Rond half 8 worden we wakker en na nog wat gerek zijn we het er over eens: zo’n bed ligt veel lekkerder dan de mini-kooi aan boord. We hebben prima geslapen en na een ontbijtje (in dit hotel overigens een mix van Westers en Vietnamees, met brood, jam, ei, worst, fruit, maar ook – op bestelling, noedels of rijst) zijn we er helemaal klaar voor. Vandaag willen we meer oud-Hanoi zien!

We beginnen met een korte wandeling naar het memorial-house; een 19e eeuws huis in de oude stad dat helemaal opgeknapt is. De bedoeling is dat het niet alleen voor toeristen is, maar een voorbeeld en inspiratie vormt voor de overige bewoners van de stad. De regering heeft plannen om meer huizen op te knappen, maar de hoop is dat ook eigenaren mee gaan werken om de oude huizen op te knappen. Van wat we gezien hebben in de stad is daar nog niet veel van terecht gekomen, maar zou het wel de moeite waard zijn. Achter de telefoonkabels en het vuil zitten soms prachtige gevels verstopt.

Zoals al eerder gezegd, zijn de oude huizen in Hanoi slechts een kamer breed (i.v.m. de belastingen) en dit huis is geen uitzondering. We zien twee verdiepingen, met beneden twee kamers, een keuken en een oude (hurk) w.c. en boven drie kamers. Hier woonden vroeger 5 families! Het huis heeft ook een soort open binnenplaats, waar de kamers, zonder muren, op uitkomen. Het is een mooi gezicht, al lijkt het ons met regen minder comfortabel. Door het hele huis zijn hoge drempels, om de stroom van negatieve energie door het huis tegen te gaan. De meubels zijn van teakhout, hier en daar ingelegd met parelmoer en zijn prachtig. Een aardige dame vertelt ons over de oude gewoonten en gebruiken (zoals het slapen op een houten bed, met een hard-geweven kussen) en verkoopt ons uiteindelijk het eerste souvenirtje van deze reis. Het is wat waard dat we zeker weten dat de spullen hier echt handgemaakt zijn en de opbrengst ten dele ten goede komt aan de makers en ten dele aan het behoud van dit huis en soortgelijke huizen.

Na dit bezoekje dwalen we naar het noorden van de oude stad, via een oude stadspoort die nog blijkt te staan, regelrecht in een enorme openlucht markt. We kijken onze ogen uit! We zien (gedeeltelijk onbekende) groentes, pepers en fruitsoorten waarvan we de naam niet weten, maar ook vlees, levende vissen, geplukte kippen en zelfs (als ‘hoogtepunt’) een net met levende kikkers! Iedereen en alles piept, toetert en onderhandelt door elkaar heen en we zien slechts twee andere toeristen. Verrassend genoeg stinkt het eigenlijk nergens en ondanks dat we er niet aan moeten denken om hier op straat te eten, ziet het meeste eten er goed en schoon uit.

Na de openlucht markt komen we terecht in een enorm warenhuis – Vietnamese stijl. Het zit er tjokvol verkopers, zowel in de ‘echte’ winkeltjes, als gewoon op de grond en er wordt alles verkocht dat je maar kunt bedenken, van gedroogde garnalen tot ‘echte’ rolexen en van stoffen tot schoenen. Er zijn roltrappen, maar die doen het niet en zelfs op de trappen zitten mensen dingen te verkopen. Als we er weer uit lopen, volgen we een stukje van de LP-route waarvan we eerder als een stukje gelopen hebben en komen door straatjes waar eindeloos veel kleine restaurantjes zitten (waar duidelijk alleen Vietnamezen eten), langs winkeltjes waar Chinese lampions worden vekocht en nepgeld om te offeren en door straatjes waar eindeloos veel handarbeiders metaal bewerken (voor bijvoorbeeld rekjes en kapstokken) of houten doosjes maken, of ‘happy buddhas’.

Na al dat zintuigelijk geweld is het tijd voor fris en koffie, wat we in barretjes met uitzicht halen. Na een uurtje bijkomen wandelen we tenslotte de chique wijk van de stad in. Daar is het ineens verrassend rustig, met nauwelijks brommers en auto’s, veel keine boetiekjes en veel beter onderhouden huizen. We kiezen de volgende ‘our pick’ van de LP op (een klein cafe dat La Place heet) waar we lekker wat drinken en lunchen. En dan is het even op en vertrekken we voor wat uurtjes rust en relaxen naar het hotel. We slapen en lezen wat, vragen na of er al vliegtickets voor de volgende dag gebracht zijn (wat niet zo is, maar na een telefoontje van de zeer behulpzame dame achter de balie belooft de reisorganisatie ze straks te komen brengen) en werken de site bij. En beraden ons over de moeilijkste keuze van de dag… waar gaan we vanavond lekker eten!