Niet alleen de kamer en de bedden zijn prima, ook het ontbijt is uitstekend en zeer tevreden verlaten we rond 9 uur Trois-Riviéres. Vandaag moeten we nog best een eindje, maar de route is niet moeilijk: we blijven de 40 naar het noord-oosten volgen. Het weer is prima en we schieten lekker op.

De route wordt na Quebec (iets minder groot en druk dan Montreal en de plek waar we over drie dagen heen gaan)  snel rustiger, heuvelachtiger, groener… èn mooier! De weg ligt grotendeels langs het water en in het lekkere zonnetje ziet het er prachtig uit. We drinken koffie en eten als lunch een stuk taart in Baie St Paul (de goede voornemens voor een vroeg lunchbroodje gaan het raam uit bij het zien van al dat lekkers bij Café Aromes et Saveurs) en daarna rijden we in één ruk door naar de ferry.

Die is groter, véél groter dan 10 jaar geleden toen Karin hier met Martijn was. Er varen er nu bovendien twee, af en aan, elke 20 minuten. Ze zijn nog steeds gratis en we hoeven niet lang te wachten voor we aan boord mogen. Op de boot eten we de (enorme) croissantjes die we bij een bakkertje in Baie St. Paul  hebben meegenomen en genieten we van het mooie uitzicht op de Sangeunay fjord die de St. Laurence Rivier in stroomt.

En aan de overkant rijden we van boord en na 100 meter zo ongeveer tegen onze B&B Maison Gagné aan. Daar worden we hartelijke en erg Frans welkom geheten. De dame achter de balie spreekt geen Engels. De eigenaresse komt even vragen of ze hulp nodig heeft, maar we doen blijkbaar genoeg ons best. Ze wordt weggewapperd: deze mensen spreken prima Frans! 

We laten onze tassen achter op de bescheiden maar keurige kamer en met een klein tasje wandelen we naar het dorpje, op ongeveer 5 minuten afstand. Karin herkent meteen een aantal dingen (oh ja, dat kleine kerkje en oh dat uitzicht en oh ja, café Bohème), maar het is duidelijk fors toeristischer dan 10 jaar geleden. Onze eerste actie: een walvistrip boeken! De voorspellingen voor morgen zijn uitstekend (warm en windstil) en voor de walvissen komt een mens naar Tadoussac. Daarna sleurt Karin Harro mee: kom, hier is de wandeling naar de fjord, met het uitzicht. De twee uur daarna brengen we door op de rotsen, in de zon, met uitzicht op de fjord en de rivier.

We zien helaas geen beesten en toch verveeld het niet. Een plek om te zijn, zegt Karin en zeer tevreden wandelen we rond 6 uur naar Chez Mathilde. Tien jaar geleden waren er maar twee restaurants in Tadoussac open ‘s avonds, waarvan één niet bijzonder goed. Chez Mathilde is een zeer welkom aanvulling. Het eten is er geweldig goed en we trakteren onszelf op een proeverij-menu van zes gangen. Met voor Karin een uitstekend wijntje erbij genieten we van het eten. Alles lokaal of ten minste regionaal: krab, kreeft, paddenstoelen, hert en pure chocolade. Het is heerlijk en een uitstekend begin van ons verblijf van drie nachten in Tadoussac. Nu alleen nog wat walvissen graag, zegt Harro. Misschien morgen?