Bled

Bled

Na een uitstekende nacht slaap is Karin wel erg vroeg wakker en zoals afgesproken maakt ze uiteindelijk Harro rond kwart over 7 / half 8 wakker. Hij gaat een rondje hardlopen rond het meer. Zeven kilometer is net een lekker rondje, vindt ook Karin, die de tijd gebruikt om rustig te douchen en te rommelen. Als Harro terugkomt rent hij onder de douche door en zijn we klaar voor ontbijt. Dat hadden we er ook nog bij kunnen boeken, maar dat ging ons wat te ver. Daarom rijden we naar Bled, waar we na enig zoeken het beloofde bakkertje annex koffietentje vinden. Ze hebben er een prima bakkie en we nemen allebei twee croissantjes. Niet helemaal naar Frans recept, maar daardoor ook niet zo vet. Lekker!

Als we tevreden zijn gebruiken we Phoney en de bordjes om naar de parkeerplaats van de Vintgar Gorge te rijden. Deze kloof in de rotsen kent een wandelpad dat uiteindelijk naar een enorme waterval leidt. We kopen een kaartje en gaan aan de wandel. Hoewel het bewolkt is, zijn we erg blij met het weer. Er was aanvankelijk voor vandaag snertweer met veel regen belooft, maar het is droog en zou dat tot halverwege de middag moeten blijven. En het pad is na de eerste 50 meter prachtig. Het ligt naast en soms half over het prachtig heldere en groen-blauwige water, naast en onder de hoge grijze rotsen door. Het is een lekkere wandeling, maar nergens wordt het teveel klauteren en we genieten allebei. Het is rustig en we wandelen lekker op ons eigen tempo langs verschillende watervallen uiteindelijk naar de hoge waterval.

Daar blijken we bovenop te staan, dus Harro ‘rent’ nog even naar beneden voor wat extra plaatjes. Daarna ploffen we tevreden aan een tafeltje en kopen een flesje fris dat zonder problemen naar binnen gaat. Tevreden beginnen we aan de terugweg. En… zon! De route wordt per direct nóg mooier en we maken opnieuw een lading foto’s. Het is inmiddels een stuk drukker en we vermaken ons met kijken wie er zinnige schoenen aan heeft èn met het tellen van de hoeveelheid selfies die één aziatische man van zichzelf neemt. Bij ‘meer-dan-75-maar-ik-ben-het-tellen-zat’ stoppen we. De man nog niet overigens…

Terug bij de auto besluiten we naar Bohinj te rijden. Ook aan een prachtig meer en op de weg er naar toe zou een goed restaurant moeten liggen. De route is prachtig: we genieten van de uitzichten op de bergen en de enorme bui die we onderweg tegenkomen is gelukkig snel weer over.Het restaurant is open, rustig en het eten is er net zo goed als beloofd. We delen een plaatje lokale vleeswaren en daarna eten we worstjes met een soort zacht smakende zuurkool. Heerlijk, maar het is goed dat het vandaag wat vroeger is dat we lunjchen, anders hoefden we ook vanavond niet te eten!

Het meert van Bohinj is ook erg mooi, al zijn wij vooral fan van ‘ons’ meertje, met het schattige eilandje-met-kerk in het midden. Het weer is inmiddels matig: er trekken wat buitjes over, dus het grootste deel van onze verkenning voeren we uit vanuit de auto. Daarna drinken we nog een kopje koffie, bewonderen een paar schattige geitjes die daar naast wonen, overwegen het baby-geitje mee te nemen (“Nee”, zegt Harro streng: “die gaat z’n mama missen”) en rijden erg tevreden terug naar Bled.

Daar zet Harro Karin af in het dorpje en gaat zelf de auto wegbrengen. Terwijl hij dat doet en richting het terras loopt waar we gisteren ook zaten, gaat Karin pinnen en werkt daarna aan het verslag. Als Harro aanschuift drinken we een drankje (of twee: ze hebben ook hier Karin’s favoriete merk whiskey) en gaan daarna naar Pizzeria Rustica, een prima, tikkie studentikoze pizzatent verderop in het dorpje. Karin is blij met Sissi (de paraplu uit Wenen): het regent.

 

Na het eten (gelukkig hebben ze ook een klein maatje pizza: dat is genoeg) is het droog en wandelen we tevreden naar ons hutje. Vandaag is het geen weer om buiten te zitten, maar we spelen in het hutje nog wat potjes Yathzee en gaan dan slapen. Prima dagje!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.