Jaipur, dag 2 – Karin

Jaipur, dag 2 – Karin


Het was een onrustige nacht: Harro was niet in orde (koortsig, hoofdpijn en last van zijn maag: zijn lijf was duidelijk bezig iets weg te werken) en bleef flink woelen. Na een opfris-sessie ‘s ochtends vroeg dook hij zijn bed weer in en ik vertrok naar het ontbijt.

Om 9 uur vertrokken we met auto-riksja’s – die overigens ook echt met een rotgang door het verkeer scheuren – naar een echte apen-tempel in de heuvels buiten de stad. Het tempel-complex heeft een aantal mooie schilderingen, een heilig “meer” (in een waterbassin wordt water uit de bergen opgevangen) en vooral heel veel… juist, apen. Je kunt ze voeren, maar dat heb ik overgeslagen. In plaats daarvan heb ik me uitgeleefd op een uitgebreide fotosessie. Vooral de laatste 10 minuten waren erg de moeite waard: een groep van wel 20 badende dames had hun sari’s uitgespreid over de reling, waar ze kleurig hingen te wapperen. Dat was het India dat ik van de plaatjes ken!


Na de apentempel was er een koffie-stop en daarna zouden we op zoek naar een heilige man van wel 110 die in de bergen woonde… Helaas bleek engels moeilijk: we kregen een graf te zien en of die man nu al 110 jaar dood was of 110 was toen hij dood ging werd niet helemaal duidelijk. Tot slot bezochten we nog een schooltje, waar de kinderen werkelijk uit hun dak gingen. We kregen alle schriften te zien en moesten eindeloos vaak onze naam schrijven. Zou het zo voelen om beroemd te zijn?

Terug in het hotel bleek Harro nog steeds onder zeil en Petra, Muriel en ik besloten het ervan te nemen: shopping time! We lieten ons door de riksja-man (die toch inmiddels onze vriend genoemd mocht worden) in de stad afzetten en gingen op handbeschilderde-doeken-jacht. Om 4 uur kwamen we er achter dat het Paleis der Winden, waar we ook nog heen wilden, om half 5 dicht zou gaan. Op een holletje er heen dus en daar kregen we geen spijt van. Dit paleis, uit 1799 was speciaal bedoeld voor de vrouwen van het hof, zodat ze onbespied het leven op straat konden bekijken. Het is leeg binnen en erg smal, maar een prachtig bouwwerk. De strak-blauwe lucht en het mooie licht van het eind van de middag, maakte het nog mooier.


Als besluit van de middag zaten we een half uur boven op een tempeldak, met uitzicht op de centrale rotonde van de stad. We fotografeerden de kleurige vrouwen en de belachelijk hoog beladen fietsriksja’s en karren. Uitgeput landden we om half 7 in het hotel en daar bleek Harro zover opgeknapt dat hij mee ging eten! We aten in de open lucht bij restaurant Indiana, onder het “genot” van muziek en dans.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.