Het is even lopen, maar de ontbijttent van vandaag heeft yoghurt, vers fruit, pannenkoeken… We eten een stevig ontbijt voor we door wandelen naar Avis en daar rond 9 uur ons Monster, pardon onze auto ophalen. Onze spierwitte, gloednieuwe GMC Acadia heeft ruimte voor 7 mensen èn bagage en is nogal intimiderend. Gelukkig laat Harro zich niet zo makkelijk intimideren en The Thing rijdt heerlijk. Door doodstil Boston rijden we terug naar 101 P-street waar we onze bagage inladen. Hoeba, hoeba: we gaan!

Binnen een paar minuten, rond kwart over 10, zitten we op de I 90 West (de Interstate, één van de snelwegen die zoals de naam al suggereert door meerdere staten lopen) en in een heel snel groen wordend landschap rijden we stevig door naar het westen. Lake Placid ligt hemelsbreed op 320 kilometer maar door de configuratie van de wegen en een beperkte maximum-snelheid zal het ons bijna de rest van de dag kosten om er te komen.

Onderweg zien we letterlijk vooral bomen. En roofvogels. Naast de vele eekhoorntjes die we al hebben gezien de afgelopen twee dagen èn de walvissen en zeehonden een aangename aanvulling op onze wildlife-lijst. Het weer is schitterend (zonnig en warmer dan de afgelopen dagen) en hoewel het behoorlijk druk is, kunnen we lekker doorrijden. Anders dan de andere kant van de weg, waar we een flinke file zien omdat de berm wordt gesnoeid.

Onderweg vinden we koffie bij een Starbucks en in Albany vinden we een geweldig lunchtentje. The Iron Gate, waar we ondanks een snelle smeeractie nog net niet verbranden maar heerlijk eten. We doen rustig aan: een pauze is wel handig op deze lange route. Voorbij Albany nemen we de I 87 North en als we daar van afslaan genieten we van het echt prachtige landschap met de vele meertjes en stroompjes. En om half 5 zijn we dan in Lake Placid het grootste en bekendste dorp van het gebied.

Hotel North Woods is inmiddels wat ouder (we vragen ons af of het voor de Olympische Spelen in 1980 is gebouwd) en nogal gehorig, maar de kamer is uitstekend en ligt hoog genoeg dat we kunnen uitkijken over Mirror Lake. En daar kunnen we omheen lopen! 

Dat doen we dan ook, maar dat rondje valt eerlijk gezegd een beetje tegen. We hebben alleen op het laatste stuk uitzicht op het meer en verder zien we vooral de achterkant van huizen! Maar goed, de kreukels zijn na deze stevige 45 minuten uit de pootjes, dus we mogen eten. Bij ‘Smoke Signals’ vinden we lekkere wijn, een uitstekend lokaal biertjes, een heerlijk stukje zalm en kruidige ribs. En het beste: zomaar spontaan een tafeltje buiten, aan de balustrade met uitzicht op het meer! We proosten op deze prima eerste reisdag. En nu eens kijken of we morgen aan de wandel kunnen!