De laatste dag Costa Rica! en hetb grote voordeel is dan weer dat we werkelijk waar binnen twee minuten alles hebben ingepakt… :-)We ontbijten terwijl we ons vergapen aan een prachtig turquoise gekleurde mot-mot (een vogel), heel veel andere fluiters en piepers en twee agoeties en een coati die hun weg scharrelen door de tuin. en onder de voederplank. We zullen altijd een beetje gemengde gevoelens overhouden aan Monteverde, maar over het hotel zijn we zeer tevreden!

Vandaag moeten we vooral veel reizen, dus we gaan vroeg weg. Allereerste de onverharde hobbelweg, dan tanken (en plassen en wat drinken). Dan weer verder. Het wordt drukker op de weg, maar het gaat prima. We schieten lekker op en keurig op tijd, rond half 12 zijn we na een laatste keer tanken bij het autoverhuurbedrijf. Daar leveren we de auto in. “What happened?!” vraagt de man waarbij we de auto inleveren bezorgd als hij de zwarte sporen van het vingerafdrukken-onderzoek van de politie ziet. We leggen het uit, vullen een formulier in en worden gerustgesteld. Nee hoor: all riske verzekerd betekent geen nare rekeningen voor reparaties van het slot oid. Fijn. we nemen de pendel naar de luchthaven.

En daar moeten we na het inchecken (“nee, we hebben echt geen grote bagage om in te checken”) erg lang wachten. Maar eigenlijk schiet het nog behoorlijk op. We drinken koffie, gaan door de douane, kopen pleisters (om een mini-wondje af te plakken), gaan lekker lunchen (prima broodjes èn een klein bakje fietjes), we winkelen een beetje (zonder iets te kopen eigenlijk), we kletsen, we vliegen een uurtje… we vermaken ons wel en hebben ons uiteindelijk geen moment verveeld als we in Panama City het vliegtuig uitrollen.

We gaan snel door de douane en staan dan in één keer, hopla, buiten. Da’s ook wel weer een voordeel… Saoul (de medewerker van de lokale reisagent) wacht ons op, met een bordje. Als we naar buiten stappen krijgen we bijna een klap in ons gezicht van de hitte en het vocht. Pfoe, het was in Monteverde frisser, dit is weer even wennen. Saoul vertelt onderweg naar de Balbao Inn al van alles over Panama City: hij blijkt morgen ook onze gids tijdens de stadstour. Prima, want hij weet duidelijk veel en komt rustig en vriendelijk over.

Als de deur opengaat van de Inn, in een keurig straat met enorme huizen en wij gedag zeggen in het Spaans, zegt de vrouw die opendoet “Welkom, ook Nederlanders toch?” De Nederlandse Mieke en haar Britse man Bill blijken de oude managers van de Inn, die vorig jaar met pensioen zijn gegaan. Ze wonen twee uur rijden verderop in Panama. Ze zijn vanochtend gebeld door het personeel: de nieuwe manager zou vertrekken maar heeft dat gedaan zonder te wachten op de nieuwe managers. Die komen morgen pas! Mieke en Bill vallen in. Ze moeten af en toe duidelijk even graven in hun geheugen (was het ontbijt nou vanaf zeven uur?), maar zijn enorm vriendelijk en al vrij snel zitten we heel gezellig te kletsen met hen en twee Nederlandse dames die beginnen aan een vakantie van zes weken.

Rond half 11 (laat! maar het is hier dan ook een uur later dan in Costa Rica) gaan we naar onze kamer. Die is uitstekend en heeft een airco. Lekker want we moeten nodig even afkoelen. We rennen ook even onder de douche door en dan duiken we ons mandje in. Morgen stadstour!