We komen moeizaam op gang vandaag. Vroeg wakker, maar het tempo wil er niet zo inkomen. We nemen dus rustig de tijd voor duchen, aankleden, yoghurt met vers fruit eten, beetje rommelen… en daarna wandelen we de stad in. Ondanks dat we nog redelijk op tijd zijn, is het al erg druk. Karin neemt zich ter plekke voor om morgen wat meer tempo in het begin van de dag te stoppen, om een rondje Split-met-minder-mensen-fotograferen te regelen. Voor nu volgen we de stadwandeling van de LP.

Om te beginnen zien we een standbeeld van Gregorius van Nin voor de ingang van het paleis, een voorvechter van het gebruik van gewoon Kroatisch in plaats van Latijn in de kerk. Zijn linkerteen is glimmend gewreven: het brengt geluk om hem aan te raken en het garandeert dat je terugkomt naar Split. we wrijven er op los! Daarna wandelen we via de Gouden poort naar binnen. Elk van de vier poorten heeft de naam van een metaal; naast goud zijn er zilver, brons en ijzer. 

Via één van de doorgaande wegen… nouja, eigenlijk straatjes, komen we bij de / het Protiron, de ingang naar de keizerlijke vertrekken. Tegenwoordig een soort plein midden in dit deel van het paleis / de stad. Links de kathedraal, rechts de passage naar de tempel van Jupiter, rechtdoor een trappen naar beneden naar de kelders onder het paleis en de trappen naar boven naar de Vestibule, met een geweldige akoestiek, aan de acapellagroep die staat te zingen, te horen. We wandelen naar de tempel van Jupiter, maar de vriendelijke kerel met kaartjes verwijst ons naar de kathedraal. Goedkoper om een combi-kaartje te kopen, als we die ook nog willen bezoeken. Dat willen we, dus we gaan eerst naar de kathedraal.

De kathedraal was oorspronkelijk het mausoleum van Diocletianus. Het achthoekige gebouw (vroeger omringd door een rij zuilen, waarvan er nu een groot aantal nog staan aan één kant) stamt dus uit de 4e eeuw en is bijna helemaal bewaard gebleven inclusief fries met afbeeldingen uit het leven van de keizer. Verder staat de kerk helemaal vol met Middeleeuwse kunst waaronder een (in onze ogen lelijk) altaar uit de 15e eeuw, maar ook prachtige bewerkte houten deuren met afbeeldigen uit het leven van Cristus, uit de 13e eeuw. We kijken rustig rond (het is nu nog rustig binnen) en wandelen daarna naar de tempel van Jupiter terug.

De man die kaartjes koopt grijnst en zegt ons vriendelijke gedag. De tempel (uit de 5e eeuw) heeft een sfinx voor de deur, uit Egypte, een gebogen dak en een doopvont, van de jaren dat het als kerkje / kapelletje werd gebruikt. We maken foto’s en vluchten net voor een enorme groep Amerikanen naar buiten. Just in time, zeggen we tegen de man buiten. Hij grijnst: run! Lachend gaan we ervan door.We bekijken de crypte, onder de kathedraal, waar tot met name Karin’s grote genoegen niemand anders is. We maken plaatjes en zien een put, waar veel muntjes in liggen, met zulk helder water dat we eerst niet door hebben dat er water in zit!

Daarna is het tijd voor koffie. Dat doen we, lekker toeristsich, maar oh zo leuk, bij Luxor, aan de rand van de / het Protiron, op kussentjes op de marmeren trappen. We kijken mensen er daar zijn er inmiddels genoeg van. Na de koffie dwalen we door de kelder van het paleis, richting de Riva (de boulevard) en daarna terug, naar de Vestibule, waar we luisteren naar een kwartet dat in de ronde ruimte profiteert van de schitterende akoestiek. We krijgen er kippenvel van, zo mooi is het. Helaas willen ze alleen geld door verkoop van cd’. Dat slaan we over, maar er kopen mensen genoeg een cd dat we niet bang zijn dat ze tekort komen.

En na een laatste stuk dwalen besluiten we dat het tijd is voor lunch. Het is nog wat vroeg, maar Karin heeft een plan. Ze wil naar Villa Spiza, een heel klein tentje dat overal staat aangegeven als geweldig. En jawel, door vroeg te gaan zijn we de rijen voor die ontstaan terwijl we daar heerlijk zitten te eten. Het is klein, hefet een handgeschreven menu, je drinkt er wijn, brier, water of sap en het eten. Oh mensen het eten… Martijn eet versgebakken makreel, Karin eet pasta met garnalen en courgette en we eten onze vingers er bij op. Salada er bij. Wijntje, biertje en dik tevreden wandelen we de rij voorbij bji het naar buiten gaan. 

De middag laten we voorbij gaan in ons appertement met lezen, wassen, kletsen, typen… We doen even heerijk lui. Het was vanochtend prima weer, maar inmiddels wat minder. Gelukkig blijft het droog zodat de schone was rustig buiten aan de lijn kan hangen en profiteert van de warmte. Dat is vanavond wel droog en anders morgenochtend vroeg!

Eind van de middag gaan we er weer op uit. We wandelen naar Bokeria, een immens populaire tent waar we genieten van heerlijke wijn en een uitstekende salade (wel genoeg na de uitgebreide maaltijd van vanmiddag). Het leukste is de gastvrijheid van de ober, die zodra Karin vraagt naar de rakija’s, een glaasje van zijn favoriete versie komt brengen. “As a gift from me, just because I like so much this drink and you like rakija too”. Het komt ons op jaloerse blikken van de mensen om ons heen te staan. De rakija is lekker, zoet, hij smaakt vooral erg gastvrij! Wat is Kroatië toch leuk!