Er is er één jarig hoera, hoera… In de rij om de KLM-vlucht van 9 uur 45 naar Warschau te boarden belt Karin haar zus Meta. Ze is jarig en Karin vindt het erg ongezellig dat ze dat niet kan mee-vieren. Tegelijk gaan we (Renske en Karin) wel iets heel leuk doen, dus het is een beetje dubbel gevoel. Zingen door de telefoon dan maar en daarna gaan we aan boord. Na een laatste appje aan Martijn (dank je wel voor het wegbrengen!) en  met een half uurtje vertraging (iets met een nieuw systeem voor de luchtverkeersleiders, een heuse revolutie, sneert de captain) vertrekken we dan toch. De vlucht is oncomfortabel. We zitten goed, op de achterste rij, maar we hebben flink wat turbulentie en de rij mensen die naast ons staat te dringen voor het toilet is ook minder. Afijn, om kwart voor 12 landen we dan toch in Warschau. Hallo Polen!

Nadat we onze bagage hebben opgevist vinden we met enig zoeken Sonya, de reisbegeleider van Djoser, en de rest van de groep. Veel alleen-reizenden, twee stellen. Met 18 mensen niet een idioot grote groep (al zit de reis vol) en we hebben een gigantische bus, met veel ruimte, ontdekken we als Sonya de bus heeft gevonden. Het goede nieuws is dat we deze bus de hele reis houden. En de chauffeur ook: een man die ons rustig en veilig naar Hotel Metropol brengt. Ondertussen doet Sonya het intro-praatje. Ze valt in voor een zieke collega en sorry, ze is nog nooit in Polen geweest. Maar ze zal haar stinkende best doen en om te compenseren dat ze weinig over de stad kan vertellen, heeft ze voor vanmiddag een gratis stadswandeling geregeld. Dat klinkt geweldig: we hebben wel behoefte aan een intro. Warschau is in ons hoofd toch een beetje het saaie, grijze zusje van Krakau en tegelijk weten we wel dat we de stad daarmee tekort doen.

In het hotel horen we dat we nog heel even moeten wachten op de kamer. We gebruiken de tijd om te pinnen (400 Zloty per persoon, iets minder dan 100 euro) en in het minimarktje om de hoek een broodje te halen en op te eten. Als we de sleutel krijgen om kwart voor 2 zijn we blij dat we dat zo snel en efficiënt hebben gedaan: we krijgen iets minder dan 20 minuten om alles te regelen voor de gids er is en we geacht worden beneden te verzamelen.

De kamer is keurig schoon en functioneel+ (dat wil zeggen: functioneel èn van wat extra gemakken voorzien) maar wel wat lawaaiig met gigantische en drukke weg er voor met veel auto’s, bussen, trams… We zijn nu al blij met onze oordoppen! We gooien onze tassen neer, rennen door een mini-ompak-ritueel heen en keurig op tijd ontmoeten we beneden in de hal gids Jan. Hij is vriendelijk, enthousiast en kan boeiend vertellen. Hij zal ons meenemen naar de oude stad van Warschau. Aan het eind van de oorlog volledig platgebombardeerd, maar zo goed gerestaureerd dat de stad tegenwoordig de wereld-erfgoed-status heeft!

De wandeling is  boeiend en Warschau is heel veel kleurrijker dan we hadden verwacht. Jan neemt ons mee langs het enorme Paleis van Cultuur en Wetenschap (een cadeautje van de communisten aan Warschau) dat ‘s avonds indrukwekkend verlicht schijnt te worden. We komen langs een monument voor de opstand van Warschau tegen de Duitsers, in een poging ze in ’44 de stad uit te gooien vóór de Russen de stad bevrijden en (zo is de angst van de mensen uit Warschau) het stokje van de heerschappij overnemen van de Duitsers. De opstand mislukt (de Russen wachten rustig af, de Amerikanen en Britten durven de Russen niet tegen het hoofd te stoten en wachten ook af en de Duitsers verslaan de Polen). De opstand is de directe aanleiding voor het platbombarderen van de stad. Verder gaan we, via het geboortehuis van Chopin en een kerk waar zijn hart ligt begraven (letterlijk: de rest ligt in Parijs) en de Nowy Swiat (Nieuwe Wereld), een straat met enorme huizen die in het weekend autovrij wordt gemaakt.

Tijd voor koffie en een taartje! Karin grapt dat ze wel moet: haar zus is jarig, dus ja…! De rest van de groep heeft geen goed excuus nodig: de taartjes zien er heerlijk uit en verdwijnen in een oogwenk van de borden.

Verder gaan we: over het Pilsudskie Plein. Genoemd naar een grote held uit de geschiedenis van Polen en de locatie waar Jan Pawel uit Polen (betekent bekend als Paus Johannes Paulus II) in ’89 predikte en door zijn steun aan ‘Solidarnosc’ (solidariteit) het begin van het einde van het Communisme inluidde. Op het plein ook het graf van de onbekende soldaat met een eeuwige vlam.

Verderop vinden we het centrale plein met de pilaar van Koning Zigmund. Een Zweed; wonderlijk genoeg zijn de koningen van Zweden een nogal internationaal gezelschap. Jan vertelt dat het komt omdat ze werden gekozen! Zigmund heeft er een pilaar aan over gehouden, vooral omdat hij van Warschau de hoofdstad maakte. Het Paleis ligt ook aan het plein en het vormt het begin van de oude stad. Een geweldig gezicht, vooral in het stralende eind-van-de-middag licht. Het is heerlijk weer en met een graadje of 18 een stuk warmer dan in Nederland. We genieten er van, net als van de laatste twee stops: de oudste kerk van de stad èn het marktplein, met schitterende huizen er om heen èn een beeld van een zeemeermin. Ze is de beschermheilige van de stad, sinds ze (Sawa) trouwde met een lokale edelman (Warz).

Hier neemt Jan afscheid en iedereen begint spontaan te applaudisseren. Het blijkt inmiddels half 6 en we hebben ons geen minuut verveeld!  We zijn wel dringend toe aan pauze. Terwijl de groep staat te overleggen poetsen we de plaat: vanavond gaan we lekker samen eten. Onze eerste keuze heeft geen pek, maar bij Przy Zamku (geen idee hoe je dat uitspreekt) vinden we pierogi (Poolse dumplings, die we delen), kwartel (Renske) en forel (Karin) en een honingwijntje (een lokale specialiteit). Kopje koffie toe, terwijl we vanaf het terras (buiten eten, heerlijk!) een processie volgen waarbij een hele stoet een Maria-beeld volgt.

Het is nog even lopen naar het hotel, maar we vinden het na al het geslenter erg lekker om even de benen te strekken. Zeer tevreden komen we op onze kamer doen. Dat slapen gaat wel lukken!