De wekker gaat weer te vroeg en het water is niet warm te krijgen: om 6 uur ‘s ochtends staan we klaar om naar het station gebracht te worden. Gelukkig zijn er de altijd aanwezige thee (ze blijven het vreemd vinden als je die liever zwart dan met melk drinkt), koffie en koekjes. John en zijn vrouw moeten ook met de trein, maar om duistere redenen worden we om half 7 in een verschillende jeep naar het station gereden. Daar moeten we nog een half uurtje wachten en we doden de tijd met het uitwisselen van “levensverhalen”.

De trein komt precies op tijd binnen en vertrekt ook al exact op tijd. We zijn onder de indruk van de snelheid (zo’n kilometer of 120 per uur), de aanwezige reisinformatie (gesproken in 2 talen, in een lichtkrant en met lichtjes op een kaartje) en het enorme aantal mannetjes dat met water, koekjes, chips etc. etc door de trein op en neer loopt. In 5 1/2 uur zijn we in Delhi en we krijgen het voor elkaar om niet al teveel te worden afgezet als we een taxi naar Hotel Broadway pakken. De chauffeur weet waar het is en zet ons ook netjes op de stoep af.

Het hotel blijkt een beroemd restaurant te hebben en we hebben een vreemde kamer die door een Franse binnenshuisarchitecte is opgepimpt. Het ziet er allemaal netjes uit: het enige nadeel is dat het ONTZETTEND rumoerig is. We zitten net onder het dak waarop een grote aircobak op staat te brommen; achter het hotel is ‘s avonds eeen drukke markt en staat een moskee waar zoveel geluid vanaf komt tijdens de oproep voor het gebed dat we zelfs met oordoppen in rechtop in bed zitten.

We vluchten na een uurtje lezen met een autoriksja naar Connaught Place waar we een koffietent opzoeken. Het centrale gebied van New Delhi bestaat uit een vriendelijk parkje met fontein en daaromheen in een aantal concentrische circkels de belangrijkste kantoorpanden van Delhi. We werken in een internetcafe voor een verrassend schappelijke prijs de site bij en ‘s avonds eten we in de buurt. We liggen al om 9 uur in ons bed: oordoppen in en tukken!