Hoewel Karin nog steeds wel wat meer uurtjes zou willen slapen en we allebei de kamer wel èrg rumoerig vinden, zijn we zeer tevreden als we om 8 uur aan het ontbijt zitten. Het is veel beter weer dan voorspeld, het ontbijt is uitstekend en we hebben de hele dag voor onszelf. Tijd voor Het Plan, Deel 1. Dat wil zeggen: een wandeling van de Saxon Tuinen. Dit eerste openbare park van Warschau is tegenwoordig heel wat kleiner dan vroeger, maar voorzien van veel vogeltjes, veel groen en een hele rits allegorische beelden. Dat wil zeggen dat ze iets symboliseren en in dit geval zijn dat de seizoenen en verschillende kunsten en wetenschappen. We vermaken ons met het proberen te raden wat een beeld voorstelt voor we de Poolse vertalen.

Via een enorme fontein komen we opnieuw bij het monument voor de onbekende soldaat en van daar uit lopen we richting de oude stad. Vlak er voor drinken we koffie en dan gaan we Deel II van Het Plan uitvoeren. Tijd voor een paleis. Warschau blijkt allerlei super-interessante musea te hebben en we komen in deze ene dag tijd te kort. Veel tijd ook en de keuzes doen een beetje pijn. Het paleis en de museum van de opstand eindigden op een gedeelde eerste plek en aangezien het paleis dichter bij het park is… Het paleis dus. Ook van dit gebouw stond nauwelijks iets overeind aan het einde van WO II. De restauratie duurde tot de jaren ’80 van de vorige eeuw. Niet alleen was het duur, maar de communisten vonden die symbolen van het Koninkrijk maar niets! Gelukkig is het toch gerestaureerd en hoe. Het is echt indrukwekkend!

In de kelder vinden we, in een poging de gewelven te bekijken, een rozen-tentoonstelling! Niet gepland, wel grappig en we bekijken en besnuffelen rozen in alle kleuren van de regenboog. Sommige rozen ZIJN zelfs regenboogkleurig! We kijken onze ogen uit en ontvluchten daarna de massa door het paleis zelf in te gaan. Opulent is het woord dat Renske voor het paleis gebruik en dat is nogal van toepassing. Glimmend goud, tig soorten hout, eindeloos veel marmer, zijde, zilver… We klikken plaatjes en vermaken ons met de verhalen. Als  we alle zalen hebben gezien, vinden we op de begane grond nog twee Rembrandt’s. En dan is het dringend tijd voor lunch.

Daar gunnen we onszelf niet veel tijd voor: we willen eigenlijk ook Deel III van Het Plan nog uitvoeren en dat is aansluiten bij de gratis wandeling door de oude stad. We kiezen voor een salade in het wat chique café van het museum. Het personeel is nog wat … communistisch in de service, maar de salade is heerlijk, betaalbaar en past precies in de 45 minuten die we hebben. Met één minuut speling komen we na een toiletstop een wandeling in ganzenpas bij het verzamelpunt aan. Hoepla, gered.

De groep blijkt enorm, maar de gidse is goed te verstaan, vertelt boeiend en maakt wat ons betreft het verhaal over Warschau compleet. Ze vertelt over de (tegenwoordig goedmoedige) concurrentie met voormalige hoofdstad Krakau. Ze neemt ons mee langs de oude muren en de markt, een uitzichtspunt over de rivier de Wisla en naar het monument voor het getto van Warschau: een sober stukje muur en een streep op de grond. In het getto werden 350.000 Joden bij elkaar gezet (één derde van de bevolking van Warschau), waarvan 2/3 binnen een jaar was afgevoerd en vermoord in vernietigingskamp Treblinka, 80 kilometer verderop. De rest werd uitgemoord na een opstand in het getto. Ze vertelt ook over het Pools verzet: één van de grootste en best georganiseerde verzetsbewegingen van Europa. Om niet te heftig te eindigen bewaart ze de muziek van en een verhaal over Chopin tot het laatst.

En daarna zijn we op. Na een fooi is het tijd voor zitten en drank. Nou, dat heeft The Alchemist, een geweldige tent met (zo blijkt) heerlijke cocktails. En een dak! Ja, je lacht, maar dat is toch best handig als het weer volledig omslaat en er een enorme stortbui overtrekt. Gelukkig is die over als we terug naar het hotel willen. Vanavond eten we met de groep en keurig om half 7 staan we in de lobby. Bijna iedereen anders is er ook: alleen Jan en Arie en Elly gaan niet mee.

Het is een ideale manier om alle namen te kennen (Hannie blijkt alle namen al te kennen en helpt ons op weg) en we hebben een erg gezellige avond. Het eten smaakt uitstekend en zeer tevreden lopen we rond 9 uur terug naar het hotel. Door de spetters en de kou (het is afgekoeld tot 9 graden) en met uitzicht op het Paleis van Cultuur en Wetenschap dat in regenboogkleuren wordt verlicht. Afijn. Onze hotelkamer is nog steeds niet bepaald stil te noemen (oh wat een zaligheid, die oordopjes!), maar het was een prima dag. En morgen gaan we de stad uit!