We slapen verrukkelijk in de relatieve stilte, maar de wekker gaat wel weer erg vroeg. Geen warm water is ook een beetje jammer maar om 6 uur staan we voor het hek te wachten op de taxi. Die komt maar 10 minuten te laat; het enige jammere is dat de chauffeur werkelijk geen woord Engels spreekt. Gelukkig heeft de manager gisteren de hele trip met hem doorgesproken dus zonder er al te veel woorden aan vuil te maken gaan we op weg.
Krap een uurtje later staan we voor de ingang van het Sariska Tiger Reserve, waar we een jeep met chauffeur en onze toegang regelen. We kennen geen andere plaats ter wereld waar je voor omgerekend 9 euro de man drie uur lang op safari kunt in je prive jeep!
Deze chauffeur spreekt wel Engels en wijst ons op allerlei beesten die door de omgeving rennen. We zien in de drie uur daarna onder andere wilde zwijnen, pauwen, krokodilletjes, antilopen, herten, sambars en verschillende soorten vogels. Helaas blijken de in het park aanwezige luipaarden goed verstopt zitten. We maken onderweg twee stops. Bij de eerste zitten allerlei vogels te azen op de koekjes van de bezoekers. We verkruimelen wat sultana’s en hebben allebei binnen no-time meerdere vogels op ons hand zitten: leuk!
De tweede stop is bij een goed bevolkte apen-tempel. Overal in de bomen en op het gebouw zitten zwartkop-apen en meerkatten te wachten op de dagelijkse lading toeristen. Ze zijn erg brutaal: als we zo onhandig zijn om een zakje drop tevoorschijn te toveren springt een aap op de schouder van Muriel. Ze is zo verstandig om het (gelukkig bijna lege) zakje weg te gooien en daarna liggen we in een deuk om een aapje dat op z’n gemak een zakje red band dropjes leeg eet. We wensen hem een klein beetje misselijkheid en buikpijn toe (het waren lekkere en onze dropjes!) maar het is ook wel een erg grappig gezicht.
Drie uur later zijn we weer terug bij onze grote vriend: de chauff. Hij brengt ons (onder veel getoeter waar we ons langzaam maar zeker aardig aan beginnen te ergeren) naar Hotel Lake Palace in Siliserh. Vanaf het hotel hebben we een prachtig uitzicht over een enorm meer, dat vroeger ook het 20 km verder liggende Alwar voorzag van vers water. Het is erg rustig en we genieten van de lekkerste omelet van deze reis. We schuilen er nog even voor een klein buitje (de eerste…) en rijden dan terug naar ons hotel.

Na een korte opfris-sessie vertrekken we te voet in de richting van het city palace waar volgens de generaal (= de lonely planet) een klein museum in gevestigd is. Tijdens de wandeling hebben we veel bekijks: het is duidelijk te merken dat het aantal blanke toeristen hier minimaal is. De schaal van het kaartje wat we gebruiken zorgt voor wat verwarring, maar uiteindelijk komen we op de plaats van bestemming. Het city palace dat tegenwoordig vooral kantoren bevat is oud en rommelig , maar nog steeds erg indrukwekkend. De lokale jeugd gebruikt de binnenplaats van het paleis op zondag als cricket-veld en het vervallen gebouw heeft een enorme uitstraling. De collectie in het goed verstopte museum is  verrassend mooi en erg uitgebreid. Zo hebben ze een flinke wapen collectie, maar ook prachtige prenten en schriftrollen. Sommige beeldjes zijn uit de 11e eeuw. Kortom: erg de moeite waard om te bezoeken.

Na een tocht over de bazaar nemen we een fietstaxi naar een koffie tentje aan de andere kant van het stadje. Onze chauffeurs zijn duidelijk trots en willen ook nog even op de foto. We doen ons tegoed aan (voorverpakte!) ijsjes en een kopje koffie. Daarna gaan we internetten en worden Muriel en Petra door hun fiets-riksja chauffeur door het dorp geparadeerd. Als we uit het internet cafe komen zien we ze net voorbij fietsen. We pakken een fietstaxi achter ze aan, maar raken ze na ongeveer 2 meter al weer kwijt. Onze biker-dude heeft werkelijk geen idee waar we heen moeten merken we na een tijdje, dus met een behoorlijke omweg en de nodige aanwijzingen komen we uiteindelijk terug bij het hotel. Daar regelen we twee taxi’s voor de volgende dag: Petra en Muriel vertrekken dan naar Delhi, en wij gaan verder (terug) naar Jaipur.
We genieten van een drankje en verschillende pakora (gefrituurde hapjes in een krokant jasje) in de tuin. We eten weer in het prima restaurantje van het hotel. Halverweg de maaltijd barst het onweer los en zitten we spontaan in het donker. Dat de mensen hier duidelijk gewend zijn aan zulke uitvallen blijkt als ze stuk voor stuk hun mobiele telefoons tevoorschijn halen en deze gebruiken als zaklamp/sfeerverlichting. Overigens blijkt alleen al uit het feit dat deze mensen mobiele telefoons bezitten dat we duidelijk tussen de rijke stinkerds zitten.
We sluiten de avond af met een borrel op de kamer en giegelen om een volledig katern van een krant dat gewijd is aan huwelijksadvertenties.