Karin is vroeg wakker. Het bed ligt heerlijk, de oordopjes beschremen tegen de herrie… maar niets helpt tegen gewoon geoeg uren geslapen hebben! Harro neemt het er nog even van en jaagt zichzelf uiteindelijk met enige tegenzin onder de douche door. We ontbijten en rekenen daarna af. Slovenië, here we come! … Nouja, eerst gaan we nog even op zoek naar die enorme outdoorzaak die er echt zit volgens Harro. ergens bij een industrieterrein. Eh ja. Maar niet hier. En ook niet hier. Ondanks Phoney komen we er niet helemaal uit… tot Karin het bordje ziet… van het enorme KANTOORgebouw, met iets dat waarschijnlijk het hoofdkantoor van de outdoorzaak in Slovenië is. 

Harro mummelt wat en rijdt snel naar één van de grootste shopping centra’s die we ooit hebben gezien. Wauw, het BTC is echt reusachtig. Na een paar rondjes postduiven vinden we een grote Intersport, waar Karin voor ‘bijna niks’ (maar wel serieus weinig) een shirt en twee aar sportsokken koopt van goeie merken. In de zaak er tegenover koopt ze nog een shirt en dan gaan we bijzonder tevreden koffiedrinken. We zijn weer eens positief verrast over het eprsoneel: iedereen spreekt Engels en is ondanks een soms wat stuurs uiterlijk enorm vriendelijk. De ober grapt er vriendelijk op los en tevreden stappen we in de auto. 

Eerste stop: Skofja Loka. Skofja Loka is één van de oudste dorpjes van Slovenië. Het ligt op een half uurtje rijden van de hoofdstad en is daarmee een geliefde bestemming voor een (half) dagje buiten de stad. We maken ons een klein beetje zorgen over de drukte, maar als we de auto hebben geparkeerd, zien we al snel dat het echt nog vóór het hoogseizoen is. Er zitten wat mensen op een terrasje en vanaf het busstation rijden er (stads- en streek-)bussen af en aan, maar van ladingen toeristen is geen sprake. Het dorpje zelf is schilderachtig. Het bestaat maar uit een paar straten, met huizen uit de 15^e, 16^e en 17^e eeuw. Het is tegen een helling opgebouwd, heeft een mooi uitzicht over de heuvels in de omgeving en bovenop de dorpsheuvel staat (uiteraard) een kasteel.

We klimmen er heen. Het is een museum, maar we hebben niet zoveel trek in de geschiedenis van het boerenleven in de wijde omtrek. We wandelen door de kasteeltuin, bekijken het uitzicht (behoorlijk verknald door een paar hoge flats aan de rand van het dorp) en wandelen een rondje om het kasteel heen. Het is zorgvuldig aan de dorpskant gerestaureerd: voor de kant die alleen vanaf de heuvel zichtbaar is, was blijkbaar (nog) niet genoeg geld.

Als we weer beneden zijn drinken we een drankje op een terrasje. In de schaduw: de zon is doorgebroken en brandt! Het is eigenlijk lunchtijd, maar lunchen gaan we vandaag doen in Radovjlika. Daar zit een restaurant waar de LP over juicht, dus ja, wat doe je dan als hongerige lekkerbek?! Juist. In het miniscule dorpje aangekomen vinden we met behulp van Phoney èn Harro in één keer het juiste restaurant. Het is inmiddels laat, maar dat vinden de Slovenen heel normaal. Lunch is de hoofdmaaltijd van de dag en veel Slovenen eten nog steeds warm met de lunch. Dat kan dus ook best wat later.

En het is goed dat we hebben gewacht. We eten twee gangen en we eten er bijna onze vingers bij op. Karin carpaccio, Harro ham met meloen en daarna respectievelijk gebakken inktvis en pasta. We kunnen geen pap meer zeggen daarna en bijzonder tevreden rekenen we af en rijden naar Bled.

Bled is duidelijk toeristischer, hoewel ook dat ons reuze meevalt. We rijden door het kleine dorpje heen en om het erg mooie meer heen, naar Camping Bled. Daar gaan we namelijk ‘glampen’. Voor wie daar nog nooit van gehoord heeft: dat staat voor glamorous camping en betekent een heel chique vorm van kamperen. In ons geval betekent dat, dat we de komende twee nachten een geweldig houten hutje hebben, in de vorm van een puntige tent, met daarin twee heerlijke bedden. Daarnaast hebben we een losse privé badkamer bijgeboekt. En die is ronduit luxe, met een toilet, wastafel, heerlijke douche en grote, zachte badhanddoeken. Het hutje staat in een soort grote halve circkel met nog een aantal hutjes (op een heuveltje, weg van de rest van de camping), waarvan er alleen aan de overkant nog twee bezet blijken. Als we rondkijken zien we een enorme roofvogel vlakbij landen, in de bossen die om de camping staan (navraag bij Martijn aan de hand van een foto leert dat het waarschijnlijk een honingbuizerd is).

We vinden het echt helemaal geweldig: kamperen zonder zooi mee te nemen en eerlijk gezegd was het Karin met haar nog steeds pijnlijke ribbenkast waarschijnlijk niet gelukt om een oog dicht te doen op een matje in een gewone tent. We stuiteren een tijdje over de camping en besluiten dan dat het tijd is om Bled te veroveren… eh verkennen. Het is niet heel geweldig weer, dus voor de zekerheid nemen we een plu mee. Harro werpt zich op als pakezel en in een minuut of 40 wandelen we linksom het meertje naar Bled.

Daar informeert Harro eerst naar de mogelijkheden om te gaan canyoning. Dat kan op zich, maar door de hoge waterstanden is de gevorderden-route gesloten. Er rest dus alleen een beginnerstour en daarvoor heeft hij net wat teveel ervaring. Na enig twijfelen besluit hij er dus vanaf te zien. We wandelen naar de supermarkt en halen daar een flesje wijn en een berg zoutjes (we hoeven allebei niet meer echt te eten vandaag) en ploffen daarna op een terrasje met uitzicht over het meer. Het is met een fleece aan te doen en we drinken een drankje en dan nog één, een lokaal wijntje. We zijn nog niet meteen enthousiast: daar is nog wat meer proeven voor nodig de komende week!

Als we klaar zijn met kijken, kletsen en wat drinken wandelen we terug naar de camping. Daar is Karin volledig versleten. Dat was wat erg veel lopen vandaag! Morgen doen we het maar iets rustiger aan. Voor vandaag ploft ze op een stoel voor het hutje. Harro regelt wijn en zoutjes en we blijven zitten kletsen en nieuws lezen (ja, er is natúúrlijk Internet als je aan het ‘glamperen’ bent) tot we het te koud krijgen.

De eigen badkamer is nu al zijn geld waard (7 hele euro per nacht) en tevreden duiken we ons mandje in. Het kleine hutje wordt al snel lekker warm en we vallen bijna halverwege een zin in slaap. Truste!