is laag water en dat betekent dat er veel beter zicht is op de mooiste snorkelspot. Niet alleen is het water minder diep, er zijn ook veel minder golven, wat het zicht ten goede komt. En dat blijkt.

Het koraal is niet heel bijzonder, maar we zien steeds meer beesten. Vissen, zee-egels, zeesterren: in prachtige kleuren en van heel klein tot vissen van een centimeter of 30. En het water is heerlijk: zelfs het zwembad was gisteren niet zo warm! We kunnen uiteindelijk zo’n drie kwartier tot een uur in het water blijven en we hebben het daarna zelfs niet een beetje koud. Aan boord drogen we ons af, zetten een petje op en genieten van het bakje vers fruit dat we krijgen. Daarna zet de captain er de sokken in: er moeten in ieder geval dolfijnen worden gevangen (op de gevoelige plaat). En dat lukt; al snel vinden we een groep spotted dolphins (slanke of Pantropische gevlekte dolfijnen) die op vis jaagt. Het schieten onvoorspelbaar door het water en hebben weinig behoefte aan spelen met onze boot, maar uiteindelijk komen ze erg dichtbij en kunnen we ze goed zien (al vallen de plaatjes waarschijnlijk wat tegen). De moeder met jong steelt de show.

De dolfijnen delen de buit trouwens met een groep fregatvogels en bruine genten, die zich van grote hoogte bovenop de verse vis storten. Af en toe zitten ze elkaar behoorlijk dwars; erg grappig. We krijgen er maar moeilijk genoeg van, maar de captain wil een serieuze poging doen een walvis te vinden. Dat juichen we toe natuurlijk en we beschrijven een enorme 8 door de baai, op hoge snelheid. De captain staat ook nog via zijn mobieltje in verbinding met de andere bootjes, maar het mag niet baten. Geen bultrugwalvissen vandaag. Wel maken we nog een mooi rondje langs de kust en die blijft prachtig: rotspartijen, meer vogels, waaronder de bruine pelikaan en een geelkruinkwak (ja sorry; het Engels klinkt misschien beter: yellow-crowned night heron) en uiteindelijk ook een aantal groene zeeschildpadden! We kijken onze ogen uit, schieten plaatjes en genieten van het weer en de prachtige omgeving.

Uiteindelijk worden we rond half 1 teruggebracht naar ons hotel. We krijgen verontschuldigingen mee omdat we geen walvissen hebben gespot, maar eerlijke gezegd hebben wij vooral genoten. We hebben niet het gevoel iets te hebben gemist! In het hotel lunchen we in het restaurant (verrassend lekker: hier blijven we vanavond ook maar) en daarna duiken we het zwembad in. Daar ontdekken we dat  we ondanks alle voorzorgsmaatregelen toch een beetje zijn verbrand hier en daar, dus als we zijn uitgepoedeld drogen we op in de schaduw. In de verte zien we een stel aapjes (zwarthand slingeraapjes?) door de bomen jagen. Wat een nare plek toch.

We wassen het zout en het chloor van ons af en daarna maken we plannen voor morgen. We boeken om te beginnen een ochtendwandeling door de tuin van het hotel (tussen 7 en 9). We hebben al gemerkt dat er van alles te zien is, dus met gids is het vast nog leuker. En daarna boeken we, zodra we alle info hebben, een kayak-tocht door de mangroven voor morgenmiddag. Dat lijkt ons echt een unieke kans, dus kom maar op. Voor vandaag betekent dat, dat we helemaal niets meer doen. We lezen, we werken de site bij, we eten de rest van de chippies op… Het lijkt wel vakantie…

Uiteindelijke gaan we op tijd eten. Het restaurant blijkt opnieuw prima: we drinken er een borrel (biertje voor Martijn, margharita voor Karin), nacho’s met quacemole erbij, daarna fajita’s voor Martijn en een enchilada voor Karin. Na een tweede drankje wandelen we terug naar het huisje. Daar proberen we de dag nog wat te rekken met een spelletje Yathzee, maar als Karin vrij letterlijk tussen twee dobbelbeurten in slaap valt, lijkt het tijd om het licht uit te doen. Morgen vroeg weer op!