Dat was weer een prima nachtje en na opnieuw een druk, maar uitstekend ontbijt rijden we naar het Atlanterhavsparken. Deze keer niet om waterbeessies te kijken, maar om te gaan wandelen. Het is namelijk alweer heerlijk weer! De koffie hebben we vandaag niet eens geprobeerd: die vinden we ergens bij de lunch wel ofzo… Er staat één andere auto geparkeerd en in volledige rust wandelen we eerst naar het zuiden, om ‘Sukkertoppen’ (de berg) heen en daarna via het aquarium terug en richting het noorden naar ‘Alesund Kystford’. Zoals de naam al zegt het kustford dat bestaat uit een hele lading (restjes van) bunkers.

Onderweg wordt het iets drukker, wat in de praktijk betekent dat we welgeteld drie verschillende mensen met een hond en twee wandelende stellen tegenkomen. Na anderhalf, bijna twee uur kunnen we de drukte niet meer aan en vluchten we naar het centrum terug. Daar is er opnieuw plek voor de deur (mazzel, iedere keer is één van de vier plekjes vrij!) en na een kleine ompak-actie, wandelen we tevreden naar het Jugenstil Senteret.

Als Alesund in februari 1904 in minder dan 24 uur bijna volledig afbrandt (meer dan 850 huizen in as, duizenden mensen zonder huis en maar één dode) wordt het met behulp van veel steun uit andere Europese landen op het hoogtepunt van de Art Nouveau beweging binnen drie jaar weer opgebouwd. Deze keer bijna helemaal van steen (duurder, maar veiliger) en met een centrum dat bol staat van de art nouveau. In een voormalige apotheek is een tentoonstelling ingericht. Naast ingerichte kamers, de ingerichte apotheek zelf, posters, kaarten, boeken, glaswerk en keramiek, is het leukste de ‘tijdmachine’. Je stapt in een ‘lift’ die je mee terug in de tijd neemt, naar de nacht van de brand. Een multimedia-presentatie van 20 minuten vertelt het verhaal van de brand èn de wederopbouw. Erg interessant en het hele bezoek is vandaag ook nog eens gratis. Dat is een fijne bonus (hadden we al gezegd dat Noorwegen echt heel duur is?!) net als… jawel, heerlijke koffie!

Ook al zo’n leuke stop. Het maakt dat we buiten (nog) beter om ons heen kijken en nog meer voorbeelden van de kunststroming zien. We vermaken ons ermee als we op zoek naar naar een lunchtentje dat open zou moeten zijn. Dat is bijna niets op zondag en de online info klopt tot nu toe zelden. We hebben dan ook weinig hoop en inderdaad: dicht. Als we de hoek omslaan zien we dat de info van Lyspunktet óók niet klopt, maar dat is nu in ons voordeel. Ze zijn namelijk open en we genieten er opnieuw van een heerlijke lunch. Mèt een kopje koffie toe natuurlijk.

Daarna aarzelen we wat. Karin heft nogal veel last van haar pootjes, maar eigenlijk willen we nog wel wat. We besluiten naar openluchtmuseum Sunmore te gaan. Vier kilometer verderop zijn er zo’n 40 huizen en ongeveer evenveel boten uit de geschiedenis van de regio te bewonderen. Het kaartje is zowaar goedkoop (maar een paar euro) en het is lekker buiten. We krijgen een kaartje van de huizen die open zijn (want ja, het is … juist, buiten het seizoen ja) en wandelen in een dik uur langs allerlei huizen, opslagschuurtjes, een school, een schoenmakerij, een winkeltje… Veel oudere huizen hebben berkenbast en gras op het dak, als isolatie en zijn binnen donker.

Het is niet heel groot en niet heel bijzonder, maar een prima stop op een dag met lekker weer, zoals vandaag. Maar rond kwart voor 4 is het wel op met vandaag. We rijden terug naar het hotel en jawel alwéér een plekje! Ok, nu niet meer aanraken die auto, tot morgenvroeg! Karin ploft in de lobby neer, met een laptop, thee en chococake; Martijn kleedt zich om en gaat hardlopen.

Als hij een tijdje weg is krijgt Karin een foto… van bovenaf het uitzichtspuntje! Martijn is achterlangs, via de weg,
heel veel doodlopende steegjes en flink wat hoogtemeters omhoog gehold. Karin is gepast onder de indruk… en blij dat ze vandaag even niets meer hoeft. Ze typt vrolijk verder en als Martijn terug is en gedoucht, gaan we aan tafel. In het hotel! Op zondagavond is het restaurant gesloten en serveert het hotel een gratis eenvoudige maaltijd aan haar gasten. Daar profiteren we graag van, vooral als er lasagne, salade, brood, kaas en twee soorten vleeswaren staat. We bestellen er wat te drinken bij en proosten op dit heel erg fijne hotel. En na een paar kopjes thee trekken we ons tevreden terug op de kamer. Fijn om morgen naar een nieuwe plek te gaan, maar erg jammer dat we het hotel ook achter moeten laten!