We hebben heerlijk geslapen en als we het ontbijt zien besluiten we definitief dat dit een geweldig hotel is… op de koffie na dan. Hoe het kan dat een land bekend staat om koffie drinken tegelijk zulke bagger kan schenken, is ons een volkomen raadsel. Maar, die koffie halen we wel in vandaag. We genieten van het ontbijt en daarna gaan we er vandoor. 

Tijd voor Sarajevo Deel II. Het is wel een andere stad vandaag: het is grijs en er dreigt regen. Daarom kiezen we eerst voor de buiten activiteiten. Dat wil zeggen: wandelen! Naar de oude stad, waar we eerst een kleine moskee van buiten bekijken (het laatste graf op de miniscule begraafplaats is uit 2011) een daarna proberen we de grote moskee in te komen. Lange mouwen, lange broekspijpen, Karin heeft een hoofddoek bij zich… Maar helaas: de moskee heeft een bordje hangen dat hij open is voor bezoek tussen 9:00 en 12:00 uur, maar ondanks dat het half 10 is, is de deur gesloten. Jammer! We bekijken de moskee en de graven aan de buitenkant en gaan daarna verder.

Tijd voor een èchte koffie. In een oude carevanserai vinden we een koffietentje en vragen we om een Bosnian Coffee. Hetzelfde als een Turkish Coffee, but when in Rome… We krijgen allebei een koperen kannetje met sterke, donkere koffie er in, met veel koffiedrab onderin. Kwestie van uitschenken in het kleine kopje, drab laten zakken en opdrinken. Sterk, bitter en heel veel beter dan die zoete, on-koffie-achtige zooi uit het hotel! De omgeving transporteert ons bovendien zomaar 100 jaar terug in de tijd: een oude carevanserai, mannen aan de koffie om ons heen, pratend over zaken, tapijten te koop in het winkeltje tegenover de koffietent…

Na de koffie wandelen we door de straatjes van de oude stad naar het stadhuis. Dit is in de oorlog platgebombardeerd en het heeft 17 jaar geduurd om het te restaureren. In 2014 is het feestelijk geopend en sindsdien kan je het bezoeken. Het gebouw reflecteert de verschillende kanten van de stad: met een statige, imposante neo-classicistische bouw, maar een frivole pseudo Moorse buitenkant. We betalen een aantal mark om de binnenkant te bekijken. Binnen is het nu nog redelijk leeg, maar wel indrukwekkend. Een enorm daklicht met moderne glas in lood zorgt voor een belangrijk deel van de de verlichtig. De trap naar boven, naar een saaie raadszaal en een mooie trouwzaal, is enorm en het contrast met grote zwart-wit foto’s die de staat van het gebouw na de oorlog laten zien, is groot.

Als we voldoende hebben gezien wandelen we ook nog naar de kelder. Daar is een tentoonstelling over de geschiedenis van Sarajevo in de laatste 100 jaar. Het is wat taaie kost, maar de foto’s zijn indrukwekkend. Van een foto van de arrestatie van de moordenaar van Franz Ferdinand, tot beelden van mensen die hollend een straat oversteken in een door sluipschutters belegerd Sarajevo. We brengen al met al tot onze eigen verrassing bijna anderhalf uur door in het gebouw. En als we buiten komen blijken we de eerste bui in ieder geval te hebben gemist.

Tijd voor lunch. We wandelen naar Zeljo, dé cepavi-place in town. Cevapi is/zijn gekruide gehaktrolletjes in brood. Vijf (ongeveer 100 gram) voor drie mark (eh ja echt, 1,5 euro) en ze staan binnen 5 minuten op tafel. en het is heerlijk. Natuurlijk, het is een soort fastfood en behalve de ui is er weinig groente-achtigs te bekennen, maar lekker is het wel! Tevrdeen rollen we na 30 minuten weer van het terras (onder een afdakje) af: het blijft tenslotte fastfood.

Ons volgende bezoek is aan Gallerija 11/07/1995. Het kleine museum (drie kamers) is volledig gewijd aan de genocide die paatsvond op 11 juli 1995 rond Srebrenica. Een audio-guide, foto’s en filmmateriaal geeft een heftig, indrukwekkend beeld van de afschuwelijke gebeurtenissen waar de Nederlandse Dutchbat-vredesmacht een rol in speelde, als (in ieder geval in de ogen van de Bosniërs) de falende vredesmacht die er niet in slaagde de ruim 8.000 voornamelijk mannen die omkwamen, te beschermen. We brengen anderhalf uur binnen door en komen volkomen uitgewrongen naar buiten. We moeten denken aan de woorden van Omer, onze gids van gisteravond, die zei ‘some say people in this region produce more history than they can consume’. 

Tijd voor koffie en deze keer vinden we Torte i To, op een paar minuten lopen van ons hotel. Inderdaad in de BCC Tower, maar op de alleen per lift (en verstopte trap) bereikbare 5e verdieping. een heerlijke tent waar we koffie drinken, napraten en tot rust komen. Buiten regent het en we nemen nog een bakje. 

Daarna gaan we naar het hotel. Daar werken we aan het verslag en lezen wat. Het regent de rest van demiddag pijpenstelen, dus we hebben geen neiging meer om er op uit te gaan. Behalve voor het eten dan. Martijn vindt Vinerija Topic, een wijnbar redelijk dicht bij het hotel, en dat blijkt een schot in de roos. We vinden er zalige lokale wijntjes, een in knoflook gedrenkt voorgerecht in de vorm van humus met brood en een lekkere pasta (Karin) en bord met kipspiesjes en frietjes (Martijn). Niet alleen is er veel te zien en te doen in Sarajevo: je kunt er ook prima eten en drinken.

De rest van de avond brengen we door op de hotelkamer. Zeer tevreden, ondanks de regen!