Het enige nadeel aan het hotel, besluiten we als we vroeg wakker zijn na een nacht prima slapen, is dat het ontbijt pas vanaf 8 uur is. Het is nu kwart voor 7 en we zijn wakker, gedoucht en aangekleed… Tijd om Rovinj te verkennen voor de hordes het stadje bestormen. En dat blijkt een goeie keuze. Het nadeel is dat de beroemde kerk nog niet open is, maar het voordeel is dat we vooral lokale mensen zien. Op weg naar de bakker, terug van de bakker (brood is een essentieel onderdeel van elke maaltijd in Kroatië), op weg om de kinderen naar school te brengen, rek- en strek-oefeningen beoefenend naast de kerk, het stoepje vegend… We wandelen in een zonnetje dat af en toe achter de wolken vandaan piept kronkelend naar boven naar de kerk en weer naar beneden. Daarna dwalen we over de markt terug richting hotel. Het grote cruiseschip dat langs de kade lag is gelukkig verdwenen en in plaats daarvan liggen er lokale vissers langs de kant. Als wij die kleine visjes waren zouden we er niet zo dicht langs zwemmen… Als we terug zijn is het kwart over 8 en schuiven we aan, aan het uitstekende ontbijt. 

Daarna maken we plannen voor de rest van de dag. We gaan gaan hele dag doorbrengen in Rovinj hebben we gisteren al besloten. Het is een heel fijne plek om te zijn, maar er is niet bijzonder veel te doen en er zijn andere plekken die minder leuk zijn om te ‘zijn’ maar waar meer te doen is. Dus scheuren we naar Pula, helemaal in het zuiden van Istrië, op ongeveer drie kwartier rijden van Rovinj.

Als we de navigatie volgen rijden we bijna tegen het beroemdste gebouw van Pula aan. En kijk nou, een parkeerplekje op nog geen 30 meter afstand van het Amfitheater van Pula, de ‘arena’ genoemd in de volksmond. Dit amfitheater is qua grootte de zesde nog bewaard gebleven Romeinse arena. Er konden ca. 23.000 toeschouwers door de twee hoofdingangen en vier zij-ingangen naar binnen. In de arena, het middendeel, vonden gladiatoren- en dierengevechten plaats. In 404 werd de arena een marktterrein. Tegenwoordig worden er concerten, opera’s en filmvoorstellingen gehouden. En wauw, wat een gebouw! Als we de auto hebben geparkeerd en echt even goed kijken zijn we diep onder de indruk. Rondom staan nog drie lagen van het gebouw en het is enorm.

We kopen een kaartje en brengen uiteindelijk een uur door in en onder het gebouw. De gangen onder de arena waarvandaan de gladiatoren en wilde dieren de arena konden betreden zijn grotendeels bewaard gebleven en er is een kleine tentoonstellingen over de productie van olijfolie in de omgeving. Er liggen veel oude amphora’s (kruiken) en er staat een pers. Maar vooral de ruimte zelf is indrukwekkend. We proberen ons (als de toergroepen zijn verdwenen en er bijna niemand meer is) voor te stellen hoe het was om in de stilte net voor de ‘show’ hier te staan, terwijl boven je meer dn 20.000 mensen juichen, schreeuwen, misschien wel je naam roepen…

Het is een indrukwekkend geheel en we vinden het bezoek aan Pula daarmee al geslaagd. Toch willen we nog twee dingen zien. We beginnen met een wandeling naar het hoogtse punt, naar het kasteel. Daar zit een museum in waar we nu niet zo veel zin in hebben. Het uitzicht is aardig, maar minder dan we hoopten: ook rondom Pula is veel industrie. Daarom dwalen we naar beneden naar het oude forum. Het bekendste gebouw daarop is de tempel van Augustus. Deze tempel uit de periode 2 v Chr. en 14 na Chr. is (na een voltreffer in de tweede wereldoorlog) na de oorlog gerestaureerd is en verrassend goed bewaard gebleven. We nemen er niet zoveel tijd voor (ons parkeerkaartje loopt af en we moeten zo terug naar de auto) maar van buiten is het al een geweldig gezicht. De tekste aan de buitenkant luidt “ROMAE · ET · AUGUSTO · CAESARI · DIVI · F · PATRI · PATRIAE” (Voor Roma en Augustus Caesar, goddelijke zoon, vader des vaderlands, waarbij Roma de verpersoonlijking is van de stad Rome, die als godin werd vereert). Met veel geduld weten we een plaatje te schieten van een lege tempel en daarna gaan we in ganzenpas terug naar de auto.

