26 maart – Cu Chi tunnels en HCMC

26 maart – Cu Chi tunnels en HCMC

Hoera, vanochtend krijgen we als we net wakker zijn het sms-je waar we al een vakantie op wachten en hopen: Thijm Alexander, het derde kindje van Sander (de broer van Martijn) en Jeanet is geboren in de avond van 25 maart! Moeder en kind maken het goed, na een voorspoedige bevalling. We sturen meteen een sms terug en tijdens het ontbijt belt Sander terug (net thuis uit het ziekenhuis) die we zo meteen kunnen feliciteren. We zijn vreselijk blij voor ze en gaan als we terug zijn in Nederland snel op bezoek!

Maar op dit moment zijn we nog in Vietnam en er wacht een excursie naar de Cu Chi tunnels. Op ongeveer 45 kilometer ten noord-westen van HCMC ligt een tunnelstelsel van zo’n 250 (!) km, dat in de jaren ’30 en ’40 van de vorige eeuw werd gegraven door de VC, de Vietcong, de Vietnamezen die in dit gangenstelsel aanvankelijk alleen dingen wilden verstoppen voor de Fransen. In de jaren ’60 werden de tunnels uitgebreid en gebruikt voor een guerilla-oorlog tegen de Amerikanen. Met drie ‘verdiepingen’ (op respectievelijk 3 tot 6, ongeveer 9 en ongeveer 12 meter diepte) en ziekenhuizen, ingenieuze ‘rookvrije’ keukens (de rook kwam tot 3 kilometer van de keuken boven de grond), vergaderruimtes, wapen-opslagplaatsen, werkplaatsen en nog veel meer, was het een stelsel waarin zo’n 16.000 Vietnamezen soms maanden achter elkaar verbleven. Uiteindelijk overleefden zo’n 6.000 Vietnamezen die hier leefden de oorlog.

Tegenwoordig kunnen op twee plaatsen bezoekers komen kijken en wij bezoeken duidelijk de locatie waar de meeste niet-Vietnamese toeristen komen. Nadat we keurig om kwart over 8 zij opgehaald en anderhalf uur hebben gereden door het altijd-drukke Saigon en over Asian Highway 1, neemt onze gids ons mee naar de tunnels. We krijgen eerst een soort propagandafilm te zien uit 1968. Daarna worden we meegenomen langs de ingenieuze vindingen van de Vietnamezen: verstopte ingangen en luchtgaten, de meest gruwelijke boobytraps en bommen, keukens en werkplaatsen: het is indrukwekkend en afschuwelijk tegelijk. Niet dat we tegen de Vietnamezen zijn, of tegen de Amerikanen: we zijn meer tegen de gruwelijkheden van de oorlog die zo zichtbaar worden op deze plek. En tegelijk zijn we onder de indruk van de vindingrijkheid van de Vietnamezen. Het ‘hoogtepunt’ is van de tour is de mogelijkheid om zelf tegen een vergoeding te schieten met een AK 47, M 16 of een M 60… Het behoeft geen uitleg dat wij even overslaan denk ik, maar tegelijk moeten we ook wel weer lachen om de slimme Vietnamezen die jaren na de oorlog er ng geld uit weten te slaan… en dan bij voorkeur afrekenen in Amerikaanse Dollar!

Uiteindelijk mogen we cassave-wortel proeven (het belangrijkste onderdeel van het dieet van de VC in de oorlog en de wortel die de naam geeft aan het gebied (Cu Chi) en krijgen we heerlijke thee om te proeven. Dan gaan we, rond kwart over 12, de bus weer in, waar we met veel water, een beetje airco en een waaier die iemand in de bus heeft achtergelaten, wat bijkomen van de ook vandaag weer slopende hitte.

Om half 2 zijn we in het hotel terug, waar we na even opfrissen de stad in gaan voor een late lunch en meer winkelen. We zien de rivier, de enorme hotels, veel leuke winkeltjes en proberen bij de Amerikaanse ambassade het dak te vinden waarvanaf de vele Amerikanen werden geevacueerd aan het einde van de oorlog. Helaas, dat laatste mislukt (de ambassade is dicht, dus we kunnen niet even binnen kijken) en daarna zijn we even klaar met de hitte. In het hotel douchen we en komen we een uurtje bij in de airco.

We gaan uiteindelijk eten bij Huong Lai, een restaurant zoals KOTO in Hanoi, waar straatkinderen en kinderen van de armste families een opleiding en werkervaring krijgen en daarmee een kans op een goede baan. Het eten is heerlijk (loempia-tjes vooraf, garnalen in kokosnoot en garnalen in zoet-zure saus als hoofdgerecht en jasmijnthee en koffie toe) en de service prima. Als we tevreden naar buiten lopen begint het echt op dat moment enorm te gieten. We schieten terug het portiek van het restaurant in en heel even is het stil op straat. 30 seconden later razen de brommers weer verder, nu bijna allemaal met een regenponcho over mens en machine! We moeten er om lachen en wachten zelf rustig even af. Tja; laten we nu net op dit moment geen tas met (regen)spullen bij ons hebben… 5 minuten later is het gelukkig weer droog en wandelen we richting het hotel, waar Karin de laatste shop-kriebels stilt op de markt… om prompt overvallen te worden door De Bui – deel II, het grote broertje van de eerste bui. Het water komt echt met bakken uit de lucht en we weten gelukkig heel snel een afdakje te vinden. Daar kijken we medelijdend naar alle marktkooplui, die hun waren beschermen met plastic om dan in een aantal gevallen overvallen te worden door het water in het zeil op het dakje! Na een minuut of 10 neemt de regen enorm af en wagen we de ‘run’ naar het hotel. We zijn gelukkig dichtbij, dus het valt allemaal mee. We ruimen onze rotzooi op, leggen alles klaar voor morgen en mogen dan nog even lezen. Want morgen vertrekken we om half 8 naar de Mekong Delta!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.