Het ontbijt is uitstekend, zoals ook past bij dit geweldige hotel, maar het weer is minder vanochtend. We eten wel in de tuin, maar op een tafeltje onder één van de balkonnetjes en het is maar fris. Het is grijs en er dreigt regen. Na hete teen pakken we de auto en rijden naar het noorden, richting Lopar. Het is een klein eiland en de wegen zijn redelijk rechtoe-rechtaan, dus daar zijn we binnen een kwartiertje. We kijken bij het enorme strand, vandaag verlaten, maar normaal gesproken enorm populair doordat het water lang ondiep is. Daarna rijden we iets noordelijker, naar een ferry pier! We hebben gisteren namelijk ontdekt dat we ook een ferry zouden kunnen nemen van hier naar Krk, een eiland dat noordelijker ligt en via een brug verbonden is met het vasteland. Dat kost weliswaar een euro of 30, maar scheelt ons anderhalf uur rijden èn zorgt dat we lekker op een bootje mogen. Tussen de eilanden door is het water zo vlak als een spiegel, dus zelfs als het minder weer is, is dat een prima optie. We vragen aan de vriendelijke dame in het hokje de opties en als blijkt dat er een boot is om 9:45 uur, zijn we om en kopen we alvast een kaartje voor morgen.

Verder gaan we, op zoek naar koffie. We hebben gisteren Konoba Marenda gevonden, op een verlaten landpuntje. En inderdaad: via steeds kleiner wordende weggetjes vinden we het tentje uiteindelijk. Er zitten wat locals koffie te doen en we voegen ons bij hen. We krijgen een vriendelijk knikje en uitstekende koffie. We bekijken de kaart: hier willen we straks ook wel lunchen!

Maar eerst gaan we een stuk lopen. We kiezen het betonnen wandel-/fietspad, dat als een smalle strook langs de kust ligt geplakt. We komen op het hele stuk niemand tegen en genieten ondanks het dreigende weer van het uitzicht en de rust. In een dorpje verderop proberen we een pinautomaat te vinden, maar dat mislukt. Dat wordt puzzelen bij de lunch, maar we hebben al gezien dat het niet heel prijzig is. We wandelen terug: Het laatste stukje heel snel, want het begint nu te spetteren. Als we binnen zitten begint het te regenen. Wij genieten, droog, van een uitstekende lunch. We hebben nog 15 kuna (ongeveer 2 euro) over als we klaar zijn, dus dat hebben we goed gemikt!

Terug in Rab vinden we een pinautomaat en daarna trekken we ons terug op onze kamer. We lezen wat, doen een tukje (Karin) of wandelen een rondje door het stadje (Martijn) en heel langzaam wordt het beter weer. Eind van de middag begint tot onze verrassing de zon weer te schijnen en Martijn neemt Karin mee naar de andere kant van Rab. Dat woil zeggen: vanaf het pleintje waar we gisteren zaten nemen we een trap naar beneden. Daar is dankzij een schenking van de toenmalige prins van Liechtenstein in 1910 een betonnen promenade gebouwd. Daar wandelen we een stukje overheen tot we een piepklein barretje tegenkomen. We ploffen op een bankje, bestellen een drankje en kijken mensen en wolken.

Als het op is wandelen we nog een uurtje, al foto’s makend, over de promenade. Daarna gaan we naar het hotel, waar we heerlijk eten. Helaas wel in de eetzaal, want het weer is te onstabiel om buiten te eten. We gaan vroeg slapen na een heerlijk luie dag.