Daar overleggen we even. Er is nog wel meer te zien in Pula (er zijn nog allerlei tunnels onder de stad waar inwoners schuilden in de tweede wereldoorlog, er zijn meerdere musea etc.) maar we besluiten toch dat we het hier bij houden. Het was indrukwekkend zo! We besluiten naar Vodnjan te rijden, 10 kilometer boven Pula. Daar drinken we eerst een bakkie en dan hoopt Karin lijken te gaan kijken.

Pardon?! Tja, in de kerk schijnen de best bewaarde mummies van Kroatië te liggen dus dat lijkt haar wel wat. Martijn schudt zijn hoofd eens over die macabere beslangstelling en besluit een rondje te gaan lopen. Maar helaas: na 1 minuut in de kerk staat Karin weer buiten. Zij en met haar alle andere toeristen, is naar buiten ‘geveegd’ door de priester die zonder duidelijke reden zegt dat de kerk nu even dicht gaat. Daaag…. Volkomen verbaasd weet Karin Martijn nog net te pakken te krijgen voor hij uit beeld verdwijnt. 

Dan maar samen een klein rondje door de stad. En dan een broodje bij de bakker? Nou, het is de eerste keer dat het eten er bij een bakkertje in dit land niet lekker uit ziet, maar hier is het toch echt gelukt. Daaag, Vodnjan, we rijden wel terug naar Rovinj. Zo gezegd zo gedaan en daar vinden we een uitstekend bakkertje met heerlijke verse burek met kaas en twee flesjes icetea. Tevreden eten we op een muurtje alles op en daarna ploffen we in de schaduw op een terras. Het is mooi weer, maar er dreigen de hele dag door al buien, dus we kiezen voor de zekerheid een strategisch plekje midden onder de parasol. Koffie, boekje…

Er gaat een uur voorbij en dan besluiten we nog even terug te gaan naar het hotel. Nadat we een tochtje hebben geboekt bij Quo Vadis, waar we gisteren al hebben staan kijken. De man herkent ons en regelt meteen twee kaartjes. Om 6 uur verzamelen en dan komt alles goed. Prima: tot straks.

Na een relaxte pauze in het hotel staan we inderdaad om 6 uur weer op de kade. We kunnen meteen aan boord en 5 minuten later vertrekken we. Er zijn ongeveer 30 mensen aan boord, maar we hebben ruimte genoeg op deze omgebouwde oude vissersboot uit 1904. De captain haalt aan de overkant van de haven nog een paar mensen op en kiest daarna een route de zee op. Het is mooi, maar in het westen is een enorme (onweers)bui boven zee te zien. Hij is zover weg dat het vooral spectaculair is. We hopen alleen dat hij de zonsondergang niet in de weg zit!

En dat valt ales mee. We hebben een top-tocht! We zijn nog niet buitengaats of de tweede man aan boord komt langs met zelfgemaakte schnapps en kleine plastic bekertjes. Als hij iedereen die wil heeft ingeschonken (met Fanta voor de jongere gasten) roept hij in 15 talen ‘proost’ en knalt zijn drankje achterover. De tweede ronde is water en de derder is witte wijn. En dan is het op afroep. Maar ondertussen is er meer te doen. Niet alleen is de kust erg mooi (en als we vlak bij de punt zijn ook interessant: ‘nudist-beach’ zegt Drank-man met een grijns), we zien meer schepen iets verderop en die liggen stil…

En ja hoor, daar steken de eerste vinnen boven water van een groep tuimelaars. En die blijven we drie kwartier om de boot heen houden. Ze zijn duidelijk aan het (donder)jagen: soms voor eten, maar aan alle sprongen te zien soms ook gewoon om te spelen. Het is een geweldige gezicht in de ondergaande zon die inmiddels onder de bui vandaan is gepiept. De captain straalt en doet zijn uiterste best om iedereen aan boord het beste zicht te geven. Wij stralen ook en Karin klikt er op los. Eén plaatje roept zoveel jaloezie op bij een Amerikaans en een Engels stel op die meekijken op Karin’s scherm, dat ze belooft het op te sturen per e-mail als ze thuis is. Nu maar hopen dat het ook echt scherp is!

Na RUIM anderhalf uur liggen we weer aan de kade, na een laatste tochtje langs de verlichte oude stad van Rovinj. Dik tevreden over het tochtje, de schitterende zonsondergang en alle dolfijnen laten we een fooi achter voor de crew. Daarna wandelen we naar Rio Bar. De ober herkent ons meteen en natuurlijk heeft hij een tafel voor ons. We genieten van het eten (opnieuw tonijntartare en gegrilde garnalen voor Karin; Martijn eet steak tartare en pasta met ham en champignons) en als we afrekenen moeten we nog even blijven zitten. We krijgen een stevig glas grappa ‘as ordered’ met een dikke knipoog. We proosten op de ober en al die vriendelijke, gastvrije mensen die we door heel Kroatië tegen komen. En op deze geweldige dag!