We moeten vandaag afscheid nemen van Ptuj en Muzikafe en echt een heel goed plan vinden we dat niet. Zeker niet na nog zo’n heerlijk ontbijtje. We rekenen de kamer en alle drankjes af en gaan op pad. Naar een plaatsje echt op de grens met Kroatië, ongeveer drie kwartier rijden verderop. 

In dit plaatsje met een onuitsprekelijke naam is niet zoveel, behalve een ENORME spa-complex. Een deel sauna & wellness, maar ook een deel voor ons: binnen & buitenbaden met heerlijk warm water! We kopen voor een paar euro de man een kaartje voor drie uur, krijgen een polsbandje waarmee we zowel een kluisje kunnen bedienen als eventuele drankjes en hapjes kunnen afrekenen en hopla, we zijn binnen. Binnen een paar minuten liggen we in respectievelijk zwembroek en bikini in het eerste zwembad. Het geheel bestaat uit twee buitenbaden, twee binnenbaden, verschillende bubbelbaden, een soort kunstmatige watervallen en (het allerbelangrijkste) lekker weinig mensen! Er krijgt een schoolklas les in zwemmen en na een uurtje staat er een blonde dame te hupsen voor een groep bejaarden in het water, maar verder hebben we de baden zeker in het begin zo ongeveer voor ons alleen. We zwemmen, poedelen en zonnen, drinken een drankje aan de poolbar (ja echt) en vermaken ons prima. 

Na dik twee uur houden we het voor gezien, gaan douchen en omkleden en stappen we tevreden in Pocahontas (de bijnaam voor onze Corsa, door de lettercombinatie in het kenteken). Door nog steeds stralend weer rijden we in een uurtje tijd naar Maribor.

Deze tweede stad van het land is weliswaar flink uitgestrekt, maar lijkt eerder een slaperig provinciestadje dan een stad. Er is geen hoogbouw en nadat we door het nieuwe deel heen zijn, gaan we de rivier over naar het oude centrum. Ons hotelletje (Hotel Lent, naar de naam van dit voormalige havendistrict) ligt pal aan één van de drukke bruggen, maar omdat die zo hoog zijn, merk je daar in onze kamer niets van, merken we al snel. De auto kunnen we voor een paar euro tot morgen laten staan en na een snelle omkleedsessie (het is nog steeds erg warm, dus we kiezen kleding die nog een slagje zomerser is) gaan we op pad.

Eerst wat eten, want het is inmiddels kwart voor twee en we hebben trek. We komen min of meer bij toeval terecht bij de Top Choice uit de LP, waar we heerlijk gegrild vlees op een broodje eten. We eten er bijna onze vingers bij op, drinken twee drankjes (meer drinken is beter: we zweten uit ons hemd) en daarna kunnen we de wereld weer aan. En ook Maribor blijkt gewoon heel erg leuk. Bij alle bezienswaardigheden (de stukjes oude muur, twee wachttorens, de kerk, het stadhuis, het stadspaleis, de pleinen) vinden we zilverkleurige borden met toeristische informatie in drie talen. Overal zijn kroegjes en restaurantjes (Maribor is een studentenstad en dat merk je). En na een dwaalsessie van het water af (en een drankje en een ijsje tussendoor), eindigen we natuurlijk toch weer aan het water, vlak bij ons hotel. Daar vinden we Old Vine: met bijna 400 jaar officieel de oudste wijnrank ter wereld. De rank produceert nog druiven en elk jaar weten ze er 25 tot 35 liter van te maken. ‘Zwart fluweel’ wordt de wijn genoemd en hij wordt in flesjes van 0,25 liter weggegeven aan hoogwaardigheidsbekleders etc. Helaas voldoen wij niet, dus we vermaken ons met het lezen van de informatie die in het Old Vine House is verzameld. 

Na nog een rondje kijken landen we op een terras, in de schaduw. Deze bar heeft van alles en waar Harro een koud biertje drinkt, smult Karin van een verse limonade… uit een grote ‘jampot’! Na twee drankjes trekken we ons even terug in het hotel. We moeten dringend even afkoelen en lezen een uurtje. Daarna gaan we op zoek naar een erstaurantje mèt een lekkere borrel. En dat valt nog niet mee. We vinden een Mexicaan waar we een heerlijke cocktail drinken, maar niet echt willen eten. We snacken een bak nacho’s leeg, maar de rest van het eten ziet er niet echt appetijtelijk uit. Uiteindelijke kiezen we ervoor om terug te gaan naar het eerdere café, aan het water. Daar nemen we nog een drankje en een hapje. En vooruit, dan nog een drankje, als we in donker wordend Maribor napraten over vandaag en de resi naar Slovenië.