We hebben prima geslapen: wat liggen de bedden lekker! Na een uitstekend ontbijt (gisteravond hebben we opdracht gekregen om de verse huisgemaakte yoghurt te proeven en hij is inderdaad erg lekker en heel zacht) wandelen we om 8 uur de Villa uit. Op naar de meren. Karin herkent de route nog en herinnert zich ineens weer dat de route er naar toe ook al een flinke wandeling is. Maar, het is heerlijk weer. Zonnig, blauw, niet al te warm en met een wolkje hier en daar. Uitstekend wandelweer en we hebben tijd genoeg voor het hele park.

We beginnen daarom met een bus naar het lage deel. Dat is het deel van de grote waterval en het gedeelte van het park waar de meeste tourgroepen vanaf een uur of 11 ronddwalen. Daarna nemen we de boot het meer over en dan wandelen we het hoge deel van het park. En we hebben een topdag.

Het is er in het begin nog behoorlijk rustig en hoewel we af en toe wel groepen tegenkomen gedurende de dag, valt het enorm mee. Het weer blijft goed ongeveer tot we het park uitwandelen en daarna wordt het grijs. En oh mensen wat is het mooi…! Het lage deel van het park kent een enorme waterval (bijna 75 meter, hoewel in dit seizoen niet zo breed) en veel kleine hoogteverschillen. Het hoge deel van het park kent meerdere flinke hoogteverschillen met veel meer watervallen. Overal is het water prachtig blauw / groen en heel erg helder. Zeker met een polariserende zonnenbril op kan je metersdiep kijken. We zien verschillende soorten vissen en vogels, zwarte eekhoorntjes, een grote zwarte slak, rupsen, spinnen, paddenstoelen. De bomen zijn nog grotendeels groen, maar beginnen te verkleuren. De zon sprankelt, het water ruist en kabbelt en we voelen onze bloeddruk bijna dalen…

Terwijl onze hartsdlag af en toe flink omhoog gaat. Want ja, die hoogteverschillen betekenen klimmen en dalen. Karin’s knieën hebben het er steeds zwaarder mee en we proberen met een boottochtje, een koffiepauze, een pauze voor een appeltje en wat korte stopjes tussendoor de moed er in te houden. Rond half 3 is het park op en zijn wij dat ook. We wandelen naar de uitgang, waar we aan het water onverwacht lekkere patatjes en salades vinden. Een hele plons drinken gaat er achteraan en dan probeert Karin overeind te komen. Dat gaat niet heel best…

Martijn hakt een knoop door. We wandelen (na een laatste blik op dit prachtige park) samen naar boven en daarna parkeert hij Karin op een bankje. Zitten blijven, hij gaat de ato halen. 20 minuten later wordt Karin keurig met de auto voor de deur van Villa Lika afgeleverd. He, he, wat een pijnlijke, maar schitterende dag!

We douchen, trekken schone kleren aan en gaan daarna beneden aan de borrel. Huisgemaakte perenschnapps voor Karin. Van een kleine, wilde perensoort. Niet lekker om te eten, maar uitstekend voor de borrel. Beter dan degene waar je om vroeg. Probeer maar. En toegegeven, dat lust ze wel!

Langzaam gaat de borrel over in het avondeten. Vegetarische risotto voor Karin, pasta met truffel voor Martijn, wijntje erbij en daarna voor ons allebei een stuk huisgemaakte panna cotta cake. Koffie toe en daarna gaan we met de benen omhoog op bed liggen. Op, maar zeer tevreden.