Om kwart over 9 rijden we bij ons uitstekende appartementje weg. Dat was een prima plek om als uitvalsbasis te gebruiken de afgelopen dagen en de schone was is een absolute bonus! Daarmee kunnen we het eiland Vis wel aan! Dan moeten we wel eerst bij de ferry zien te komen en aangezien het maandag is zijn we beducht op wat files. Maar tot onze opluchting rijden we in één keer naar de juiste pier. Daar parkeren we de auto achter de rij van zo’n 20 auto’s die er al staat , naast de enorme Jadrolinija ferry, de Petar Hektorivic. Zo, nu hebben we natuurlijk veel te veel tijd, maar we voelen ons er toch veel beter bij. 

Tijd genoeg voor een strooptocht en Karin werpt zich op als ‘stroper’ van dienst. Op de kade vindt ze een klein cafétje waar ze coffee to go verkopen en als bonus neemt ze van het naastgelegen bakkertje nog twee verse croissantjes mee. We hebben weliswaar met een yoghurtje ontbeten, maar wat er precies aan boord te krijgen is, is nog een beetje een raadsel. Tevreden smikkelen we de buit op, onderwijl een keer of 10 de vraag beantwoordend of dit nu echt de ferry naar Split is, van nieuw in de rij aansluitende automobilisten. We nemen ze niets kwalijk: wij hebben het ook wel drie keer gevraagd!

Een half uur van de voren rijden we aan boord en stipt op tijd vertrekt onze joekel van de kade. We staan boven, op het achterdek, in het heerlijke zonnetje. Van de onweersbui van gisteren is niets meer te merken. Sterker, het is mooier weer dan tot nu toe! Strakblauw, heerlijke temperatuur. Een heerlijke dag voor de 2 1/2 uur durendd overtocht. Onderweg genieten we van de zon, het uitzicht en een uitstekende bak koffie en daarna van de airco en nog meer koffie in de schaduw van het café. Hoewel de koffie uitstekend is, is er verder niet zoveel te krijgen in het café, dus we zijn blij met onze extra croissants. Daarmee zingen wehet voorlopig wel uit. 

Keurig om half 2 meren we aan in Vis. Wij zitten in de auto en omdat we zo vroeg waren zitten we bijna eerste rij als de deuren open gaan. De menigte voetgangers stroomt naar buiten, maar één man komt juist naar binnen. Stomverbaasd kijken we hem aan als hij een bordje omhoog houdt met Karin’s naam. Ok, we zouden de weg gewezen worden, maar dit is wel heel luxe. De jonge man stelt zich voor als Ivan en zegt dat hij buiten op een scooter gaat zitten, naar ons zal wuiven zodat we hem herkennen en daarna hoeven we hem alleen maar achterna te rijden. 

Zo gezegd, zo gedaan en een korte route met een prachtige uitzicht komen we aan in het iude gedeelte van Vis Town. Het nieuwere deel heet Luka, maar het oude deel heet ehm… Kut. Spreek uit ‘koet’, maar toch. Dat vraagt natuurlijk om flauwe grappen [mits niet te schunnig graag hieronder bij de opmerkingen plaatsen, de redactie] maar voorlopig weten we ons in te houden. We krijgen een parkeerplaats keurig naast het appartementje en ook het appertementje zelf is prima. Niet zo luxe als die in Split, maar schoon, netjes en het geweldige balkon en de uitgebreide uitleg die we van Ivan krijgen over alles dat we kunnen doen en zien (we hebben een week nodig!) zijn erg leuke bonussen. Hij laat de rekening achter (graag in cash) en vertrekt, met scooter. 

Wat we nu willen is zwemmen en iets eten. De volgorde maakt ons niet heel erg uit. Karin grijpt alle zwemspullen en handdoeken bij elkaar, terwijll Martijn in de supermarkt om de hoek wat drinken en een soort smeerkaas haalt en een half brood (ongesneden) bij de bakker. Het is een soort mega-stokbroood, dus we smeren het in twee stukken gesneden brood en nemen deze simpele picknick mee. Op naar het strand. Nou zijn dat in Kroatië bijna altijd kiezelstranden, maar gelukkig zijn er daar op voorbereid. We hebben schoentjes bij ons. We kunnen!

We rijden via Vis naar Rogacic. Daar zou een tunnel moeten zijn, die in het water uitkomt. We hebben van Ivan, van Kees (Karin’s vader) èn van de reisgids begrepen dat over het hele eiland tunnels zijn, gebouwd tussen de tweede wereldoorlog en 1992, door het Joegoslavische leger. En hier is een tunnel die schepen en onderzeeers kan herbergen en vlakbij is een kiezelstrandje. We vinden het eenvoudig en de tunnel is van de overkant van het baaitje een indrukwekkend gezicht. We maken wat plaatjes en gaan daarna op het kiezelstrandje onze broodjes opeten en wat zwemmen. Het water is behoorlijk fris aan onze verhitte lijven, maar als we er door zijn is het heerlijk en het is prachtig helder. We genieten en poedelen vrolijk in de rondte. Wat hoge sluierbewolking zorgt dat we niet levend verbranden en we genieten van dit ontspannen uitstapje.

Als we uitgepoedeld zijn rijden we terug naar Vis. We hebben besloten om morgen niet een hele dag het water op te gaan, maar in ieder geval een deel van de dag te besteden aan een toer langs de belangrijkste tunnels van het eiland. We boeken via Navigator, een tour operator in Vis. Ze gaan proberen nog meer deelnemers te vinden, maar we verzekeren ze dat we anders graag een privé tour doen. Die omgerekend € 35,= per persoon hebben we graag over voor een vier uur durende toer! Verzamelen om drie uur, zegt het meisje achter de balie en stevige schoenen aan en oh ja, water meenemen. Geregeld!

Daarna gaan we naar ons appartmentje waar we douchen, onze spullen uitspoelen en uithangen en vervolgens een rondje wandelen. Door Kut ja, een allerschattigst plaatsje. Als we zijn uitgekeken en de zon bijna achter het eiland is verdwenen, lopen we naar  Pojoda. Dit wordt geroemd als één van de beste restaurants op het eiland en zit om de hoek. En zowaar, ondanks dat alles is gereserveerd, wij dat niet hebben gedaan en er na ons allerlei mensen worden weggestuurd, krijgen we een tafel op de schattige binnenplaats, onder een citroenboom.

Het eten is heerlijk: vissoep (Karin) en een lokaal voorgerecht met garnalen, linzen en erwten (Martijn) vooraf, daarna gegrilde vis (Martijn) en scampi (Karin) en tenslotte een gedeelde tiramisu en koffie toe. Lokaal wijntje erbij en zeer tevreden rekenen we eind van de avond af. Tukkiestijd!