Om het buitengewoon onredelijke tijdstip van 5:15 begint Harro’s horloge te piepen. Nadat die na een behoorlijk gevecht met de klamboe uit is proberen we langzaam wakker te worden en onszelf te vertellen dat op safari gaan in de vroege ochtend echt heeeeel leuk is.

Karin is weer helemaal in orde en de koffie /thee en koekjes en het prachtige weer verzachten de pijn een beetje. Met ons zijn ook de eigenaar van het hotel en John, een professioneel fotograaf, opgestaan om op safari te gaan. Rond kwart over zes staat de ‘canter’ (een half afgezaagde open bus) klaar om ons mee te nemen. Onderweg pikken we nog wat mensen op en dan vetrekken we naar Zone 3, een onderdeel van het park waar ‘the lady of the lake’ haar territorium heeft. Deze beroemde tijger (BBC docu) heeft op dit moment 3 zes maanden oude jongen, dus wat ons betreft helemaal de goede zone om naar toe te gaan. Het plan is als volgt: eerst een uur op zoek naar tijgers, en dan even kijken wat er voor de rest nog rondloopt. Als wij onze camera’s tevoorschijn beginnen te halen, halen ook John en de eigenaar van het hotel hun ‘spulletjes’ tevoorschijn… goedemorgen! We merken weer even dat wij amateurs zijn…

Na ongeveer een kwartiertje horen we een waarschuwingskreet van een aantal apen, gevolgd door het brullen van een tijger! Volgens de gids de moeder die haar jongen roept omdat ze een kill heeft gemaakt (etenstijd). Snel rijdt de canter die kant op en er volgt een kwartier hectisch gescheur door het park. Iedere jeep en canter die we tegenkomen is op zoek naar de tijgers: waar zijn ze? En ineens lijkt iedereen het te weten. Binnen een paar minuten staan we uit te kijken over een vallei en zien we in de verte (in het werkelijk prachtige ochtendlicht) de tijger met haar drie jongen langzaam onze kant op komen. We kunnen ons geluk niet op. Karin vergeet van pure opwinding de eerste 15 opnamen in te zoomen (gelukkig let Harro beter op), maar daarna lijkt alles te kloppen. Het licht en die adembenemende beesten die zich niets aantrekken van al die jeeps en canters met mensen. We klikken ons suf. De tijgers komen tot op ongeveer 200 meter van ons en verdwijnen daarna achter een richel uit het zicht.

Deze dag kan nu al niet meer stuk. Onze allereerste safari en gelijk een tijger met drie jongen. We horen dat de jongen hiervoor het laatst 3 weken eerder zijn gespot! De rest van de ochtend zien we spotted deer, sambar deer, wilde zwijnen, apen en allerlei vogels. Het landschap is adembenemend. De grote banyan trees (enorme bomen, waarvan de stam uit wortels lijkt te bestaan), de meren en de vervallen parkpoorten lijken wel een film decor. Na ongeveer 3 uur gaan we terug naar het hotel, waar we ontbijten en elkaars foto’s bekijken. John’s vrouw baalt: ze kwam speciaal voor de tijgers en nu heeft ze deze ervaring gemist omdat ze niet op wilde staan. Gelukkig heeft ze vanmiddag nog een kans. John zelf is enorm tevreden: hij heeft in de 25 jaar dat hij het park bezoekt de tijgers nog nooit in zulke mooie omstandigheden gezien. Hij belooft ons 1 van zijn foto’s op te sturen en verteld en passant ook nog even dat hij ook DE foto heeft gemaakt voor het gebruik in een reclame campagne voor fotospullen…

We brengen de middag door met kaarten en Yathzee. Harro loopt nog even naar het dorpje om een zakje chips te regelen en krijgt onderweg een lift in een dromedariskar aangeboden! Nog even en we hebben alle vervoermiddelen hier gehad!

Om 2 uur staat de canter opnieuw klaar, voor safari nummer 2. Opnieuw gaan we naar zone 3 en opnieuw gaan de eigenaar van het hotel, John en deze keer ook zijn vrouw, met ons mee. We rijden bijna een uur rond zonder echt boeiende dingen te zien (zelfs de herten en apen hebben er niet echt zin in) en we hebben ons er al bij neergelegd dat we geen tijgers gaan zien deze keer. Dan draait onze gids zich om en zegt “wait, you will see tiger in 2 minutes”. En hoe de  beste man het doet weten we niet (we zien geen telefoon of een ander apparaat), maar na 2 minuten staan we er ineens naast: mams en haar 3 jongen lopen op 100 meter voorbij! Na een paar meter ploft mams neer, terwijl haar jongen net buiten beeld spelen. Er staan enorm veel mensen omheen en het zicht is door al die koppen matig, maar wat een traktatie! We blijven een minuut of 10 staan en dan moeten we de tijgers verder met rust laten (parkregels).
Het park is ook in het avondlicht betoverend en na deze uitsmijter kunnen we alleen maar blij en tevreden zijn. Daar komt bij dat deze gids en chauffeur wat meer geneigd zijn dan degenen van vanochtend om ook ander wild een kans te geven, dus we zien nog heel wat mooie plaatjes aan ons voorbij trekken.

Terug in ons hotel is er koffie en thee (met koekjes) en na even opfrissen ploffen we in de buitenlucht aan tafel met een biertje en een gin tonic. We praten lekker na over de dag en de vakantie en pakken daarna onze tas. Morgen naar Delhi met de trein!