Als we wakker worden rekken we ons tevreden uit: ondanks dat Harro’s matras wat erg hard was (ja, er zijn zelfs twee verschillende soorten matrassen) hebben we prima geslapen. In de ontbijtzaal blijken we nog meer redenen te hebben om tevreden te zijn: het ontbijt is èrg uitgebreid en de koffie is uitstekend. We nemen na de yoghurt lekker nog een rondje en maken ons dan op voor een rondje Wenen. 

Het regent dus we zijn eigenlijk meteen al erg blij met ons 24-uurs metrokaartje. We nemen de metro naar station Wien Mitte waar we een grote oudoor-winkel in een shopping mall hopen te vinden. Nou, de shaopping mall vinden we, maar die enorme outdoor-zaak… Als we de piepkleine Northface winkel zien schieten we in de lach. Helaas: dat hebben we wel groter gezien. We doen nog een rondje langs andere winkeld, maar echt enthousiast kunnen we er niet van worden.

Daarom wandelen we naar de St. Stephansplatz, waar de enorme kathedraal van Wenen er nu nog rustig bij staat. Top: dat is wat we willen. We willen binnen een rondje kijken en dan de crypte in. ‘Lijken kijken’ noemt Karin dat oneerbiedig. Tevreden lopen we naar binnen… en daar blijkt het stampvol omdat er een dienst aan de gang is. Huh?! Oh eh natuurlijk. Helaas; de lijken zijn pas vanaf vanmiddag weer zichtbaar. Hmmm, dat vraagt om een kopje koffie en een nieuw plan. De koffie vinden we in een Italiaans tentje (de ober is al net zo vriendelijk als het gemiddelde Italiaanse personeel, maar de koffie is erg goed gelukkig) en besluiten de wandeling van de LP te volgen. Die voert ons langs een groot deel van de bezienswaardigheden van het centrum en brengt ons vlak bij de Naschmarkt, een grote markt waar we willen lunchen. De regen valt mee, dus vooruit!

De stad moet duidelijk nog op gang komen, maar we genieten allebei van deze manier van het verkennen van de stad. We zien monumenten, prachtige gebouwen, indrukwekkende paleizen en met wat achtergrondinformatie er bij en maar een paar druppels vindt ook Harro (die na een vorig bezoek niet erg enthousiast was) de stad prima te hebben. Het park dat we doorwandelen ligt er ook prachtig bij en net als we onverdeeld positief willen zijn begint het serieus te regenen. We schuilen een tijdje, maar uiteindelijk lopen we toch maar door naar de Nashmarkt. Deze enorme markt bestaat uit kraampjes, maar ook kleine vaste restaurantjes en Karin heeft er goede herinneringen aan. Deze keer blijkt het een uitdaging om er ongeschonden overheen te lopen: de regen zorgt voor ladingen paraplu’s die mensen vrij zorgeloos in de rondte zwaaien en het vergt wat oplettendheid èn handigheid om er langs of onderdoor te duiken. Als we dat 5 minuten hebben meegemaakt besluiten we de mensheid met gelijke wapens te bestrijden. We duiken een tentje in en kopen de goedkoopste paraplu die we kunnen vinden. Zwart. Met een afbeelding van Keizerin Sissi… Afijn, een mens moet er iets voor over hebben om droog te blijven. Bovendien blijkt het inderdaad handig om mensen die te gevaarlijk aan het zwiepen zijn minimaal een lading waterdruppels in hun nek te bezorgen. Oeps…

We vinden na het dwalen langs kraampjes met enorm lekker eten een tentje met zalig eten uit het Midden Oosten. Humus, wrapje: we eten onze vingers er bijna bij op. Drankje erbij en daarna bij een ander kraampje nog een pretzel (of ‘brezen’ zoals ze lokaal zeggen) er achteraan en we zijn meer dan tevreden. Tijd voor een nieuwe stop en we pakken de metro naar de winkelstraat waar we een beetje winkelen en een stukje modern Wenen bekijken. Daarna doen we nóg een poging voor lijken kijken, maar daar blijken we dan drie kwartier op te moeten wachten, om met een volle tour mee te kunnen. eh nee, bedankt. We bekijken nog heel even de kerk tot het op is: Karin is versleten en we gaan terug naar het hotel waar we een uurtje heel rustig aan doen.

Als we zijn bijgekomen wandelen we naar buiten en steken we de straat over. Daar zit namelijk een splinternieuwe wijnbar waar Internet van uit z’n dak gaat. En terecht, zo blijkt. Het is heel klein en de tafeltjes die vrij zijn, zijn gereserveerd. Maar we mogen wel gaan zitten, zegt de eigenaar. Willen we een proeverij? Hapjes erbij? De komende anderhalf uur laten we ons 4 witte en 2 rode wijnen voorzetten, met een heerlijke portie hapjes erbij. De eigenaar geeft uitgebreid uitleg bij elke wijn en we genieten! Voor ons allebei het ultieme vakantiegevoel, zeker als de eigenaar na de officiele proeverij nog een extra wijntje komt inschenken. Deze moeten we ook nog even proeven. Nou vooruit!

Een pietsie teut wandelen we naar buiten rond half 7 naar buiten. Nu willen we nog een klein hapje. We wandelen naar een populair tapastentje, maar dat blijkt inderdaad populair en stampvol. Gelukkig vinden we ietsje verderop een goed aangeschreven sushi-restaurant. Dat moeten we natuurlijk even proberen… Nog anderhalf uur laten wandelen we ook daar zeer tevreden vandaan. We zijn het er over eens: we hebben niet heel veel bijzondere bezienswaardigheden gezien, maar we hebben ondanks de regen genoten van Wenen! Tijd voor een nieuw tukje…