Ontbijten met een yoghurtje, thee/koffie en een sapje is misschien niet heel bijzonder, maar als je het doet met het geweldige uitzicht op Dubrovnik vanuit ons appartementje, wordt het alsnog een heel bijzonder ontbijtje! We blijven nog een tijdje zitten staren voor we als een wervelwind door ons appartementje gaan. Opruimen, beetje schoonmaken en om iets over 9 schudden we de hand van de eigenaar van Superb View. Het appartement doet zijn naam eer aan en ook verder is het een prima plek, dus we bedanken hem en menen het als we zeggen dat we hopen nog eens terug te kunnen komen. Dag Dubrovnik, hopelijk tot een volgende keer!

De kustweg is prachtig en het eerste stuk bekend. En hobbelig! Karin moet (hoe kan het ook anders) al snel plassen. Maar ja, waar doe je zoiets. Plotseling spotten we een bordje: linksaf, toilet. We gaan op zoek. We vinden een arboretum maar daar moeten we een kaartje kopen om te plassen. Maar, zegt de dame achter de kassa, ‘with big tree is toilet’. We rijden een stukje terug. Daar is big tree. Wat zeg ik, ENORME tree zelfs. Oh en wacht eens, daar nèt voor, via een paadje van niet meer dan 20 cm, kom je zowaar bij een gratis en redelijk schoon toilet! Niet alleen Karin blijkt opgelucht; Martijn gaat toch ook maar even. Kom maar op met dat gehobbel!

Na ongeveer een uur rijden komen we bij onze geplande tussenstop op weg naar Split. Namelijk, bij Ston. Deze plek staat op de voorlopige UNESCO werelderfgoedlijst. Dat komt door een muur. En niet zomaar een muur: 5 1/2 kilometer muur, tegen een bergwand opgebouwd, uit de 14e eeuw! Het gevaarte is zo groot / lang, dat het ons nauwelijks lukt om er een goed beeld van te krijgen. De muur loopt van Ston (tegen de berg) naar Mali Ston  (aan het water) en wordt druk gerestaureerd. 

We parkeren de auto en wandelen een rondje. Het is een heel klein plaatsje en moet zijn ‘claim to fame’ duidelijk hebben van de muur. Oh en van de zoutpannen, die net buiten het plaatsje liggen. Hier werd dus het zout gewonnen dat Dubrovnik verhandelde. We werpen er een blik op, maar heel fotogeniek is het niet. Om een heel klein pleintje zit een aantal café’s en bij één daarvan drinken we een (uitstekend) bakje koffie. Daarna bekijken we het (ook piepkleine) marktje en pakken de auto om een heel klein stukje verder te rijden zodat we wat plaatjes kunnen maken. Daarna rijden we via Mali Ston en wat uitzichtspuntjes, terug naar de doorgaande weg. Leuke koffiestop en voor wie wil: 18 september is er een marathon… OP DE MUUR! Wij hoeven niet zo nodig: we hebben onze portie in Dubrovnik wel gehad. Op naar Split!

De route is aanvankelijk mooi (eerst langs de kust) en daarna mooi èn snel (een snelweg door de bergen, met ecoducten voor beren en wolven). Behalve een korte plas- en benen-strek-pauze rijden we in één keer door naar het drukke Split. Het is vrijdagmiddag en iedereen lijkt hier rond te rijden. Maar, we vinden verrassend genoeg precies voor de deur van Split Apartments een plekje waar we gratis kunnen parkeren. Mooi, parkeren die auto en de komende dagen niet meer aan zitten.

Het appartement is uitstekend: op wandelafstand (5 minuten) van het oude centrum, met alles wat we nodig hebben (inclusief een wasmachine en dat is langzaam wel heel handig) en een erg aardige eigenaar. Hij voert ons zelfgestookte Rakija (echt een hobby hier in Kroatië, dat is duidelijk) en geeft ons zomaar 10% korting op het appartement! We bedanken hem uitgebreid, maar hij wuift het weg. Veel plezier en als we iets nodig hebben: hij zit een verdieping hoger en is er altijd! Hij laat ons alleen en tevreden kijken we om ons heen. Hier houden we het wel een paar dagen uit!

Maar er moet eerst iets gegeten worden. Op nog geen 5 minuten lopen van ons tijdleijke huis vinden we op aanraden van de eigenaar Perivoj, een restaurant gevestigd in een voormalige ‘herenhuis’met een prachtige tuin. In de tuin vinden we een plekje. Het is inmiddels laat en we willen vanavond wijn en kaas hebben we bedacht, dus al te gek moet het niet worden. We delen een steak tartare en een gnocchi met truffel. Bescheiden porties (denk voorgerecht), maar zo ontzettend lekker! We overwegen nu al om één van de komende dagen terug te komen. Maar, na een kopje koffie is het eerst tijd voor wat dwalen. 

Het hart van Split wordt gevormd door het paleis van Diocletianus. De Romeinse keizer liet het bouwen als zijn ‘optrekje’ voot het moment dat hij met pensioen ging. Nou ja, optrekje: met meer dan 200 meter breed en meer dan 180 meter lang is het nogal een huis voor één gepensioneerde kerel. Zelfs als die kerel een keizer is! Ook nu nog wordt het centrum van Split gevormd door het oude paleis, waarin huizen, winkels, markten, paleizen en kerken zijn gevestigd. Het is echt een levend museum en geweldig en soms afschuwelijk tegelijk. In ieder geval afschuwelijk druk! We dwalen een rondje en kijken allebei onze ogen uit, zelfs Karin, die hier al is geweest. 

Maar na een tijdje dwalen hebben we al snel een beetje last van de warmte. Het is weliswaar bewolkt, maar wel erg vochtig. We halen een flesje drinken in een supermarktje en drinken dat op, op een bankje aan de Riva, de boulevard van Split. Aan de kade is het een drukte van belang; kleine en grote boten en enorme ferries meren af en aan, aan verschillende pieren. Als we ons drinken op hebben gaan we even kijken waar we over een paar dagen moeten zijn voor een boot naar het eiland Vis. Op tijd komen en je niet gek laten maken, nemen we ons voor, als we de krioelende massa van paniekerige mensen zien…

Als we er klaar mee zijn (heerlijk: we hebben nog even om nog een peer keer terug te gaan) wandelen we naar Paradox, een wijn- en kaasbar die hoog staat aangeschreven. Ondanks dat alle tafels zijn gereserveerd mogen we een plekje uitzoeken op het overdekte terras. De reservering is pas voor veel later dus ga lekker zitten, zegt de vriendelijke ober. Daarna verliezen we onszelf in de enorme wijn- en hapjeskaart. Eerst zoeken we zelf een wijn uit, daarna laten we het de ober doen. Twee keer rood voor Karin, eerst rood en dan wit voor Martijn. De truffelkaas, de halfharde gemende schapen- en koemelkkaas, de lokale prosciutto en de kwartelpaté, met honing, vijgenjam, noten en rozijnen, zijn er verrukkelijk bij. Het personeel is supervriendelijke en we hebben een heerlijke avond. Uiteindelijk lopen we, via een supermarkt waar we yoghurt, fruit en sap kopen, terug naar ons appartementje. Het wordt niet heel laat…