Over vandaag valt, ondanks dat vandaag heeeeeeel lang duurt, niet zoveel te vertellen. We wandelen in alle vroegte (de wekker staat om half 6 en om 6 uur staan we buiten) naar het station. Daar verbazen we ons weer eens over het feit dat het zo rustig is. Alles zit dicht; er is letterlijk geen koffie te krijgen. Niet dat er niemand op is (er zitten al behoorlijk wat mensen in de metro om iets voor half 7), maar die hebben blijkbaar geen behoefte aan koffie. Wij verbijten ons en pakken de trein naar Narita Airport. Anderhalf uur met een rechtstreekse trein en op een kleine vertraging na verlootp de reis zonder problemen.

We geven onze tassen af, gaan door alle controles en daar achter vinden we koffie en ontbijt. Samen met heel veel andere mensen (vreemd om weer eens Nederlands van iemand anders dan elkaar te horen) gaan we het vliegtuig in. We vertrekken op tijd. De vlucht verloopt goed. De man naast ons is wat onrustig (hij blijft maar wiebelen, verzit om de haverklap en staat tegelijk alleen maar op als één van ons dat doet), maar we proberen hem te negeren en lezen, kijken wat tv en genieten vooral in het tweede deel van de reis van het prachtige landschap. We vleigen heel noordelijk, dus zien bergen in Siberië, ijsvlaktes, het ijs van noordelijk Noorwegen, de landpunt van noordelijk denemarken, de waddeneilanden van Denemarken, Duitsland en uiteindelijk Nederland… En na 11 1/2 uur vliegen landen we op Schiphol, waar Eveline en Meta ons ophalen. Fijn en gezellig! en dan zijn we ‘ineens’ weer thuis…

We zijn gaar, heel blij om weer thuis te zijn en tegelijk een klein beetje sip. Dag Japan; wat ben je bijzonder! We zullen je missen. Je prachtige gebouwen. Je heerlijke eten. Je aardige, grappige, hulpvaardige mensen. Je rust en schoonheid. Hoe schoon je bent. Je idiotie. We zijn een klein beetje verliefd op je geworden. Dag en heel graag tot ziens!